ΒΙΒΛΙΟ - ΚΟΜΙΚΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ

[georgalasg]

αυτούς που προτιμάμε να βλέπουμε παρα να ακούμε

Αυτο δεν το είχα σκεφτει... σωστος....

[Σωτήρης]

Καθόλου πλάκα φίλε georgalasg! Έχεις απόλυτο δίκιο!
Ας κάνουνε κόμικς αυτούς που προτιμάμε να βλέπουμε παρα να ακούμε ... και ας κρατήσουμε όσους θέλουμε να ακούμε κι ας μη τους βλέπουμε ...

Μια διυκρίνηση θα ήθελα παρακαλώ, γιατί πραγματικά δεν κατάλαβα! Άσχετα από το συγκεκριμμένο graphic novel, θεωρείς γενικά ότι τα comics είναι υποτιμητικά για σοβαρά πρόσωπα όπως οι ρεμπέτες και ταιριάζουν μόνο σε φαιδρούς όπως Βανδή και το υπόλοιπο σκυλολόϊ;

[Dionisos]

Σωστά ρωτάς Σωτήρη γιατί ίσως διαβάζετε κι έτσι αυτό που έγραψα.
Κάθε άλλο παρά υποτιμητικό θεωρώ τα κόμικς (δεν ανάφερα καν τέτοια λέξη). Είμαι λάτρης και συλλέκτης για την ακρίβεια. Και μάλιστα από τα γυμνασιακά χρόνια. Κι αν θες αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που δεν δέχομαι τη συγκεκριμένη δουλειά, παρόλο που ο δημιουργός του μπορεί να είχε του κόσμου τις καλές προθέσεις. Από σεβασμό στα κόμικς και στο κόσμο φαντασίας που υπηρετούν.

[AGIS]

... Κι αν θες αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που δεν δέχομαι τη συγκεκριμένη δουλειά, παρόλο που ο δημιουργός του μπορεί να είχε του κόσμου τις καλές προθέσεις. Από σεβασμό στα κόμικς και στο κόσμο φαντασίας που υπηρετούν...

Συμφωνώ με το παραπάνω. Με την έννοια, ότι κατά τη γνώμη μου, και κρίνοντας βέβαια από το περιορισμένο αυτό δείγμα, πρόκειται για τόσο "ελεύθερη απόδοση" του θέματος, ώστε διαβάζοντάς το αναρωτιέσαι αν τώρα πρέπει να νιώσεις "τουρίστας" ή να νιώσεις "ιθαγενής". Βέβαια γιά έναν ξένο όλα αυτά θα αποπνέουν κάποιον εξωτισμό, αλλά μάλλον δεν είναι αυτό το ζητούμενο.

Ίσως όμως είναι λίγο υπερβολική η γενίκευση για τα κόμικς που αφορούν πραγματικά πρόσωπα, σαν τον Μάρκο κλπ. Δηλαδή και σε μιά υποθετική κινηματογραφική ταινία γιά την "Τετράδα" του Πειραιά, το πρόβλημα με τη ζωή των πραγματικών προσώπων θα ήταν αν αποδίδεται ή όχι σωστά, και όχι ότι είναι εξαρχής "ανεπίτρεπτο" που πρόκειται γιά πραγματικά πρόσωπα.

Και μιλώντας γιά το συγκεκριμένο, σε ορισμένα σημεία μού φάνηκε ότι ο δημιουργός συγχέει τα πρόσωπα της "τετράδας" με τον Κόρτο Μαλτέζε.
Και δεν ξέρω επίσης αν είναι σωστή η προσπάθειά του να τα δείξει "όλα" μέσα σε λίγα καρέ, πράγμα που τον οδηγεί να αναμιγνύει χρονικές περιόδους, τοποθετώντας χονολογικά στο '36 τις πρακτικές του προγενέστερου Μπαϊρακτάρη, αν στο σημείο αυτό δεν κάνω λάθος και αν, επίσης δεν δυιλίζω τον κώνωπα (αναφέρομαι στη σκηνή με το μανίκι του Δελιά).

