21 ΖΟΥΡΛΟΠΑΙΝΕΜΕΝΗΣ ΓΕΝΝΑ (Β. Παπάζογλου)

[socrates]

ΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΩΝ

Πηγή: ΖΟΥΡΛΟΠΑΙΝΕΜΕΝΗΣ ΓΕΝΝΑ

Δύσκολα μεταφέρεται στη συγκερασμένη κλίμακα αυτό το τραγούδι και επί πλέον είναι ένα από τα πιο σπάνια και πολύπλοκα για καταγραφή και για αναγνώριση/ανάλυση τροπικής συμπεριφοράς, από όσα μας απομένουν από τον Παπάζογλου.
Μία γενικότερη περιγραφή θα μπορούσε να είναι η συμπεριφορά" Κιουρντιλί-Ουσάκ" σε ΝΤΟ (παλαιού κουρντίσματος), χωρίς αυτό να επεξηγεί πλήρως τις ακριβείς επιλογές διαστημάτων (τονικών υψών) και επί μέρους συμπεριφορές τους. Αφήνοντας κατά μέρος τα ακριβή τονικά ύψη, το ασυγκέραστο μαλακό είδος και το παλαιό κούρντισμα, μερικές χαρακτηριστικές τροπικές συμπεριφορές της οικογένειας Ουσάκ βρίσκονται εδώ σε λειτουργία και είναι αναγνωρίσιμες.

1. Η εισαγωγή αρχίζει στο Φα αντί για Ντο σε ανιούσα κίνηση χρησιμοποιώντας 5χορδο Μαχούρ (αλλά επιστρατεύοντας και την μικρή έκτη αντί της μεγάλης-Ρεb) παραπλανώντας το αυτί ότι το τονικό κέντρο είναι ΦΑ και μάλλον ματζόρε. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι πως χρησιμοποιείται η τροπική τεχνοτροπία του δρόμου Μπεγιατί που είναι μία συμπεριφορά πιο συχνή στην Οθωμανική παρά στην Αραβική μουσική (για Βυζαντινή δεν γνωρίζω αρκετά περί επεξηγήσεως αυτών των τροπικών συμπεριφορών). Γεγονός πάντως ότι η εισαγωγή καταλήγει στη χαμηλή πραγματική τονική ΝΤΟ και με συμπεριφορά κατιούσα Κιουτρντιλί-Ουσάκ χρησιμοποιώντας χρωματικά τον ελάσσονα τόνο και το ημιτόνιο (Ρε φυσικό-Ρε ύφεση).

παράδειγμα 1.PNG (21.49 KiB) Προβλήθηκε 26967 φορές

Η φωνητική μελωδία χρησιμοποιεί την ίδια τροπική συμπεριφορά στην είσοδό της (του ανιόντος 5χόρδου Μαχούρ) και αποτελείται από δύο μέτρα τραγουδιού και ένα οργανικής απάντησης επαναλαμβανόμενα (μέτρα 5-10).
Το υπόλοιπο μέρος του τραγουδιού έχει μερικώς ανάλογη μελωδική δομή ανά δύο φωνητικά μέτρα χωρισμένα από μία οργανική απάντηση (μέτρο 13).
Η χαρακτηριστική πτώση σε Μπεγιατί (προ-τελευταία πτώση) συμβαίνει στο μέτρο δώδεκα με σταμάτημα της μελωδίας σε Φα. (Εδώ εάν επρόκειτο για τους άλλους δύο τρόπους της οικογένειας Ουσάκ, ήτοι Χουσεϊνί ή Μουχαγιέρ, η μελωδία θα σταματούσε σε Σολ αντί του Φα).

