Γενιτσαρης
Γενιτσαρης
http://www.youtube.com/watch?v=YmeccRtYJVQ
- Dreamlander
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 284
- Εγγραφή: 11 Απρ 2006 02:50 pm
- Τοποθεσία: Ηράκλειο
Θεωρώ όμως πολύ ενδιαφέρον το βιντεάκι. :Ρ
Τις δε απόψεις του συγχωρεμένου Μιχάλη Γενίτσαρη άκρως παιδαγωγικές:
Όποιος δεν έχει πάει φυλακή, δεν έχει κάνει εξορία και δεν έχει φουμάρει χασίσι δεν είναι ρεμπέτης.
Και εντάξει ο άνθρωπος με τα λεγόμενα του αποδείχνει για μια ακόμα φορά πως οι ρεμπέτες δεν είχαν συνείδηση. Ταξική τουλάχιστον.
Οι ****δημοσιογράφοι για ποιό λόγο μας τα δείχνουν αυτά;
Γιατί παραποιούν την πραγματικότητα;
Γιατί διαστρευλώνουν την εικόνα της λαϊκής μας μουσικής και των ανθρώπων της...
Και εν τέλει, εμείς γιατί τους ακούμε; (!)
<<Τις δε απόψεις του συγχωρεμένου Μιχάλη Γενίτσαρη άκρως παιδαγωγικές:
Όποιος δεν έχει πάει φυλακή, δεν έχει κάνει εξορία και δεν έχει φουμάρει χασίσι δεν είναι ρεμπέτης.
Και εντάξει ο άνθρωπος με τα λεγόμενα του αποδείχνει για μια ακόμα φορά πως οι ρεμπέτες δεν είχαν συνείδηση. Ταξική τουλάχιστον.
Οι ****δημοσιογράφοι για ποιό λόγο μας τα δείχνουν αυτά;
Γιατί παραποιούν την πραγματικότητα;
Γιατί διαστρευλώνουν την εικόνα της λαϊκής μας μουσικής και των ανθρώπων της...
Και εν τέλει, εμείς γιατί τους ακούμε; (!)>>
-----------
Ίσως (σίγουρα δηλαδή κατ' εμέ) είναι τουλάχιστον υπερβολική η φράση του φίλου Dreamlander ότι "οι ρεμπέτες δεν είχαν συνειδηση" δεδομένου του ότι κάθε άνθρωπος έχει μια τέτοια: ακόμα και ο "ασυνείδητος" έχει "συνείδηση", αυτήν του ας πούμε τη συνείδηση του άρπαγα, του πλιατσικολόγου, του διπρόσωπου κλπ κλπ.
Για την ταξική συνείδηση πάλι, ίσως είναι άδικο από πολλές απόψεις να την προσδιορίσουμε αυτή με σημερινά μέτρα και σταθμά, είτε ιδεολογικά και πολιτικά είτε "ηθικά" είναι αυτά.
Για μενα το ρεμπέτικο (που με αυτό προσωπικά εννοώ κατά βάση την προπολεμική "πειραιώτικη σχολή" του λαϊκού τραγουδιού) και η ταξικότητα της συνείδησής του περιγράφεται και ορίζεται από το δίστιχο των "μοιραίων" του Βάρναλη:
Στο Παλαμήδι ο γιός του Μάζη / κι η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.
Αυτές οι "γεωγραφικές" συντεταγμένες - καπηλειό / Παλαμήδι / Γκάζι - ορίζουν την ταξική συνείδηση των ρεμπέτηδων, αυτή είναι η πραγματικότητα της ζωής τους και ποτέ η πραγματικότητα της ζωης δεν ήταν τέτοια η αλλιώτικη λόγω κάποιας παιδαγωγικής σκοπιμότητας, ήταν και είναι πάντοτε αυτή που είναι σαν καρπός του δέντρου της ιστορίας, αλλά το να την αποστειρώνει κανείς την ιστορία για λόγους παιδαγωγικούς ίσως και να είναι ουσιαστικά "αντιπαιδαγωγικό" τελικά.
