ΣΠΑΝΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ 1934-ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΦΩΝΟΛΗΨΙΑ

[αεροκωπηλάτης]

Πώς «γράφονται» τα τραγούδια στις πλάκες των γραμμοφώνων –Ενδιαφέρουσα επίσκεψις σε στούντιο φωνοληψίας

Οι ημέρες αυτές των εορτών είνε φυσικόν να προτιμώνται για το λανσάρισμα των νέων τραγουδιών, που τις απόκρηες θα συντροφεύουν τον κόσμον εις τα διάφορα γλέντια και τους χορούς. Για τα νέα αυτά τραγούδια, ποιηταί, μουσικοσυνθέται, τραγουδισταί και μουσικοί, ένας ολόκληρος κόσμος, μαζί με ειδικούς τεχνίτας, εργάζονται εδώ και ένα μήνα, εργάζονται για το «γράψιμο» −ας μεταχειρισθούμε την έκφρασιν των ειδικών− των τραγουδιών σε πλάκες γραμμοφώνων, που δεν γίνεται πια στο εξωτερικό, αλλά εδώ εις την Ελλάδα, δυο φορές τον χρόνο. Μια παραμονές Χριστουγέννων κι’ άλλη μια στην αρχή του καλοκαιριού.
Πολύ ολίγοι ξεύρουν πώς γίνεται η εργασία αυτή, που δίδει στον κοσμάκη την πιο φθηνή, ανέξοδη σχεδόν, διασκέδαση. Πώς γίνονται τα τραγούδια από τους στιχουργούς, πώς γίνεται η μουσική τους από τους μουσικοσυνθέτας, πώς παίζονται απ’ τις ορχήστρες και τραγουδιώνται από εκλεκτούς τραγουδιστάς και τραγουδήστριες, μπροστά στο μικρόφωνο του μηχανήματος «εγγραφής» της γραμμοφωνικής πλάκας. Ότι ακόμη και για να τεθούν σε κυκλοφορία εκατό περίπου τραγούδια, κάθε περίοδο, γίνεται πολύ αυστηρά επιλογή, μεταξύ εκατοντάδων τραγουδιών κάθε είδους και ποιότητος. Και ότι πάλι ολίγα από τα τραγούδια αυτά κατακτούν όλον τον κόσμον, έχουν επιτυχίαν θριαμβευτικήν. Και τέλος, ότι από την εργασίαν αυτήν, την βιομηχανίαν του ελληνικού τραγουδιού, να πούμε, ζη αξιοπρεπέστατα ένας ολόκληρος κόσμος. Κι’ άλλα αμέτρητα περίεργα πράγματα, που θα τα μάθετε, ακολουθώντας μας στο «στούντιο», την πηγή να πούμε των τραγουδιών.