παράδειγμα 2.PNG (6.06 KiB) Προβλήθηκε 26967 φορές

Στη συνέχεια το τραγούδι εξελίσσεται σε κανονική κατιούσα καταληκτική συμπεριφορά Κιουρντιλί-Ουσάκ και κανονικά πρέπει η μελωδία να καταλήξει στο χαμηλό Ντο.
Εδώ ακριβώς (μέτρα 14-15) συμβαίνει το μελωδικό απρόοπτο (μελωδικό λάθος που απαγορεύουν και η ανατολική και η δυτική θεωρία) μετατονισμού της μελωδίας κατά μία οκτάβα ψηλότερα.
Αυτό που γίνεται στην ουσία εδώ είναι ότι το αυτί έχοντας ακούσει το σταμάτημα στη νότα Φα στην προηγούμενη πτώση, περιμένει λογικά να ακούσει την κατάληξη στη νότα Ντο μία τετάρτη χαμηλότερα αλλά αντί αυτής ακούει ολόκληρο το τελευταίο μέτρο και την καταληκτική Ντο μία πέμπτη ψιλότερα. Δηλαδή καταργείται η φυσική εξέλιξη της όλης τροπικής συμπεριφοράς.
Το "αντιμελωδικό" στοιχείο έγκειται συγκεκριμένα στο ανιόν πήδημα εβδόμης μεταξύ της τελευταίας νότας του μέτρου 14 και της πρώτης νότας του μέτρου 15, αντί του αναμενομένου κατιόντος βήματος δευτέρας. (βλέπε παράδειγμα 3)

παράδειγμα 3.PNG (21.58 KiB) Προβλήθηκε 26967 φορές

Έχοντας πεί τα παραπάνω, το εν λόγω "σπάσιμο" των μελωδικών κανόνων δεν μου ακούγεται καθόλου άσχημο. Το έχω ακούσει και σε άλλα τραγούδια εκτός από αυτό και ενώ πιστεύω ότι σε ορισμένες περιπτώσεις έγινε/γίνεται για να αποφευχθεί η χρησιμοποίηση της χαμηλής εκτάσεως του τραγουδιστή ή τραγουδίστριας η οποία έκταση μπορεί να είναι φτωχή ηχητικά σε σχέση με την υπόλοιπη, το "αντιμελωδικό" πήδημα εβδόμης δίνει στο όλο άκουσμα μία επιπρόσθετη συναισθηματική ένταση (και χάρη) και καταλήγει να γίνει νέο και πλούσιο εκφραστικό μέσο (οπότε ποιός νοιάζεται για κανόνες?)

Στην παραπάνω μοτιβική ανάλυση πρέπει να προστεθεί ότι σε μερικά κατιόντα μοτίβα η μελωδία δείχνει επίσης προσεγγίσεις συμπεριφοράς τρόπου Καρτζιγκιάρ (παρουσιάζοντας ελαττωμένη πέμπτη αντί καθαρής - νότα Σολ ύφεση) και η εναρμόνιση που δίνω σαν απλή σύσταση τον αντικατοπτρίζει και αλλού αλλά γενικά η όλη σύνθεση δεν μπορεί να αποδοθεί σε αυτόν τον τρόπο.

παράδειγμα 4.PNG (8.57 KiB) Προβλήθηκε 26967 φορές

ΓΕΝΙΚΑ
Η χαρακτηριστική τεσιτούρα όλων των τρόπων της οικογένειας Ουσάκ δομείται πάντα για την Ελληνική Δημοτική, την Βυζαντινή, και την Αραβική μουσική στον τόνο ΡΕ. Για την Οθωμανική μουσική, λόγω των επεμβάσεων του Ραούφ Γιεκτά στις αρχές του 20ου αιώνα, όλες οι τεσιτούρες μεταφέρθηκαν μία πέμπτη ψιλότερα, έτσι το Ουσάκ παίζεται από ΛΑ συνήθως. Σήμερα η έννοια της τεσιτούρας τείνει να καταργηθεί καθώς είμαστε συνηθισμένοι να μεταφέρουμε τα κομμάτια σε ότι τόνο θέλουμε για καλύτερη φωνητική ή οργανική απόδοση και το ίδιο κάνει κι' ο Παπάζογλου σε αυτή την ηχογράφηση με το Στελάκη. Μεταφέρω επίσης το κομμάτι ένα ημιτόνιο χαμηλότερα για ευκολότερη ανάγνωση και παίξιμο.

