
Ο Μάλαμας τραγουδάει ... "Όσα κοστίζουν μια δραχμή, για άλλους κοστίζουν μια ζωή, δεν είναι κρίμα, δεν είναι κρίμα ... "
Όλοι επιμένουν ότι το "δεν είναι κρίμα" είναι τύπου ερώτησης. Σα να λέμε, κοίτα να δεις τώρα πόσο πολύ κρίμα είναι αυτό.
Εγώ επειδή προτιμώ το ρεαλισμό, το εισπράττω σα κατάφαση. Σαν επιβεβαίωση. Ότι δηλαδή δεν είναι καθόλου κρίμα, είναι απλώς ο κόσμος μας φτιαγμένος σε αυτό το μοτίβο.
Τι νομίζετε?