Είνε μια αίθουσα τετράγωνη, στο τέταρτο πάτωμα του μεγάρου Τουρίστ, στη διασταύρωση των οδών Βουλής και Ερμού. Κύριον χαρακτηριστικόν της: Τσαπατσουλιά! Τίποτε τοποθετημένο με τάξι, εκτός από ένα μικρόφωνο, σαν αυτά που μεταχειρίζονται οι ρήτορες για να μιλούν σε πλήθη. Έπιπλα; Τίποτε άλλο, από ένα γραφείο, λίγες καρέκλες για να κάθωνται οι μουσικοί και πολλές…κασσόνες, για να σκαρφαλώνουν σ’ αυτές! Μάλιστα! Να σκαρφαλώνουν με το όργανό τους, αυτοί που πρέπει να ακούωνται περισσότερο στην πλάκα. Και…ούτε η αναπνοή τους να μη ακούεται την ώραν της εκτελέσεως τραγουδιού. Ένας τους αναστεναγμός, να πούμε, σημαίνει καταστροφή του δοκιμίου, ζημία ενός χιλιοδράχμου.
Στο στούντιο αυτό γίνονται οι φωνοληψίες όλων των εταιριών «πλακών γραμμοφώνου. Της «Οντεόν», της «Παρλοφόν», της «Κολλούμπια» και της «Χις Μάστερς Βόις». Εμείς τύχαμε στην ενδιαφέρουσαν εργασίαν της φωνοληψίας δύο εταιριών. Και γνωρίσαμε με ένα κόπον όλους τους δεινούς στιχουργούς και μουσικοσυνθέτας που σιγά-σιγά δημιουργούν ελληνικό στυλ ελαφράς μουσικής τραγουδιού, τους μαέστρους ορχηστρών και μουσικούς, τραγουδιστάς και τραγουδηστρίας, που ξεύρουμε μόνον από το γραμμόφωνον. Εκεί, στο ίδιο στούντιο, γνωρίσαμε το άνθος του λαϊκού τραγουδιού, του ρεμπέτικου να πούμε, του μανέ, τύπους λαϊκούς, που οι ίδιοι είνε …ποιηταί, μουσικοσυνθέται, τραγουδισταί και οργανοπαίκται! Τύπους, για τους οποίους αξίζουν –μα την αλήθεια− τραγούδια, ύμνοι ακόμη! Τον βασιληά των τύπων αυτών, τον γνωστό Μάρκο –έτσι είνε γνωστός− με την ανδρίκια ωμορφιά και το μπουζούκι του, που παίζει πάντα με μεράκι, χωρίς φυσικά να ξεύρη γρι από μουσική! Ο ίδιος βρίσκει τα λόγια των τραγουδιών του, λόγια που συγκινούν τον κόσμο των «ζόρικων» και των «ντερβισάδων», ο ίδιος την μουσική, ο ίδιος επίσης είνε ο εκτελεστής με το μπουζούκι του και την σβυσμένη παθητική φωνή του.

Μετά τον Μάρκο, περνούν ένας-ένας οι τραγουδισταί των ρεμπέτικων και των μανέδων και φεύγει έτσι όλο το πρωινό. Τραγουδάνε τον σκοπό των χασικλήδων, τις χάρες του κρασιού και της άπιστης της «γκόμενας». Απ’ το μικρόφωνο η φωνή τους περνά στο θάλαμο του Άγγλου μηχανικού και γράφεται επάνω σε μια κέρινη πλάκα, πολύ πιο εντονώτερη από όπου συλλαμβάνεται, όπως περίπου θα ακούωνται στο γραμμόφωνο. Από την κυρίαν αυτήν πλάκα γίνεται η αποτύπωσις της εγγραφής σ’ έναν τσίγκο και από τον τσίγκον αυτόν στην πλάκα του γραμμοφώνου.
−Αμααάν!...Ψιθυρίζεται στο μικρόφωνο, ο Παναγιώτης Παναγής ο άσσος των αμανετζήδων, με τη βραχνή φωνή του, ένα κ’ ένα στον μανέ και το αμάν βουΐζει στο θάλαμο του μηχανικού.
Κι’ έπειτα παίρνει θέσι ο ξακουστός στην Κούλουρη και σ’ όλη την Ελλάδα για τα ρεμπέτικα τραγούδια του, Παπασιδέρης. Θαρρείς, όπως η ατμόσφαιρα είνε πνιγμένη από τον καπνό των τσιγάρων, ενώ ακούς τον πονεμένο τόνο της φωνής του, το μπουζούκι και την κιθάρα, πως βρίσκεσαι σε άντρον «ντερβισάδων».
Με μπαμπεσιά με πιάσανε
κι’ άδικα με δικάσανε
γιατί έκανα παρέα
λαθρεμπόρους στον Περαία

Και συνεχίζει πιο λυπητερά:
Ο σαγγελέας μ’ έκαψε
και στα τεφτέρια μ’ έγραψε
και βγήκεν ο λογαριασμός
φυλάκιση και χτοπισμός!

Για να καταλήξη αργότερα:
Μου κλείσανε τον καφενέ
και πλέρωσα τον ρεφενέ
πάλι ρε θα τον ανοίξω
και μαυράκι θα ρουφήξω!

