Ένα Μπλουζ Για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Ένα Μπλουζ Για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Ο Γιάννης Βach Σπυρόπουλος μιλάει με τη φωνή της Eυτυχίας Παπαγιαννοπούλου
Δυο πόρτες έχει η ζωή... έναντι 250 δρχ.
Kορυφαίο πρόσωπο για το ελληνικό τραγούδι. Σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης για τους στιχουργούς που ασχολήθηκαν με το λαϊκό. Όπως όμως συμβαίνει συνήθως με τις σημαντικές προσωπικότητες, η ομίχλη του μύθου καταφέρνει και θολώνει την πραγματικότητα κι έτσι το παραμύθι γίνεται ακόμη πιο παραμυθένιο και ο μύθος τροφοδοτείται διαρκώς
Στην περίπτωση της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, της «γριάς του ελληνικού τραγουδιού», δεν χρειάζεται να κάνεις μεγάλη προσπάθεια για να φουντώσεις το «μυθιστόρημα» γιατί το μυθιστόρημα είναι έτοιμο, σε περιμένει εκεί. Ξεκινάει με τη γλύκα και τη νοσταλγία μιας πατρίδας που χάνεται και τη «φλόγα» μιας προσωπικότητας που και οι καταστάσεις αλλά και το ίδιο της το ταμπεραμέντο την οδήγησαν να ζήσει μια ζωή γεμάτη και να πάρει ό,τι είχε να πάρει, αφήνοντας πίσω της και μια κληρονομιά που για μας είναι πολύτιμη.
Το Ένα Μπλουζ Για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου (Ηλέκτρα) δεν είναι μια συνηθισμένη βιογραφία. Ο Γιάννης Bach Σπυρόπουλος (που τη συνέθεσε) στηρίζεται σε γεγονότα για να αποδώσει το καθαρά βιογραφικό κομμάτι (δηλαδή ότι γεννήθηκε στο Αϊδίνι το 1893 ή το 1896, ότι παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία κ.λπ.), αλλά προσπαθεί - επιτυχημένα κατά τη γνώμη μου - να μιλήσει τη γλώσσα της και να αποδώσει σε πρώτο ενικό τις μνήμες της, τις απόψεις της για τη ζωή, τις αντιφάσεις της, τον τσαμπουκά της, την προσωπικότητά της τελικά. Μια προσωπικότητα που έζησε πέρα από την εποχή της, ακριβώς γιατί ανήκε στη μερίδα των ανθρώπων που δεν μπορούν να ζήσουν με κλισέ.
Παρά τις κόντρες που είχε με τον Βασίλη Τσιτσάνη για την πατρότητα κάποιων τραγουδιών, στη συνέντευξη που περιέχει το βιβλίο, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου λέει καθαρά: «O Τσιτσάνης με έμαθε να γράφω τραγούδια γιατί εγώ φιλολογούσα»
«Τι άλλο να σου πω ρε φίλε, πόσα τασάκια ν' αδειάσω ακόμα μονολογώντας πίσω απ' τον καπνό. Διαζύγια που λες, γάμοι, γεννητούρια, πόλεμοι, ξεριζωμοί, έρωτες, όλα σε μια χορδή, η μόνη χορδή που είχα, η μόνη που 'χε μείνει, κι ας έκανα τη φωνή μου στον πληθυντικό αριθμό να ακούγεται, ένα τραγούδι έγραψα μόνο, δεν θυμάμαι πότε, δεν θυμάμαι ποιο, όλα τα άλλα προέρχονται από την έκρηξη του πυρήνα του» (...).