Η κύρια οργανική γραμμή για βιολί/μαντολίνο μπορεί να ντουμπλαριστεί μία οκτάβα χαμηλότερα από μπουζούκι, ούτι ή λαούτο κ.ο.κ.
Οι συγχορδίες όπως πάντα είναι απλές συστάσεις.
Προστίθενται παρτιτούρες/ταμπλατούρες για τρίχορδο μπουζούκι και μαντολίνο.

ΖΟΥΡΛΟΠΑΙΝΕΜΕΝΗΣ ΓΕΝΑ 3 score.pdf

(128.02 KiB) Μεταφορτώθηκε 2247 φορές

Click Here for Scrolling Score - Κλικ εδώ για κινούμενη παρτιτούρα

ΖΟΥΡΛΟΠΑΙΝΕΜΕΝΗΣ ΓΕΝΑ 3.mp3

(2.97 MiB) Μεταφορτώθηκε 653 φορές

ΖΟΥΡΛΟΠΑΙΝΕΜΕΝΗΣ ΓΕΝΑ 2 - bzki tab.pdf

(113.4 KiB) Μεταφορτώθηκε 2148 φορές

ΖΟΥΡΛΟΠΑΙΝΕΜΕΝΗΣ ΓΕΝΑ 2 - μαντολινο tab.pdf

(113.6 KiB) Μεταφορτώθηκε 2072 φορές

ΖΟΥΡΛΟΠΑΙΝΕΜΕΝΗΣ ΓΕΝΑ 3.xml

(565.4 KiB) Μεταφορτώθηκε 733 φορές

[Για το Ανικανοποίητο.....]

Σωκράτη ακόμη μία φορά ΜΠΡΑΒΟ από μένα για το υλικό που ανεβάζεις. Θα μείνει για να διαβάζετε απ΄όσους θα θέλουν να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους. Μακάρι και άλλοι σαν εσένα με το πάθος και την ορμή που σε διακρίνει να ανεβάζουν κείμενα με το αντικείμενο που γνωρίζουν. Συνέχισε δυναμικά καλέ μου φίλε....

[socrates]

Ευχαριστώ, Για το ανικανοποίητο….
Η παρουσίαση των παρτιτούρων είναι αρκετά χρονοβόρα και ακόμα περισσότερο η ανάλυση των κομματιών. Έχω πάρα πολλές καταγραφές από τα φοιτητικά μου χρόνια σε χειρόγραφη μορφή ακόμα τις οποίες ψηφιοποιώ σιγά-σιγά, καθώς και αναλυτικές σημειώσεις (σύντομες ή πιο εκτεταμένες).
Επειδή το παρόν τραγούδι είναι πολύπλοκο τροπικά και με ενδιαφέρει ειδικά σαν έδαφος προσφερόμενο για ανάλυση, εκτός από την παραπάνω (μοτιβική) μέθοδο, το έχω υποβάλει και στις δύο παρακάτω, μία παράπλευρη βασισμένη στη μέθοδο του Σένκερ και μία που χρησιμοποιούμε μερικοί ακόμα σαν βοήθημα στη μοτιβική ανάλυση, ήτοι την ταμπλοειδή παρουσίαση στοιχείων που μπορεί να εξετάζει λίγες ή πολλές παραμέτρους κατά βούληση.
Αν έχεις καιρό ρίξε ένα διάβασμα και θα σου ήμουν ευγνώμων να μου πείς αν αυτά που γράφω παρακολουθούνται εύκολα ή είναι τελείως αλαμπουρνέζικα.


ΣΕΝΚΕΡΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ (και επεκτάσεις)
(SCHENKERIAN ANALYSIS)

Υπάρχουν στο διεθνές μουσικολογικό οπλοστάσιο δύο κύριες μέθοδοι αναλύσεως, η παραδοσιακή (μοτιβική) ένα δείγμα της οποίας έδωσα πιο πάνω και την οποία συνήθως προτιμώ και η "Σενκερική" από το όνομα του εισηγητή της Γερμανού θεωρητικού Heinrich Schenker (1868-1935).
Η σενκερική μέθοδος έχει τα δικά της καλά (και κακά) και είναι κάπως πιο μαθηματικά προσανατολισμένη θα μπορούσαμε να πούμε, αλλά στο επίπεδο αναλύσεως μίας μονοφωνικής γραμμής μπορεί να βοηθήσει για εξαγωγή στατιστικών στοιχείων κ.λπ. και δεν είναι δύσκολο να παρακολουθηθεί από το μέσο αναγνώστη. Το καλό (για τους αναλυτές) είναι ότι η μαθηματική προσέγγιση κάνει μερικές από τις διεργασίες αυτής της μεθόδου πιο εύκολα προσαρμόσιμες σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές στο σημείο ώστε να είναι δυνατόν να γραφούν μικρό-εφαρμογές όπως plug ins που μπορούν να αυτοματοποιήσουν αρκετό μέρος της εργασίας. Και με αυτό τον τρόπο έγινε η προσθήκη σενκερικών συμβόλων στο παρόν μουσικό κείμενο, με άλλα λόγια γλύτωσα τη χειρόγραφη εργασία που θα έκανα αν δεν υπήρχε το ανάλογο plug in στο Sibelius για την περίπτωσή μου.
Δεν απαιτούνται πολλά σύμβολα για ανάλυση μόνο μίας μονοφωνικής γραμμής:

Παρουσιάζω το μουσικό κείμενο στην αρχική τονικότητα του ΝΤΟ μινόρε όπως το έγραψα.
Το πρόγραμμα αντιλαμβάνεται το κείμενο σαν ένα κομμάτι γραμμένο σε φυσική μινόρε σκάλα (σύγχρονο Αιολικό ή αρχαίο Υποδώριο τρόπο) μεταφερμένη σε ΝΤΟ (με τρείς υφέσεις) δηλαδή:
DO - RE - Mib - FA - SOL - LAb - SIb
και προσθέτει τα απαραίτητα για το παρόν μουσικό κείμενο αναλυτικά σύμβολα τα οποία π.χ. για τα δύο πρώτα μέτρα είναι:
4 ^5 ^6+ ^7 ^1 ^2- v7 ^2- v1 =1 =1 | v4 ^5 ^6+ ^7 ^1 ^2- v7 ^2- v1 =1 =1

Οι απλοί αριθμοί δηλώνουν τη βαθμίδα της κλίμακας σε οποιαδήποτε οκτάβα ή τονικό ύψος οι βαθμίδες προκύπτουν, έτσι π.χ. ο πρώτος αριθμός "4" δηλώνει πως το κομμάτι αρχίζει με την τέταρτη βαθμίδα (Φα).

Οι αριθμοί προηγούμενοι από ένα βέλος προς τα πάνω ή κάτω (^5, v4, v7, κ.λπ.) δηλώνουν την παρούσα βαθμίδα της κλίμακας και την κίνηση (ανιούσα ή κατιούσα) που προηγήθηκε για να φτάσει η μελωδία σε αυτή τη βαθμίδα. Τα σύμβολα "^" και "v" δηλαδή δηλώνουν την ανοδική/καθοδική εξέλιξη της μελωδίας.