Οι στίχοι είναι του ηθοποιού κ. Καμβύση.
Τον Παπασιδέρη διαδέχεται η άσσος των λαϊκών τραγουδιών κ. Μαρίκα Φραντζεσκοπούλου, η γνωστή στον κόσμο ως Πολίτισσα. Δεν είνε σε φόρμα η φωνή της και αφήνει τη σειρά της σ’ άλλους.
Τώρα ανάμεσα στα όργανα εμφανίζεται κι’ ένας μ’ ένα κομπολόϊ σκαλωμένο σκαλωμένο στο σακκάκι του. Κι’ επάνω σ’ αυτό σέρνει με χρόνο ένα ποτήρι!
−Είνε για ν’ ανάβουν τα μεράκια.
Το απόγευμα γίνεται φωνοληψία με μοντέρνα ορχήστρα και μοντέρνα μουσική και τραγούδια. Πιο δύσκολη. Πιο κουραστική. Κάθε τραγούδι θα προβαρισθή και τέσσερις και πέντε φορές και θα γίνουν ακόμη δυο εγγραφές του σε πλάκες.
Τα πάντα στις φωνοληψίες αυτές γίνονται…με το χρονόμετρο στο χέρι. Τρία λεπτά και 15΄΄ έχει καιρό ο μαέστρος. Σ’ αυτήν ο τραγουδιστής ή η τραγουδήστρια πρέπει να τραγουδά με φωνή… «σκούρα», βαθειά, όπως λένε οι ειδικοί.
Όταν όλα είνε έτοιμα, ειδοποιούν διά του μικροφώνου τον μηχανικόν.
Σε λίγο ακούεται ένα κουδούνισμα. Ειδοποίησις να είνε όλοι έτοιμοι. Μετά δυο-τρία δευτερόλεπτα δύο αλλεπάλληλα. Απ’ τη στιγμή αυτή ανάσα δεν ακούεται. Όλοι με κρατημένην την αναπνοήν τους, περιμένουν ένα φωτάκι, στη βάσι του μικροφώνου ν’ ανάψη. Είνε παραγγελία ενάρξεως.
Όταν τελειώνη η κ. Κορίννα –η εκτελέστρια του τραγουδιού− της δίδουν κι’ ένα ελαφρό ρεμπέτικο, μόρτικο να πούμε, το «μάγγισσα-ματσαράγγισσα». Το διαβάζει, μα διαφωνεί ελαφρώς.
−Αν δω στον ύπνο μου όσα θα τραγουδήσω, θα τρελλαθώ. Ντερβισάδες, χασικλίδικα… Έπειτα, προσθέτει, δεν μπορώ να πω την λέξι «μπαγάσα». Δεν μπορώ, μου φαίνεται πως θα γελάσω.
Κι’ ο στιχουργός αγωνίζεται να την πείση πως είνε λέξις…φιλολογική!
Εν τω μεταξύ παίρνουν θέσι μπροστά στο μικρόφωνο η κ. Ανδρονίκου και ο Βασιλάκης ο Μεσολογγίτης, οι οποίοι όχι μόνον δεν γελούν, αλλά σοβαρώτατα αντιθέτως αρχίζουν και τελειώνουν ένα γλυκύτατο ελαφρά ρεμπέτικο τραγουδάκι, το «Τι κορόϊδο είνε η γυναίκα» και την «Μπριγκίττα»!
Κι’ αυτοί δεν φωνάζουν μπροστά στο μικρόφωνο.
Γι’ αυτό τραγουδούν μπροστά σ’ αυτό. ¨οσοι έχουν δυνατές φωνές, όπως ο Επιτροπάκης και ο Δελέντας, υποχρεώνονται να τραγουδούν από μακρυά με τα νώτα τους δε καμμιά φορά γυρισμένα προς το μικρόφωνο.
Κάθε πρωί και κάθε απόγευμα γίνεται φωνοληψία και δέκα τραγουδιών, δεκαπέντε, είκοσι. Έτσι, δεν έμεινε καλός στιχουργός, καλός μουσικοσυνθέτης και καλός εκτελεστής, που να μη κερδίση λεπτά από τις φωνοληψίες, των εταιριών , οι οποίες για το νέον έτος θα βάλουν σε μπελά τους κατόχους γραμμοφώνων, ποιες πλάκες να διαλέξουν.
Περιττόν να πούμε, ότι με τα περισσότερα τραγούδια, τραγουδιώνται το κρασί και η σκληρή καρδιά της γυναίκας.
Και τώρα μία πληροφορία. Οι τραγουδισταί και οι μουσικοί, οι εκτελεσταί να πούμε πληρώνονται κατ’ αποκοπήν. Οι στιχουργοί, οι μουσικοσυνθέται από 2.75 δραχ. σε κάθε πλάκα.
Κερδίζουν όμως και από τα μουσικά τεμάχια, από τις εκτελέσεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς και από τις ορχήστρες διαφόρων κέντρων. Κάθε κέντρον πληρώνει με τον μήνα, σε ειδικόν γραφείον, δικαίωμα εκτελέσεως ελληνικών τραγουδιών. Μ’ άλλα λόγια κερδίζουν με το παραπάνω. Έτσι δε μπορεί να εξηγηθή πώς έχουν τόσα κέφια να γεμίζουν τον κόσμο με τα τραγούδια τους.