Γεννήθηκε στο Αϊδίνι, παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία έναν πολύ μεγαλύτερο της, «Αϊδινιώτης αριστοκράτης, μεγαλέμπορος ζάχαρης και λαδιών, από σνομπ σόι, ευπατρίδικο», έκανε δύο κόρες, τη Μαίρη και την Καίτη. Το 1922 τσαλαπατήθηκαν μέσα στα καράβια που έφευγαν από τη Σμύρνη, «άκουσα τα δόντια του χάους να κροταλίζουν δίπλα στ' αυτιά μου», έφτασαν στον Πειραιά με χιλιάδες άλλους πρόσφυγες και κάποια στιγμή ορθοπόδησαν. Αλλά η Ευτυχία δεν ήταν ευχαριστημένη έτσι. Ήθελε να ξεφύγει απ' τον γάμο της. Απ' την τακτοποιημένη ζωή της. Απ' το επάγγελμα της (ήταν δασκάλα). Με όποιο κόστος. «Όταν απευθύνεται σ' εσένα ο πόνος είναι σαν να σε παίρνει στα σοβαρά ο Θεός, πώς να τον καταλάβεις αλλιώς τον Θεό!».
Ο Γιάννης Bach Σπυρόπουλος αποδίδει σε πρώτο ενικό τις μνήμες της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, τις απόψεις της για τη ζωή, τις αντιφάσεις της, τον τσαμπουκά της
Βγήκε στο θέατρο, ανακατεύτηκε με το σινάφι των ηθοποιών, έπαιξε στα μπουλούκια, γνώρισε τη Μαρίκα Κοτοπούλη, ερωτεύτηκε για πρώτη φορά. «Ο Γιώργος ο Παναγιωτόπουλος κρατούσε τη ρομφαία του έρωτα πύρινη, μέχρι τα τρίσβαθα με διαπέρασε, αυτός είναι ο έρωτας που λέω αργότερα στα τραγούδια μου».
Κάποια στιγμή, πολύ αργότερα, μπήκε στη ζωή της το τραγούδι. Όχι ότι το κυνήγησε, όχι ότι του έδωσε εξέχουσα σημασία, απλώς της άρεσε να γράφει. Και επειδή τα πάθη της (ένα εκ των οποίων ήταν και η πόκα) την έκαναν να μην κρατάει εύκολα λεφτά, στην αρχή πουλούσε τους στίχους της, για να έχει.
Στο CD που συνοδεύει το βιβλίο, όπου έχει καταγραφεί μια ανέκδοτη συνέντευξη που δίνει στην Ελισάβετ και τον Γιάννη Κουνάδη (σχέδιο που είχε εκπονήσει ο Παναγιώτης Κουνάδης) ένα χρόνο πριν πεθάνει (1972), λέει: «Όλα, όλα πουλημένα για διακόσιες, τρακόσιες δραχμές. Τα "Ηλιοβασιλέματα" για 250 δρχ. Το «Δυο πόρτες έχει η ζωή" για 250. Τα "Καβουράκια" για 200 δρχ. Και τόσα άλλα (...). Έκανα και χαρτί: "Παραιτούμαι των συγγραφικών μου δικαιωμάτων" έγραφα, για να αρπάξω τα 200 φράγκα και να πάω να παίξω χαρτιά».
H ΦΛΟΓΑ ΤΩΝ «ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ»
Άνθρωπος με τσαγανό και νεύρο και άποψη για τη ζωή (μέχρι το φινάλε της) η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Τόσο από την απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη του Κουνάδη όσο και από τη λογοτεχνική βιογραφία του Γιάννη Bach Σπυρόπουλου, βγαίνει αυτή η φλόγα, αυτή η ξέχειλη ενέργεια που έχουν όλοι οι «καταραμένοι» (και ταυτόχρονα σημαντικοί) άνθρωποι. Δεν κωλώνουν στις προκλήσεις που συναντούν, δεν φοβούνται τα πάθη τους, δεν μετανιώνουν για τα λάθη τους. «Απορώ πώς δεν δίνατε στον στίχο σας την αξία που δίνει όλος ο κόσμος» είναι η ερώτηση που της απευθύνεται. «Δεν υπήρχε φρόνηση, κυρία μου» απαντά. «Κι αν ερχόμουν πάλι, τις ίδιες ανοησίες θα 'κανα. Δεν ήμουν εντάξει στα μυαλά. Τα πούλαγα».
