ΑΜΑΛΙΑ ΒΑΚΑ
ΑΜΑΛΙΑ ΒΑΚΑ
η μάνα χάνει το παιδί κι ο ξένος τ' αγκαλιάζει.
Αχ, αλίμονο σε μένα
όι χά-, ναι, χάνω εσένα.
Αμάν, αμάν, η θάλασσα κοιτάει βουνά...
χαρείτε νιοι τα νιάτα σας, δεν τα 'χει κάψει η πείνα.
Αχ, χαλασιά μου, χαλασιά μου,
ζωντανή είσαι φορεσιά μου.
Αμάν, αμάν, η θάλασσα είν' αλμυρή, θα την ποτίσω μέλι,
γιατί... κορμάκια σαν αγγέλοι.
Αμάν, αμάν, ο κόσμος φαρμακώνεται μ΄ ένα... φαρμάκι,
κι εμένα με φαρμάκωσε η έρημη η αγάπη.
Τι θα κάνω, τι θα γένω,
π' αγαπώ και δεν κερδαίνω;
αχ αλοιμονο σε μενα που ανοιξα σεβντα με σενα
και η τριτη αρχιζει
η θαλασσα ειν' αρμυρη και την ποτιζω μελι
γιατι λιγακι δεν πονει κορμακια, θελει
και τελος η λεξη που λειπει απο την τεταρτη ειναι
ο κοσμος φαρμακωνεται μ'εναν παρά φαρμακι και μενα με...