Μ. ΚΑΠΙΤΣΟΓΛΟΥ
Ακρόπολις, 25 Δεκεμβρίου 1934

[socrates]

Και πάλι ευχαριστούμε, αεροκωπηλάτη, για τα μοναδικά και σπάνεια όντως κείμενα που ανεβάζεις. Τα βρίσκω όντως διαφωτιστηκά όταν προσπαθώ να καταλάβω τί άμεση πληροφόρηση ήταν διαθέσιμη στο μέσο άνθρωπο τότε περί ρεμπέτικου.
Θα ήταν καλό μάλλον να τα συλλέγουμε σε μια ειδική αρχειοθήκη ώστε να είναι προσβάσημα και όταν η δημοσίευση εξαφανίζεται απο άλλα πιο πρόσφατα θέματα.
Τι θα έλεγαν οι συντονιστές?
Το έχουμε ξανασυζητήσει, ή απλά έχω ένα άλλο πρωινό deja vu?

[bill1961]

Σωστή η ιδέα σου Σωκράτη.
Νομίζω χρειάζεται να βρούμε κάποιο τρόπο ώστε να παραμένουν τέτοια κειμενα στην επιφάνεια.
Μπορεί να γίνει είτε στο φορουμ είτε στα κατάστιχα.

[socrates]