Το βιβλίο περιέχει, επίσης, ακόμη μία καταγραφή της δισκογραφίας της από τον μελετητή Αντώνη Κόντο (τίτλος, συνθέτης, ερμηνευτές, ημερομηνία) αν και, όπως λέει ο ίδιος, η Ευτυχία είναι ίσως η πιο δύσκολη περίπτωση απ' όλους τους στιχουργούς, όχι για να ανακαλυφθούν όλα τα τραγούδια που έγραψε, «αλλά έστω να πλησιάσουμε τον αριθμό».
ΤΑ ΝΕΑ , 12/08/2006
Τραγούδια με τραύματα
«Ναι, έχουν τραύματα τα τραγούδια που έγραψα, δεν είναι όμως σκιαγμένα και δεν παραπονιούνται ούτε κάνουν τους ήρωες, απλώς ήρθαν μέχρι εδώ μέσα από τον διωγμό, φέρνοντας τον απόηχό του από τσαλαπατημένες χορωδίες ανθρώπων κρεμασμένων στα καράβια το 1922.
Επρεπε να 'ρθω και να φανερωθώ μέσα από τα τραγούδια μου, ίσως έτσι έπρεπε να γίνει...», λέει με την ταπεινότητα που αρμόζει σε μια αυθεντική φιγούρα του λαϊκού τραγουδιού, όπως εν προκειμένω με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Μορφή του μεταπολεμικού τραγουδιού, όπως αυτό «πέρασε» από τις 45 και τις 78 στροφές, η Σμυρνιά που έβαλε στο στόμα πολλών μερικούς στίχους σαν το «Δυο πόρτες έχει η ζωή» ή το «Χτυπούν οι ώρες θλιβερά», παραμένει γνωστή-άγνωστη. Μια βιογραφία της, μια κατά μέτωπο παρουσίαση της ζωής και του έργου της, επιδιώκει ο συνθέτης Γιάννης Bach Σπυρόπουλος, υπογράφοντας την έκδοση «Ενα μπλουζ για την Ευτυχία» (εκδόσεις «Ηλέκτρα»).
Ποια είναι λοιπόν αυτή η αφανής ηρωίδα του ρεμπέτικου τραγουδιού; Ο συγγραφέας του τομιδίου (το οποίο συνοδεύει δίσκος ακτίνας με συνέντευξή της από το Αρχείο Ελληνικής Δισκογραφίας του Παναγιώτη Κουνάδη) πρωτοτυπεί «σκηνοθετώντας» έναν μονόλογο της στιχουργού (Αϊβαλί 1896 - Αθήνα 1972). Χρησιμοποιεί τη φωνή της, νοερά, για να περιγράψει τόσο την ίδια όσο και την εποχή της.
Η αφήγηση ξεπερνάει τα περιγραφικά στερεότυπα και υπεισέρχεται στον τρόπο σκέψης, τον συναισθηματικό κόσμο, τις καλλιτεχνικές ανησυχίες, τις δημιουργικές στιγμές της, με γλώσσα ρέουσα και απροκάλυπτο προφορικό ύφος.
Ενα δείγμα: «Ηθελα να γράψω και τραγούδια για πρόσωπα που αγάπησα τόσο βαθιά, πορτρέτα τραγούδια, που αγάπησα τόσο απόλυτα κι αν τους έδειχνα πόσο, θα το 'βαζαν στα πόδια, κάτι τους έλεγα, αλλά με άγαρμπο τρόπο. Γι' αυτό σε κάποιον που με συγκλονίζει θα τα έδινα να τα μελοποιήσει, σαν τον Σοπέν ας πούμε, τραγούδια να 'ναι σαν τα βαλς που 'χει γράψει. Ποιος θα τα τραγούδαγε; Μόνο κάποιος σαν τον Στέλιο Καζαντζίδη θα μπορούσε να σηκώσει ένα τέτοιο βάρος...».