Οι αριθμοί ακολουθούμενοι από τα σύμβολα (+) ή (-) π.χ. (6+, 2-) κ.λπ. δηλώνουν την αύξηση ή μείωση του τονικού ύψους της παρούσας βαθμίδας κατά ένα ημιτόνιο από το τονικό ύψος που θα είχε χωρίς καμία αλλοίωση στην παραπάνω φυσική μινόρε κλίμακα του ΝΤΟ με τις τρείς υφέσεις.
Έτσι φερειπείν το "6+" δηλώνει την έκτη βαθμίδα υψωμένη, δηλαδή ΛΑ φυσικό αντί του νορμάλ ΛΑ ύφεση της κλίμακας, και ανάλογα το "2-" δηλώνει την δεύτερη βαθμίδα χαμηλωμένη, δηλαδή ΡΕ ύφεση αντί του νορμάλ ΡΕ φυσικό που υπάρχει στην πιο πάνω φυσική μινόρε κλίμακα του ΝΤΟ.

Το σύμβολο "=" δηλώνει απλή επανάληψη του προηγούμενου τονικού ύψους οπότε 1 = 1 = 1 = 1 κ.λπ δηλώνουν επανάληψη της πρώτης βαθμίδας.
Με αυτόν τον τρόπο μία απλή ακολουθία, π.χ. ( ^6+ ^7 ^1 ^2- v7) μπορεί να εξηγηθεί:
^6+
Έχει αφιχθεί η μελωδία στην έκτη υψωμένη βαθμίδα (ΛΑ φυσικό) με ανιούσα κίνηση.
^7
Η ανιούσα κίνηση συνεχίζεται προς την έβδομη νορμάλ βαθμίδα. (ΣΙ ύφεση)
^1
Η ανιούσα κίνηση συνεχίζεται προς την τονική πρώτη βαθμίδα (ΝΤΟ αλλά σε αυτή την περίπτωση την οκτάβα εφ' όσον η κίνηση παραμένει ανοδική)
^2-
Η ανιούσα κίνηση συνεχίζεται προς την δεύτερη χαμηλωμένη βαθμίδα (ΡΕ ύφεση- ένατη βαθμίδα εφ' όσον η κίνηση παραμένει ανοδική).
v7
Η κίνηση αλλάζει σε κατιούσα και κάνει πήδημα τρίτης προς τα κάτω (από το προηγούμενο ΡΕ ύφεση στο υποκείμενο ΣΙ ύφεση, ήτοι από την ενάτη στην εβδόμη της κλίμακας).

Αναλύοντας το κομμάτι με τον τρόπο του Σένκερ και εφ' όσον πρωτίστως μας ενδιαφέρει η μελωδική ιδιαιτερότητα και οι τρόποι/κλίμακες υπό χρησιμοποίηση καθώς και η κατεύθυνση της μελωδικής κίνησης, πρέπει σαν πρώτη μας μέριμνα να διαφοροποιήσουμε τις αλλοιώσεις των τονικών υψών του κομματιού από αυτά της δεδομένης φυσικής μινόρε.
Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό οπτικά, εγώ προσθέτω χρωματικούς κωδικούς στη μέθοδο του Σένκερ (κόκκινο στην παρούσα περίπτωση) και υπερυψώνω από την ευθεία γραμμή διάταξης τα σύμβολα που δηλώνουν τονικά ύψη διαφορετικά από αυτά της φυσικής μινόρε κλίμακας.
Παρουσιάζω το αποτέλεσμα πιο κάτω, αλλά επειδή ο τύπος αρχείου PDF δεν μπορεί να παρουσιάσει χρώματα αναγκάζομαι να το κάνω με τρία διαδοχικά screen shots για να καλύψω ολόκληρη τη σελίδα μου.

schenker 1.PNG (36.9 KiB) Προβλήθηκε 26900 φορές

schenker 2.PNG (34.95 KiB) Προβλήθηκε 26900 φορές

schenker 3.PNG (11.53 KiB) Προβλήθηκε 26900 φορές

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Στη διάρκεια όλης της οργανικής/φωνητικής μελωδικής εξέλιξης μίας πλήρους στροφής (εδώ μιλάμε για ένα στροφικό κομμάτι επαναλαμβανόμενο τρείς φορές), τα τονικά ύψη που έχουν αλλοιωθεί σε ορισμένα σημεία είναι τρία, αυτά της δεύτερης (RE), πέμπτης (SOL) και έκτης (LAb) βαθμίδας.