Πάντως μου άρεσε το σκίτσο και ιδιαίτερα οι μούρες που ζωγράφισε ο τύπος μέσα στη φυλακή. Και επίσης το σκίτσο (λχ οι βρακοφόροι στο καφενείο) δείχνει ότι το πράγμα το έχει ψάξει αρκετά από αυτήν την άποψη.

[Σωτήρης]

Αφού λοιπόν συμφωνούμε πως δεν είναι κακό γενικά, να γίνουν κόμικς για το ρεμπέτικο (κάθε άλλο κατά τη γνώμη μου), μήπως είναι προτιμότερο να περιμένουμε λίγο; Θέλω να πω πως αφού τα σκίτσα και η ατμόσφαιρα είναι ωραία, μήπως να περιμένουμε να διαβάσουμε και τι λένε τα κείμενα, ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη άποψη για το έργο;
Εξάλλου όσες ιστορικές ανακρίβειες κι αν έχει, δεν πήρα την αίσθηση πως το πλασάρουν σαν ιστορικό έργο. Μάλλον σαν μυθιστόρημα με "βάση" εκείνη την εποχή μου μοιάζει. Είναι κάτι δηλαδή σαν τη συζήτηση που γινότανε πριν χρόνια για το περίφημο σίριαλ-παρωδία με τον Ηρακλή, του Σαμ Ράιμι (αν δεν κάνω λάθος) και τις ιστορικές του ανακρίβειες! Δεν διεκδικούσε δάφνες ιστορικού έργου, παρά μόνο ανάλαφρης περιπέτειας-κωμωδίας. Και πραγματικά για να καταναλώνεις ποπ-κορν ήταν τέλειο!
Έχω γενικά την εντύπωση πως θα πρέπει να αναγνωρίσουμε σε κάθε καλλιτέχνη το δικαίωμα να προσεγγίζει το εκάστοτε θέμα του, από όποια σκοπιά τον ενδιαφέρει αυτόν. Καλλιτέχνης είναι άλλωστε δεν είναι απαραίτητα και ιστορικός! Και στην συγκεκριμμένη περίπτωση, φαίνεται από μια πρώτη, ελλιπή ματιά, πως τον άνθρωπο τον ενδιέφερε μάλλον το εικαστικό-αισθητικό κομμάτι.
Αυτά και επιφυλάσσομαι...

[Γιωργος Κουκος]

χαιρετε ολοι..

Ουτε και γω κατεχω τη γαλλικη αλλα και να την ηξερα ισως να μην χρειαζοταν να διαβασω. Παρολο που αναφερθηκε πως ειναι επηρρεασμενο απο τον ιταλικο κινηματογραφο, μπορω να πω με βεβαιοτητα το εξης. Ο σκιτσογραφος οχι μονο εχει 'πιασει' σωστα τις φυσιογνωμιες αλλα ειναι πολυ ανετος με δυο γραμμες να μας δωσει εκφρασεις και κινησεις που ειναι απολυτα Ελληνικες και μαλιστα παρμενες απο χαρακτηρες εκεινης της εποχης στον Ελληνικο τοπο. Καποιες απο τις χειρονομιες κρατιουνται ακομα και στην εποχη μας στην Ελλαδα..καποιες ομως οχι. Οι εκφρασεις επισης. Τα σκιτσα του δινουν με χαρακτηριστικη ευκολια να καταλαβεις την ιστορια και την ατμοσφαιρα. Μπορω να πω με βεβαιοτητα πως ο συγκεκριμενος σκιτσογραφος εχει βρεθει πολλες φορες στην Ελλαδα ακουει παλια Ελληνικη μουσικη συχνα και εχει ψαξει πολυ και το παρελθον απο φωτογραφικο υλικο. Ειναι αδυνατον! οσο ταλεντο και αν εχει κανεις να καταφερνει κατι τετοιο με χαρακτηριστικη ευκολια. Η πενα του παραειναι σταθερη για να πουμε πως δεν ξερει τι κανει. Οτι βλεπουμε ειναι απολυτα σκοπος του καλλιτεχνη. Ολη η ιστορια ειναι η εικονα εδω οχι τα λογακια.Προσωπικα το βρισκω πολυ ενδιαφερον. Πολυ μελετημενος λοιπον ο τυπος.