Την έκδοση συμπληρώνουν δύο κεφάλαια εξίσου ενδιαφέροντα. Στο πρώτο, ο Αντώνης Κόντος συγκεντρώνει το corpus των τραγουδιών που έγραψε -καθώς, ως γνωστόν, δεν υπερασπίστηκε ποτέ η ίδια την ταυτότητά τους- και κάνει μια πρώτη αποτίμησή τους, παραπέμποντας σε σχετικό κατάλογο (με τίτλο, συνθέτη, ερμηνευτές, δισκογραφικό κωδικό, χρονολογία). Στο δεύτερο, παρατίθεται η μαγνητοφωνημένη συζήτηση με τους Ελισάβετ και Γιάννη Κουνάδη, στην Αθήνα (Μάρτιος 1971), περίπου έναν χρόνο πριν από τον θάνατό της.
Πρόκειται για μοναδικό ηχητικό ντοκουμέντο, στο οποίο αποκρυσταλλώνεται ο χαρακτήρας και η δυναμική της. Χειμαρρώδης, άμεση, αποκαλυπτική: «Τα τραγούδια μου είναι πάρα πολλά. Πάνω από χίλια. Ούτε που τα θυμάμαι. Χρυσό μου, ξέρεις τι έκανα εγώ! Εγώ πηδούσα σαν το κατσίκι τότε που τα 'γραφα αυτά. Ασε με, άσε με τώρα! Ολα, όλα πουλημένα για διακόσιες, τριακόσιες δραχμές. Εκανα και χαρτί: "Παραιτούμαι των συγγραφικών μου δικαιωμάτων" έγραφα, για ν' αρπάξω τα 200 και τα 50 φράγκα και να πα' να παίξω χαρτιά».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΟΥΒΑΛΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/08/2006
Στιχουργός : ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ («ΓΡΙΑ»)
* ΑΝΤΙΛΑΛΟΥΝΕ ΤΑ ΒΟΥΝΑ [ΤΣΙΤΣΑΝΗ] (Νίνου - Τζουανάκος - Τσιτσάνης) (Ζεϊμπέκικο) (1/9/1951) (1η εκτέλεση).
* ΑΠ' ΤΑ ΨΗΛΑ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Καζαντζίδης) (Ζεϊμπέκικο) (1958) (1η).
* ΑΣΠΡΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΦΟΡΩ [ΤΣΙΤΣΑΝΗ] (Καζαντζίδης) (Ζεϊμπέκικο) (1/12/1956) (1η).
* ΑΦΟΥ ΑΜΑΡΤΗΣΑΝΕ ΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΧΕΙΛΗ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Μπιθικώτσης - Καλδάρας) (Ζεϊμπέκικο) (1965) (1η).
* ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΧΑΘΗΚΑ (ΓΕΝΤΙ-ΚΟΥΛΕ) (ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΜΑΝΑ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙΣ) [ΤΣΙΤΣΑΝΗ] (Τσαουσάκης - Νίνου) (Ζεϊμπέκικο) (15/3/1951) (1η).
* ΓΚΙΟΥΛ ΜΠΑΧΑΡ [ΤΣΙΤΣΑΝΗ] (Ντάλλια - Τσιτσάνης) (Ανατολίτικο) (1950) (1η).
* ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Βλάσσης - Καζαντζίδης) (Ζεϊμπέκικο) (1960) (1η).
* ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Αγγελόπουλος - Δημητρίου) (Μάμπο) (1966) (1η).
* ΕΓΩ ΘΑ ΖΩ ΜΕ Τ' ΟΝΕΙΡΟ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Μοσχολιού - Καλδάρας) (Συρτάκι) (1967) (1η).
* ΕΙΜ' ΑΗΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ [ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ] (Πανάρετος) (Ζεϊμπέκικο) (1η).
* ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΑΚΙ ΖΟΡΙΚΟΣ [ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ] (Μπιθικώτσης) (Ζεϊμπέκικο) (1η).
* ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΛΑΝΙΑ (ΤΑ ΔΙΑΛΕΧΤΑ ΠΑΙΔΙΑ) [ΤΣΙΤΣΑΝΗ] (Νίνου - Τσαουσάκης - Ευσταθίου) (Χασαποσέρβικο) (1951) (1η).
* ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΚΟΤΑ ΠΑΡΔΑΛΗ [ΝΙΝΟΥ] (Νίνου - Τζουανάκος) (Καλαματιανός) (1955) (1η).
* ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ ΠΛΗΓΩΘΗΚΕ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Μοσχολιού - Καλδάρας) (Συρτάκι) (1967) (1η).
* ΕΝΑΣ ΑΗΤΟΣ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ [ΡΕΠΑΝΗ] (Διονυσίου) (Ζεϊμπέκικο) (1971) (1η).
* Η ΔΙΠΡΟΣΩΠΗ [ΡΕΠΑΝΗ] (Ρεπάνης) (Ζεϊμπέκικο) (1972) (1η).
* Η ΖΗΤΙΑΝΑ [ΜΠΑΚΑΛΗ] (Μαρκοπούλου - Ευγενικός) (Ζεϊμπέκικο) (1η).
* ΗΘΕΛΑ ΝΑ 'ΜΟΥΝΑ ΠΑΣΣΑΣ [ΧΡΥΣΙΝΗ] (Τσαουσάκης - Στάμου - Καλλέργης) (Τσιφτετέλι) (1951) (1η).
* ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΑ [ΧΙΩΤΗ] (Λίντα - Χιώτης) (Ζεϊμπέκικο) (1956) (1η).
* ΘΑ ΒΡΩ ΜΟΥΡΜΟΥΡΗ ΜΠΑΓΛΑΜΑ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Γαβαλάς - Κούρτη) (Ζεϊμπέκικο) (1957) (1η).
* ΘΑ ΜΕ ΓΡΑΨΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Μπιθικώτσης) (Ζεϊμπέκικο) (1957) (1η).
* ΘΑ ΠΑΡΩ ΣΤΡΑΤΕΣ ΜΑΚΡΙΝΕΣ [ΜΠΑΚΑΛΗ] (Τσαουσάκης) (Ζεϊμπέκικο) (1956) (1η).
* ΘΑ ΠΑΩ Σ' ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Καζαντζίδης) (Ζεϊμπέκικο) (Νοέμ. 1958) (1η).
* ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΑΙΝΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ (ΓΙΑΤΙ ΒΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ ΚΟΥΤΕ) [ΧΙΩΤΗ] (Λίντα - Χιώτης) (Ζεϊμπέκικο) (1961) (1η).
* ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΦΥΛΑΚΗ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Γαβαλάς) (Ζεϊμπέκικο) (1955) (1η).
* ΚΙ ΑΝ ΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΖΗΜΙΑ (ΤΣΙΤΣΑΝΗ ΜΟΥ) [ΤΣΙΤΣΑΝΗ] (Νίνου - Τσιτσάνης) (Ζεϊμπέκικο) (1950) (1η).
* ΛΙΓΟ-ΛΙΓΟ ΘΑ ΜΕ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙΣ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Μενιδιάτης - Κολλητήρη) (Τσιφτετέλι) (1963) (1η).
* ΛΟΓΙΑ ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΜΕ ΒΑΡΕΙΑ [ΜΑΡΟΥΔΑ] (Νίνου) (Ζεϊμπέκικο) (1955) (1η).
* ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΕΟΣ [ΤΖΟΥΑΝΑΚΟΥ] (Τζουανάκος - Πλέσσας - Τατασόπουλος) (Χασάπικο) (26/2/1953) (1η).
* ΜΑΝΤΟΥΜΠΑΛΑ [ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ] (Καζαντζίδης) (Τσιφτετέλι) (1958) (1η).
* ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ ΜΕ ΠΕΡΝΟΥΝ [ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ] (Καζαντζίδης) (Ζεϊμπέκικο) (Ιούνιος 1957) (1η).
* ΜΕΣ' ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΝ ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ (ΓΙΑ ΒΑΣΤΑΤΕ ΡΕ ΣΕΙΣ ΜΑΓΚΕΣ) [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Τσαουσάκης - Καλδάρας) (Ζεϊμπέκικο) (1957) (1η).
* ΜΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΟΥ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Λύδια - Κλειδωνιάρης) (Ζεϊμπέκικο) (1957) (1η).
* ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΣΤΕΝΑΖΕΙ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Γαβαλάς - Καλδάρας) (Ζεϊμπέκικο) (1963) (1η).
* ΜΟΥ ΣΠΑΣΑΝΕ ΤΟΝ ΜΠΑΓΛΑΜΑ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Μπιθικώτσης - Γλέρη - Καλδάρας) (Ζεϊμπέκικο) (1959) (1η).
* ΝΑ Μ' ΕΠΝΙΓΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Τσαουσάκης - Γρίλλη) (Ζεϊμπέκικο) (1954) (1η).
* Ο ΓΚΡΕΜΟΣ (ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΩ ΓΚΡΕΜΟ ΝΑ ΠΕΣΩ) [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Μενιδιάτης) (Τσιφτετέλι) (1968) (1η).
* Ο ΜΑΥΡΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ [ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ] (Λύδια - Καζαντζίδης) (Ζεϊμπέκικο) (1958) (1η).
* Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Τσαουσάκης - Λύδια) (Ζεϊμπέκικο) (1957) (1η).
* Ο ΧΑΛΚΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ [ΠΕΤΣΑ] (Καζαντζίδης) (Ζεϊμπέκικο) (Νοέμβρ. 1957) (1η).
* Ο ΧΑΡΟΣ (ΒΓΗΚΕ Ο ΧΑΡΟΣ ΝΑ ΨΑΡΕΨΕΙ) [ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ] (Καζαντζίδης) (Ζεϊμπέκικο) (1952) (1η).
* ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ [ΚΑΠΛΑΝΗ] ( Ευγενικός - Χρυσάφη - Γιαννόπουλος) (Καλαματιανός) (1954) (1η).
* ΟΝΕΙΡΟ ΑΠΑΤΗΛΟ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Κόκοτας) (Χασάπικο) (1967) (1η).
* ΠΑΡΕ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΜΟΥ [ΧΙΩΤΗ] (Γκρέϋ - Trio Belcanto) (Μπιγκίν) (1959) (1η).
* ΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ ΜΟΥ ΑΓΑΠΕΣ [ΧΙΩΤΗ] (Λίντα Μαίρη - Trio Belcanto) (Μάμπο) (1960) (1η).
* ΠΕΤΡΑΔΑΚΙ - ΠΕΤΡΑΔΑΚΙ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Μενιδιάτης - Λιαροπούλου) (Τσιφτετέλι αργό) (1967) (2η).
* ΠΕΤΡΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Λύδια - Καλδάρας) (Μπιγκίν) (1967) (1η).
* ΠΗΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΝΙΟΤΗ ΧΡΩΜΑΤΑ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Μοσχολιού) (Συρτάκι) (1966) (1η).
* ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΙ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Καζαντζίδης) (Ζεϊμπέκικο) (1958) (1η).
* ΠΩΣ ΤΑ ΒΑΣΤΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ [ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ] (Καζαντζίδης - Μαρινέλλα) (Ζεϊμπέκικο) (Νοέμβρ. 1958) (1η).
* ΡΙΞΤΕ ΣΤΟ ΓΥΑΛΙ ΦΑΡΜΑΚΙ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Αγγελόπουλος) (Ζεϊμπέκικο) (1965) (2η).
* ΣΑΝ ΝΥΧΤΟΠΟΥΛΙ ΤΡΙΓΥΡΝΩ [ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ] (Λύδια - Κουλουκάκης) (Ζεϊμπέκικο) (1956) (1η).
* ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣΑΜΕ [ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ] (Καζαντζίδης) (Ζεϊμπέκικο) (Ιούνιος 1957) (1η).
* ΤΟ ΠΑΛΙΟΣΠΙΤΟ [ΤΣΙΤΣΑΝΗ] (Παγιουμτζής - Χασκίλ) (Ζεϊμπέκικο) (1950) (1η).
* ΣΤ' ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟ ΚΟΥΤΟΥΚΙ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Ξανθόπουλος) (Τσιφτετέλι) (1965) (1η).
* ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΟΙ ΠΟΝΟΙ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Αγγελόπουλος - Βασιλείου) (Τσιφτετέλι αργό) (1966) (1η).
* ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΖΙ ΣΤΗ ΜΠΑΡΜΠΑΡΙΑ [ΤΣΙΤΣΑΝΗ] (Χρυσάφη - Λίντα - Τσιτσάνης) (Συρτός) (1953) (1η).
* ΣΤΡΩΣΕ ΜΟΥ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ [ΤΣΙΤΣΑΝΗ] (Τσαουσάκης - Ντάλλια) (Ζεϊμπέκικο) (12/9/1950) (1η).
* ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑΤΑ ΒΑΡΕΙΑ [ΜΠΑΚΑΛΗ] (Λύδια - Καζαντζόγλου) (Ζεϊμπέκικο) (1955) (1η).
* Τ' ΑΝΤΡΑΚΙΑ [ΤΣΙΤΣΑΝΗ] (Καζαντζίδης) (Ζεϊμπέκικο) (19/3/1957) (1η).
* ΤΑ ΚΑΒΟΥΡΑΚΙΑ [ΤΣΙΤΣΑΝΗ] (Μπίνης - Μπέλλου - Τατασόπουλος) (Ζεϊμπέκικο) (1952) (1η).
* ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ [ΞΑΡΧΑΚΟΥ] (Μπιθικώτσης - Άγνωστος) (Χασάπικο αργό) (Νοέμβρ. 1964) (1η).
* ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ [ΚΑΤΙΝΑΡΗ] (Μπιθικώτσης) (Χασάπικο αργό) (1966) (1η).
* ΤΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΟΥ Η ΜΑΝΑ [ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ] (Καζαντζίδης) (Ζεϊμπέκικο) (Ιούλιος 1958) (1η).
* ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ Η ΜΑΧΑΙΡΙΑ (ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΩ ΕΓΩ ΤΟ ΑΧ) [ΤΖΟΥΑΝΑΚΟΥ] (Τζουανάκος) (Ζεϊμπέκικο) (4/9/1951) (1η).
* ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΩ ΑΠ' ΤΗ ΖΩΗ [ΚΑΡΑΠΑΤΑΚΗ] (Καζαντζίδης - Μαρινέλλα) (Ζεϊμπέκικο) (1958) (1η).
* ΦΑΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΠΑΡΑΔΕΣ [ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ] (Βλάσσης) (Ζεϊμπέκικο) (1962;) (1η).
* ΦΕΥΓΩ ΜΕ ΠΙΚΡΑ ΣΤΑ ΞΕΝΑ [ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ] (Καζαντζίδης - Μαρινέλλα) (Ζεϊμπέκικο) (1958) (1η).
* ΦΤΩΧΕΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΥΡΕΛΙΑΣΕΣ [ΤΣΙΤΣΑΝΗ] (Νίνου - Γιαννόπουλος - Τσιτσάνης) (Ζεϊμπέκικο) (1952) (1η).
* ΧΡΥΣΟ ΚΛΟΥΒΙ ΚΙ ΑΓΑΠΗ [ΚΑΛΔΑΡΑ] (Μοσχολιού) (Μπιγκίν) (1965) (1η).
* ΨΙΛΗ ΒΡΟΧΗ [ΚΑΠΛΑΝΗ] (Μπαφούνης - Λίντα - Δούσης) (Ζεϊμπέκικο) (1953) (1η).
Υ.Γ.:
1. Φαίνεται ότι λίγο - πολύ σχεδόν όλοι (πλην του Μητσάκη και μερικών άλλων) οι μεταπολεμικοί (αλλά και κάποιοι προπολεμικοί) συνθέτες "πέρασαν" από τα πλούσια σε υλικό συρτάρια της Γριάς.
2. Τσιτσάνης, Καλδάρας, Χιώτης και Καζαντζίδης φαίνεται πως έχουν το μεγαλύτερο "μερτικό αξιοποίησης" της στιχουργικής της.