Τα κατάστιχα προϋποθέτουν κάποια γνώση HTML που ίσως θα αποθάρρυναν μερικούς χρήστες να συνεισφέρουν, (εμένα προσωπικά με αποθαρρύνει), και έχοντας τη μορφή wiki, ίσως πρέπει να τηρηθεί αυτό που από παλιά λέγαμε, ότι δεν μπορούμε να αναρτούμε εκεί πρωτογενή έρευνα, (ποτέ δεν βρήκα το λόγο γιατί η πρωτογενής έρευνα είναι απορριπτέα από ένα wiki), αλλά με αυτόν τον τρόπο, εργασίες όπως η δική σου, Βασίλη, για τους αμανέδες και του Νίκου Τριήρη για τους ρυθμούς, ή οι δισκογραφικοί κατάλογοι του Μανιάτη, θα απουσίαζαν από τα κατάστιχα και αυτό με στενοχωρεί.
Δεν ξέρω ακριβώς τι να προτείνω και αν αυτό είναι τεχνικά εφικτό, αλλά έχω μία κάπως αόριστη ιδέα για την δημιουργία μίας "Βιβλιοθήκης αναφοράς", κάτι σαν "reference library", που να εμφανίζεται σαν επιλογή στο menu της πρώτης σελίδας και όπου εργασίες σαν αυτές που προανέφερα καθώς και δευτερογενής έρευνα με άρθρα ιστορικού ενδιαφέροντος σαν αυτό που ανήρτησε ο αεροκωπηλάτης θα μπορούσαν να καταχωρούνται.
Και φυσικά πλήθος άλλες ενδιαφέρουσες συνεισφορές από άλλους θαμώνες που κατά καιρούς βλέπουμε να εμφανίζονται για λίγες μέρες και να εξαφανίζονται.
Θα μπορούσε λ.χ. ένας θαμώνας να δημοσιεύει στο γενικό φόρουμ ένα άρθρο όπως το "Σπάνιο Κείμενο Του 1934" για μερικές ημέρες ώστε ο κόσμος να γνωρίζει την ύπαρξή του, και εν συνεχεία να καταχωρείται από τους συντονιστές ή από τον ίδιο στη "Βιβλιοθήκη Αναφοράς" που προτείνω.
Φυσικά, η επιλογή υλικού για τη δημιουργία μίας βιβλιοθήκης αναφοράς θα απαιτούσε κάποιον έλεγχο ποιότητας και πιστότητας και αυτό με τη σειρά του θα απαιτούσε τη συγκρότηση μίας "συντακτικής επιτροπής" ικανής να κρίνει και να αξιολογεί τέτοιου είδους υλικό. Εδώ δεν προτείνω ακόμα τίποτα, το αφήνω ανοιχτό για συζήτηση.
Έχουμε αρκετό υλικό για μία αρχή, πιστεύω, θαμμένο στη λήθη των forums. Ίσως χρειάζεται να ξαναϊδωθεί και να ξαναγραφεί σε μορφή άρθρου από τους εκάστοτε συνεισφέροντες, αλλά ποιός θα το ψάξει, θα το αξιολογήσει και θα το αναρτήσει, δεν ξέρω.
Απλά πετάω μία ιδέα, τι θα λέγατε?

[max]

Από μέρους μου το βρίσκω αρκετά σημαντικό να οργανώσουμε καλύτερα την πληροφορία που υπάρχει στη σελίδα όσο αναφορά το φόρουμ.

Για τη λίστα των τραγουδιών και τη βάση δεδομένων πιστεύω έχει γίνει αρκετή δουλειά, αλλά μέσα στο φόρουμ υπάρχουν πολύ ωραία θέματα που είναι θαμμένα όπως λέει και ο Σωκράτης.

Οπότε για διάφορους φίλους που εξέφρασαν κάποια στιγμή επιθυμία να βοηθήσουν.. ιδού η Ρόδος, να συντονιστούμε και να οργανώσουμε καλύτερα την πληροφορία. Σϊγουρα το φόρουμ θέλει καλύτερη οργάνωση, πχ να δούμε πώς μπορούμε να φτιάξουμε καλύτερες υποκατηγορίες, όποιος θέλει να βοηθήσει ας στείλει προτάσεις.

ΕΠίσης πιστεύετε ότι θα ήταν χρήσιμο να στηθεί κάτι σε wiki αλλά για πρωτογενή έρευνα ώστε να μπορεί ο καθένας να αναρτά τα άρθρα του;

[socrates]

Ok, Συμφωνώ με το πρώτο θέμα που θέτει ο Max, δηλαδή καλύτερη οργάνωση στο forum.
Από κάπου πρέπει να αρχίζει κανείς, οπότε αρχίζω από εδώ.
Κοιτάζοντας τη "ΡΕΜΠΕΤΟΚΟΥΒΕΝΤΑ" βλέπουμε πέντε μεγάλες κατηγορίες συζητήσεων που περιέχουν συνολικά 4+8+1+4+7=24 μικρότερες και επί μέρους κατηγορίες. Το μάτι μου πέφτει αμέσως στη δεύτερη ενότητα κατηγοριών "ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ" όπου περιέχονται οι υποκατηγορίες:

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ
ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ
Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΓΝΩΜΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ-ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ
ΟΡΓΑΝΟΠΑΙΞΙΑ-ΜΟΥΣΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ-ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΙΧΑ
ΠΡΟΣΦΟΡΑ-ΖΗΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ

Έχω τη γνώμη ότι μόνο η πρώτη υποκατηγορία, "ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ" θα έπρεπε να ανήκει στην κυρίως κατηγορία "ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ" και οι υπόλοιπες επτά να ανήκουν κάπου αλλού. Αλλά πώς οργανώνεται η πληροφορία και η γνώση? Ο καθένας μπορεί να έχει μία άποψη και δεκτές όλες, αλλά τελικά πρέπει κάπου να συμφωνήσουμε και να αρχίσουμε τη δουλειά.
Εγώ νομίζω ότι το θέμα "Μουσικά όργανα" (και οι κατασκευαστές τους) ανήκει σε έναν τομέα γνώσης που λέγεται οργανογνωσία ή οργανολογία, ο οποίος με τη σειρά του ανήκει στην ιστορία της μουσικής , επομένως και στη θεωρία της, οπότε θα έκανα την καταχώρησή μου ως εξής:

ΘΕΩΡΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΟΛΟΓΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ
ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ => ΖΟΖΕΦ κλπ.
ΒΙΟΛΙ => ΑΜΑΤΙ κλπ.
ΚΙΘΑΡΑ => ΑΠΑΡΤΙΑΝ κλπ.
Και ούτω καθ' εξής.

Αν είχα να κατηγοριοποιήσω και την Πέμπτη κατηγορία θα έκανα το ακόλουθο:

ΘΕΩΡΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΟΛΟΓΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ / ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
(και θα δημιουργούσα εδώ έναν κατάλογο διαθέσιμων δασκάλων αν είχα στοιχεία)

Έχοντας δημιουργήσει μία μεγάλη ενότητα "ΘΕΩΡΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ" στην οποία σκοπεύω να προσθέσω πολλές άλλες σχετικές κατηγορίες εν καιρώ, ο αρχικός μου κατάλογος μειώθηκε κατά δύο υποκατηγορίες:

ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ
Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΓΝΩΜΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ-ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ-ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΙΧΑ
ΠΡΟΣΦΟΡΑ-ΖΗΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ

Αυτές τις χωρίζω αρχικά σε τρείς ομάδες (για να βλέπω καλύτερα τι μου γίνεται) κάπως έτσι:

ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ
Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΓΝΩΜΗ

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ-ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΠΡΟΣΦΟΡΑ-ΖΗΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΙΧΑ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ-ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ

Οι τέσσερες πρώτες σε μία πρώτη εκτίμηση θα μου κολλούσαν για τα "ΧΑΛΑΡΑ" που οπωσδήποτε μερικές φορές μπορεί κάποια από αυτά να είναι πολύ σοβαρά, αλλά για την ώρα θα συγχώνευα τις δύο πρώτες σε:
ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ/Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΓΝΩΜΗ
Που θα με άφηνε με:

ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ/Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΓΝΩΜΗ
(Η δική μας γνώμη, ναι μεν αλλά αναφορικά με ποιο θέμα? Θα μπορούσε να είναι μία μουσική άποψη, μια οργανωτική σκέψη ή η εκτίμησή μας για κάποιο ανέκδοτο. Εδώ χρειάζεται διασαφήνιση).

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ-ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΠΡΟΣΦΟΡΑ-ΖΗΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΙΧΑ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ-ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ

Η δεύτερη από τις τρείς παραπάνω ομάδες θα πήγαινε για την ώρα στην επόμενη μεγάλη ενότητα "ΓΕΝΙΚΑ" όπως αυτή είναι τώρα, (θα έλθει και η σειρά της ελπίζω). Και έτσι θα είχα:

ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ/Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΓΝΩΜΗ
(Η δική μας γνώμη, ναι μεν αλλά αναφορικά με ποιο θέμα? Θα μπορούσε να είναι μία μουσική άποψη, μια οργανωτική σκέψη ή η εκτίμησή μας για κάποιο ανέκδοτο. Εδώ χρειάζεται διασαφήνιση).

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΙΧΑ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ-ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ

Τη δεύτερη ομάδα την τοποθετώ σε μία νέα "τεχνική ενότητα" και μεταφέρω εκεί και την "ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ" από τα "ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΧΑΛΑΡΑ".

Επικεντρώθηκα μόνο στην πρώτη πρόταση του Μάκη που αφορά το φόρουμ και την οργάνωσή του και δεν έκανα παρά μόνο μερικά διστακτικά βηματάκια. Και νομίζω πως και τα υπόλοιπα θέματα που θίγει ίσως αποδειχτούν περισσότερο πολύπλοκα, αλλά όρεξη να τα λύσουμε δεν πρέπει να μα ς λείπει
Εδώ σταματώ για την ώρα, να μιλήσει και κάποιος άλλος, γιατί και εγώ δεν είμαι πολύ σίγουρος, και δεν ξέρω αν θα φαινόντουσαν λογικά στους άλλους.
Προτίθεμαι πάντως να συνεχίσω προς τα εκεί που φυσά ο γενικότερος άνεμος.

[socrates]

Αφήνοντας το πρώτο θέμα που έθιξε ο Μάκης ανοιχτό για συζήτηση προχωρώ στο δεύτερο.
Συμφωνώ πως έχει γίνει αρκετή και καλή δουλειά στην λίστα τραγουδιών και στη βάση δεδομένων, ειδικά στον σχολιασμό και πληροφόρηση για τα τραγούδια από αρκετούς θαμώνες, αλλά δεν έχουμε καθόλου τελειώσει και εδώ.
Ένα από τα κύρια προβλήματα που βλέπω εδώ είναι αυτό που θα έλεγα (μην γνωρίζοντας την ελληνική ορολογία) data proliferation, δηλαδή τον άχρηστο διπλασιασμό/πολλαπλασιασμό ήδη υπάρχοντος υλικού.
Πχ. Αν πιστεύουμε πως ένα τραγούδι είναι μία πνευματική δημιουργία του συνθέτη και του στιχουργού δεν υπάρχει λόγος να το ανεβάζουμε στο χώρο άλλου συνθέτη επειδή αυτός ο δεύτερος έτυχε να συμμετέχει στην ηχογράφηση σαν εκτελεστής. Δηλαδή η "Σατράπισσα" είναι δημιουργία του Τσιτσάνη. Ας την ανεβάσουμε μόνο εκεί, στο χώρο του Τσιτσάνη. Βρίσκω τελείως παράλογο να συμπεριλαμβάνεται και στον χώρο του Βαμβακάρη επειδή ο Μάρκος τραγουδά την κύρια φωνή. Όσο καλά και αυθεντικά και αν την τραγουδά, δεν παύει να είναι ένα τραγούδι του Τσιτσάνη. Αναρωτιέμαι αν θα ανεβάζαμε τη "Φραγκοσυριανή" στο χώρο του Σφακιανάκη (αν είχαμε έναν τέτοιο και αν υπήρχε τέτοια εκτέλεση).
Αν βέβαια δεν πιστεύουμε πως αυτό είναι λάθος και παραπληροφόρηση, τότε ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα σε τι πιστεύουμε.
Πάντως το data proliferation πρέπει να εκλείψει από τη βάση δεδομένων, έτσι πιστεύω.
Ένα άλλο πρόβλημα που έχω με τους καταλόγους των τραγουδιών είναι η ευκολία πρόσβασης.
Εγώ θέλω το " 'Κούλα Φραγκοσυριανή" και το θέλω τώρα. Αλλά πού να είναι? Είναι το νούμερο 126 ή το νούμερο 312 μέσα στα τραγούδια του Μάρκου?
Τουλάχιστον ελπίζω πως ξέρω τον σωστό τίτλο του και συνθέτη του, επομένως έχω τα απαιτούμενα στοιχεία να το βρώ, αλλά καθυστερώ. Θα ήθελα να ψάξω στα τραγούδια του Μάρκου με αλφαβητική λογική, να πάω στο γράμμα "Κ" αν γινόταν ή "Κου" ή "Κουλ", cause now it ain't cool. (Τι είπα το άτομο)

Λίγο πιο σοβαρά, νομίζω πως πρέπει να ανακαταχωρήσουμε όλη τη βάση δεδομένων αλφαβητικά και να εξαλείψουμε το data proliferation.