Η έκτη βαθμίδα έχει αλλοιωθεί σε 18 σημεία διάσπαρτα σε όλο το κομμάτι. Αυτή η αλλοίωση (ύψωση) της έκτης βαθμίδας δηλώνει την ύπαρξη του 5χορδου Μαχούρ καθώς και την ανιούσα τροπική συμπεριφορά των πενταχόρδων Μπεγιατί και Χουσεϊνί, αλλά η συμπεριφορά "Χουσεϊνί" έχει αποκλειστεί από την προηγούμενη (μοτιβική) ανάλυση γιατί όπως είδαμε το κομμάτι έκανε καθαρή ημιτελική πτώση στην τέταρτη (ΦΑ) βαθμίδα αντί της πέμπτης (ΣΟΛ).

Η δεύτερη βαθμίδα έχει αλλοιωθεί συνολικά οκτώ φορές (από ΡΕ φυσικό σε ΡΕ ύφεση), και οι οκτώ περιπτώσεις συμβαίνουν στην οργανική εισαγωγή (μέτρα 1-4) και δεν είναι παρούσες στο κυρίως τραγούδι.
Η αλλοίωση του ΡΕ σε ΡΕ ύφεση δηλώνει την και είναι η χαρακτηριστική κατιούσα τροπική κίνηση του Κιουρντιλί-Ουσάκ. Δηλαδή μετατρέπει το μαλακό τετράχορδο του Ουσάκ από ΝΤΟ (ΝΤΟ-ΡΕ-ΜΙb-ΦΑ) όπου το ΡΕ είναι ελαφρά χαμηλωμένο (ελάσσων τόνος από το ΝΤΟ) σε σκληρό τετράχορδο Κιουρντί (ΝΤΟ-ΡΕb-ΜΙb-ΦΑ) και στην παρούσα περίπτωση η μετατροπή γίνεται ακόμα πιο έκδηλη γιατί και τα δύο τονικά ύψη (ΡΕ ελαφρά χαμηλωμένο και ΡΕ ύφεση) είναι διαδοχικά παρόντα σε κατιούσα μελωδική κίνηση (τρίτη ομάδα του μέτρου 4).

Η πέμπτη βαθμίδα έχει αλλοιωθεί συνολικά επτά φορές (από ΣΟΛ φυσικό σε ΣΟΛ ύφεση), και οι επτά περιπτώσεις συμβαίνουν στα τέσσερα τελευταία μέτρα (11-15) και δεν είναι παρούσες στο υπόλοιπο τραγούδι.
Η αλλοίωση της πέμπτης βαθμίδας (εξαιρετικά σπάνιο τροπικό φαινόμενο καθώς αναιρείται η βασική δομική έννοια του πενταχόρδου) δηλώνει την συμπεριφορά του τρόπου Καρτζιγκιάρ κατά ένα μικρό ποσοστό στο παρόν κομμάτι, αλλά αυτός ο τρόπος δεν είναι παρών στο κομμάτι παρά μόνο σαν υποψία. Ο τρόπος αυτός χτίζεται σε συνημμένα αντί για διαζευγμένα τετράχορδα, από ΝΤΟ χτίζεται σαν: (DO-RE-Mib-FA-SOLb-LA-Sib-DO) και περιέχει το χρωματικό τετράχορδο Χιτζάζ από ΦΑ (FA-SIb) που δεν είναι ένδηλα παρόν στο κομμάτι. Απλά η ύπαρξη του ΣΟΛ ύφεση καταργεί όχι μόνο την έννοια του καθαρού πεντάχορδου αλλά και την ίδια την αίσθηση του Κιουρντιλί-Ουσάκ στιγμιαία, πριν την επικυρώσει πάλι μέσω της τελικής πτώσεως (μέτρα 4 & 15).