Όσο για τους ρεμπέτες, αυτοί (σαν κάθε άνθρωπο) είχαν ελαττώματα: φουμέρνανε! Αλλά παρά τις υπερβολές τις γενικότερης συμπεριφοράς τους, μήπως τελικά σήμερα από τη δική μας τη συνείδηση, την πιο επεξεργασμένη, λείπει αυτό το ατίθασο στοιχείο που κάνει τον άνθρωπο να ακολουθεί τους δρόμους της καρδιάς του κι όχι ας πούμε της διαφήμησης και της εξογοράς; ένα κινητό νέας γενιάς μας αρκεί για να ανεχτούμε την απώλεια της δροσιάς ενός πεύκου;
Και σόρυ για το συναισθηματικό χαρακτήρα της τοποθέτησης, αλλά δεν είναι απλά και μόνο συναισθηματικός.
- Dreamlander
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 284
- Εγγραφή: 11 Απρ 2006 02:50 pm
- Τοποθεσία: Ηράκλειο
Κατ' αρχήν με το να λέω πως οι ρεμπέτες δεν είχαν συνείδηση δεν θεωρώ πως εκφράζομαι περιφρονητικά ή υποτιμητικά γι' αυτούς. Αλίμονο αν απαξίωνα αυτό που λατρεύω.
Με τον τρόπο που εκφράζεσαι και με τα παραδείγματα που αναφέρεις σαφώς και οι ρεμπέτες είχαν συνείδηση. Όση συνείδηση μπορεί να έχει και ο διπρόσωπος ή ο άρπαγας.
(((Αλήθεια ο διπρόσωπος συνειδητοποιεί απόλυτα την υποκρισία του και το κακό που κάνει, στον εαυτό του πρωτίστως, υποκρινόμενος;.. Ο άρπαγας έχει σαφή αντίληψη της όποιας βλάβης προκαλεί σε συνανθρώπους του ενω λεηλατεί;.. Κι αν ναι γιατί συνεχίζουν και συμπεριφέρονται ούτως αντικοινωνικά;..)))
Περί ταξικής συνείδησης, το ότι ακριβώς εκείνα τα χρόνια ήταν άλλα τα μέτρα και τα σταθμά είναι ένας απ' τους λόγους που δεν διέθεταν την με τα σημερινά δεδομένα συνείδηση. Αυτό δεν τους υποτιμά. Θα έλεγα μάλιστα ότι σε κάποιες περιπτώσεις τους καθιστά ικανούς να δουν τα πράγματα αφ' υψηλού σε σχέση με τον μέσο πολίτη της εποχής. Φυσικά, ενώ αντιλαμβάνονται περισσότερα, (και πάλι) δεν μπορούν να τα συνειδητοποιήσουν. Ενσωματώνουν όμως τις εμπειρίες τους στον τρόπο ζωής τους και στις εκφράσεις τους. Κι αυτό είναι θαυμαστό.
Μπορεί ο Βάρναλης με δυο-τρεις λέξεις να όρισε απόλυτα την ταξική συνείδηση των ρεμπετών, αλλά σημασία έχει τι οι ίδιοι αντιλαμβάνονταν ως τέτοια.
Λέει ο Γενίτσαρης στο βιντεάκι πως "όποιος δεν έχει πάει φυλακή, δεν έχει κάνει εξορία και δεν έχει φουμάρει χασίσι δεν είναι ρεμπέτης". Δεν αντιμετώπισα ρατσιστικά τα λεγόμενα του. Δεν έχω κάτι με τους φυλακισμένους ή τους χασικλήδες. Για μένα όμως ο ρεμπέτης είναι πολλά περισσότερα από το να είναι φυλακόβιος, εξόριστος ή χασικλής. Μπορεί το ρεμπέτικο μουσικά να μην επιβίωσε ως τις 'μέρες μας, οι ρεμπέτες όμως επιβίωσαν.
Και για να καταλήξω, η οργή μου δεν ήταν προς το πρόσωπο του Γενίτσαρη.
Με αυτούς που απομονώνουν κάποια πράγματα (κάλλιστα θα μπορούσε να είχε πει πολλά περισσότερα κατά την διάρκεια της συνέντευξης ο Γενίτσαρης για το ποιους θεωρεί ρεμπέτες, αλλά προέβαλλαν μόνο αυτήν του την φράση) προκειμένου να παραποιήσουν κατά το δοκούν την αλήθεια, εξοργίζομαι.
Ρεμπέτης δεν είναι αυτό που μας λένε. Κι αυτό αν δεν είναι προσπάθεια διαμόρφωσης της συνείδησης μας τι είναι;
Μακάριοι οι (συνειδητά) αρνούμενοι να συνειδητοποιηθούν ρεμπέτες λοιπόν!