[Pikinos]

Δεν κατέχω ελεύθερο σχέδιο, αλλά τα σκίτσα μου είναι γενικά ευχάριστα στο μάτι. Δεν γνωρίζω επίσης τη γλώσσα για να κρίνω το περιεχόμενο των διαλόγων, αλλά μάλλον στην προκειμένη περισσεύει, μιας και το οπτικό μέρος τέρπει, και πράγματι ο άνθρωπος ψάχτηκε όπως πολύ σωστά ειπώθηκε.

Κατά τ' άλλα, σχετικά με όσα γράφτηκαν:

1) τα πάντα και οι πάντες επιδέχονται σάτυρα, συνεπώς και οι ρεμπέτες.

2) αν περιμένει κάποιος να αποκομίσει από το κόμικ γνώσεις σχετικά με το ρεμπέτικο χώρο, θα βγει χαμένος, καθότι το περιεχόμενο κάποιων σκίτσων (οδαλίσκες κλπ) είναι ανακριβές.

Και δεν ευθύνεται φυσικά το κόμικ, αλλά αυτός που ψάχνεται να μάθει για το ρεμπέτικο και καταφεύγει σε τέτοια ασόβαρα (το "ασόβαρα" εδώ με την έννοια του "μη-επιστημονικά" και κυρίως: άσχετα!) πονήματα.

3)

μάλλον ευχαριστημένοι θα επρεπε να ειμαστε που ενας αναμφίβολα ταλαντούχος Γάλλος σχεδιαστής εφτιαξε κομικς με τους ρεμπέτες. Αναμφίβολα με αγαπη προσεγγίζει τον κοσμο του ρεμπέτικου...

...και να είμαστε ευχαριστημένοι που το ρεμπέτικο ( και η Ελλάδα) προβάλλονται με αυτή τη δημιουργία εστω και με αυτόν τον τροπo )

Προτρέπεις εις διπλούν την apriori ευγνωμοσύνη μας. Δεν καταλάβαινω: χρωστάω μήπως στους ξένους και δεν το ξέρω; Πρέπει να πειστώ με το στανιό ότι κάποιος με τις «αγαθότερες των προθέσεων και από αγάπη» μας προβάλλει στο εξωτερικό;

Αν θέλει κάποιος απ' αυτούς να ασχοληθεί με τον τόπο μας, είναι ευπρόσδεκτος! Θα κριθεί όμως από την ποιότητα της δουλειάς του, η οποία αν όντως αξίζει, θα επωφελήσει:

- πρωτίστως τον ίδιο
- έπειτα τη χώρα του
- και τέλος εμάς.

Μην ξεχνάτε ότι, κυρίως για τους ξένους, καλός έλλην είναι (κυρίως) ο αρχαίος έλλην, τουτέστιν ο νεκρός! Και ναι, υπήρξαν ανά τους καιρούς κάποιοι που τους πρέπει να λέγονται φιλέλληνες (Βύρων, Diels, Wilamowitz, Droysen, κ.α.) που, και την δουλειά τους έκαναν άψογα, και πραγματικά ωφέλησαν τον τόπο. Και δυστυχώς αγαπητέ Dionisos, εγώ βλέπω καταχνιά στο τοπίο του παρόντος...

Στο φινάλε εμένα δε μ'ενοχλεί το εγχείρημα, αλλά πέραν του οπτικού μέρους σε μια σύντομη ανάπαυλα της ημέρας δεν έχει και να μου προσφέρει τίποτα...ούτε και θα διέθετα χρήματα για να το αγοράσω.