Με τα τρία παραπάνω στατιστικά δεδομένα αλλοιώσεων που εξέθεσα, εδώ πρέπει να προσθέσω κάτι που με εντυπωσίασε και που πριν το αυτί μου δεν το είχε αντιληφθεί αλλά τώρα ξέροντας πως υπάρχει, εύκολα το αντιλαμβάνεται και το απολαμβάνει:
Υπάρχει καταπληκτική συμμετρία αλλοιώσεων τονικού ύψους (δεν με νοιάζει αν είναι ηθελημένη ή αθέλητη-συνήθως είναι αθέλητη από πλευράς συνθετών) σε αυτά τα 15 μέτρα μουσικής.

1. Αλλοίωση δεύτερης βαθμίδας οκτώ φορές σε τέσσερα μέτρα, (μέτρα 1-4).
2. Αλλοίωση έκτης βαθμίδας δεκαοκτώ φορές σε δεκατέσσερα μέτρα (μέτρα 1-14).
3. Αλλοίωση πέμπτης βαθμίδας επτά φορές σε τέσσερα μέτρα (μέτρα 11-15).

Σε ταμπλοειδή μoρφή οι αλλοιώσεις μπορούν να δοθούν σαν:

table 1.PNG (18.66 KiB) Προβλήθηκε 26900 φορές

Η παραπάνω παράταξη των 15 μέτρων αφορά μόνο την ύπαρξη αλλοιωμένων από τη φυσική μινόρε τονικών υψών και δεν αναφέρεται σε μελωδικές κινήσεις. Όπως παρατηρείται εύκολα το πιο ενεργό (αλλοιωμένο) μέτρο είναι το μέτρο 12 όπου συνυπάρχουν τα τροπικά στοιχεία "Μαχούρ"," Μπεγιατί" και "Καρτζιγκιάρ" και όπου ακριβώς λαμβάνει χώρα η ημιτελική πτώση σε Μπεγιατί.

Η παραπάνω σενκερική ανάλυση του κομματιού δεν σταματά εδώ. Εξέτασε κυρίως μέχρι τώρα τις αλλοιώσεις τονικών υψών και με επιπρόσθετη ταμπλοειδή παρουσίαση αναφέρθηκε στο τροπικό περιεχόμενο του κομματιού. Η μέθοδος μπορεί να εκμεταλλευτεί και άλλες πληροφορίες που ήδη υπάρχουν σαν σύμβολα στην παρτιτούρα για περαιτέρω ανάλυση των τροπικών συμπεριφορών και κατανόηση της όλης σύνθεσης από πλευράς φόρμας και περιεχομένου.

Μοτιβική και Σενκερική ανάλυση υφίστανται σαν μέθοδοι για κατανόηση εκτεταμένων έργων και πολύπλοκων δομών της κλασικής μουσικής. Μία ανάλυση ενός στροφικού τραγουδιού δεν εξαντλεί καθόλου τις διεργασίες που και οι δύο μέθοδοι μπορούν να παρέχουν στον αναλυτή. Ποια μέθοδο διαλέγει ο καθένας να χρησιμοποιήσει είναι ζήτημα προσωπικής προτίμησης αλλά και επιθυμητού σκοπού. Εγώ νομίζω πως είναι και οι δύο πολύ χρήσιμες στην ανάλυση και του ρεμπέτικου και όλων των άλλων μορφών παραδοσιακής μουσικής σε όλον τον πλανήτη και μπορούν να μας παρέχουν πολύτιμα αναλυτικά εργαλεία και να μας οδηγούν σε πολύ διορατικά και κατατοπιστικά συμπεράσματα. Οπότε χρησιμοποιώ ενίοτε και τις δύο μεθόδους σύμφωνα με τις ανάγκες της εργασίας που κάνω.