Πινόκλης

[Νικόλας]

Μήπως Ξέρει Κάποιος Επιπλέον Πληροφορίες Για Τον « Πινόκλη» Που Είναι Ανεβασμένο Στo Site ???
Είναι Κι Ένας Στίχος Που Δεν Καταλαβαίνω :
«Μα Στο Νιού Γιόρκι Κάθομαι Στο Madison? …….. ????
Τι Θέλει Να Πει Ο Ποιητής??? Ελληνοαμερικάνικα Είναι ??
Και Κανά Βιογραφικό Για Τους Δημιουργούς Δεν Θα Με Χάλαγε .
Απίστευτο Τραγούδι !!!!
Ευχαριστώ Εκ Των Προτέρων

[Adonis]

Εις τον Πειραιά γεννήθηκα και τ' όνομά μου είναι Οινοκλής,
Μα (ε) 'δώ ξαναβαφτίστικα και γίνηκα Πινοκλής.

-Κακούργα ύπαρξις!(φωνή Γιαννάκη Ιωαννίδη)

Εις τον Πειραιά καθόμουνα, 'κει μέσ' στο Πασαλιμάνι,
Μα στο Νιου-Γυόρκι κάθομαι στο Μάντισον σε χάνι.

(σφυρίγματα)

-Ε, ρε Χριστούλη μου!(φωνή Γιαννάκη Ιωαννίδη)

Και ξέρ(ε)τε ρε αρκαντάσηδες, πώς μπερδεύτηκεν ο κόμπος,
Γιατί την ανακάλυψε αυτή τη(ν) ΄γη ο Κολόμπος.

-Κατέβα να σε κεράσω Χριστούλη μου!
(σφύριγμα)
Ωωωχ, μάνα, μάνα!
Ωειντα!(φωνή Γιαννάκη Ιωαννίδη)

Ο Παναγιώτης Κουνάδης σημειώνει: Χιουμοριστικό-σατιρικό τραγούδι, αποκαλυπτικό της ψυχοσύνθεσης και του τρόπου ζωής των Ελλήνων μεταναστών της πρώτης γενιάς. Το τραγούδι είναι σύνθεση του Δημοσθένη Ζάττα και ερμηνεύεται από τον Γιαννάκη Ιωαννίδη. Ηχογράφηση τον Ιανουάριο του 1928 στη Νέα Υόρκη, Δίσκος COLUMBIA USA, 30 εκατοστών, 56096-F και επανατύπωση από την αγγλική COLUMBIA Νο 11676 για τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς δίσκων. Στην ορχήστρα διακρίνονται τουλάχιστον δυο βιολιά, που παίζουν ψηλά-χαμηλά, κιθάρα, πιάνο και κόντρα-μπάσσο.

[Νικόλας]

Να ΄Σαι Καλά Ρε Adoni
Και Στον Πρώτο Στίχο Λάθος Είχα Καταλάβει Τελικά .....
Οινόκλης ....Φιλοσοφημένο.....
Ευχαριστώ Και Πάλι

[kyriaki35]

Λίγα συμπληρωματικά στοιχεία:

Πινόκλης = παρατσούκλι για τους φανατικούς του χαρτοπαίγνιου Pinochle,
που παίζεται με 24 χαρτιά, κούπες, καρό, σπαθιά,
μπαστούνια απο τον άσσο ως το εννέα.
Το Pinochle είναι συγγενής της πρέφας και δεν έχει σχέση με το παιχνίδι που λέγεται Πινάκλ στην Ελλάδα.

Μαντισον = Madison Avenue κεντρική λεωφόρος του Μανχάτταν

Χάνι = low fare hotel = Σε πολλά χάνια στοιβάζονταν οι μετανάστες των αρχών του αιώνα.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε οργανώσει κατα πάσα πιθανότητα στη Νέα Υόρκη,
ένα απο τα πρώτα ελληνικά μουσικά θέατρα.

Οι Ελληνες της Αμερικής, ανήμποροι να αφομοιώσουν την αγγλική και έχοντας δυνατό το μητρικό γλωσσικό αίσθημα, έδωσαν ελληνική μορφολογία σε αμερικάνικες λέξεις και φράσεις ή μιλούσαν αγγλικά με ελληνικό τρόπο δημιουργώντας έτσι ένα νεο κώδικα επικοινωνίας, εντελώς μοναδικό.

Συνακόλουθο ήταν και στα τραγούδια τους που παίζονταν στα cafe aman* να χρησιμοποιούν αυτή τη περίεργη παραφθαρμένη ελληνοαμερικάνικη γλώσσα που λέγεται gringlish.

Τα gringlish είναι ακόμα μια ζωντανή γλώσσα που μιλιέται απο τους Ελληνες του Καναδά και της Αμερικής και ως καθομιλουμένη, έχει αποτελέσει έναν ισχυρό σύνδεσμο μεταξύ των παλαιότερων ελλήνων της Αμερικής και αυτών που έφτασαν αργότερα. (προπολεμικοί μετανάστες και μεταπολεμικοί μετανάστες).

Τα παραπάνω σημειώνει ο dr Σάββας Δημακόπουλος, διακεκριμένος Ελληνας της Αμερικής που απο το 1971, λεξικογραφεί την Ελληνική γλώσσα συμπεριλαμβανομένης και της γλώσσας glinglish.

*cafe aman= ελληνικά καφενεία που εκτός απο καφέ πρόσφεραν στα κρυφά και ουζο στα φλυτζάνια του καφέ λόγω της ποτοαπαγόρευσης.

Το πρώτο cafe aman το άνοιξε η Μαρίκα Παπαγκίκα στην 34η οδό του Μανχάτταν μεταξύ 7ης και 8ης λεωφόρου. Αργότερα άνοιξαν κι άλλα στην 8η λεωφόρο όπου ζούσαν πολλοί Ελληνες.

Στη μετεξέλιξή τους αυτά τα cafe aman έγιναν μεταπολεμικά τα περίφημα κέντρα διασκέδασης που πρόσφεραν δουλειά και λεφτά, σε δεκάδες Ελληνες συνθέτες και τραγουδιστές το 1950 και 1960.

Στα σπουδαία βιβλία της Ιωάννας Κλειάσιου "Βίος και Πολιτεία" του Ζαμπέτα και "Βίος Ρεμπέτικος" του Τάκη Μπίνη, αναφέρεται για την ακρίβεια,
πως τα μεροκάματα που προσέφεραν ήταν γελοία,
περίπου 40 ή 50 δολλάρια τη βδομάδα, αλλά ήταν τόση πολύ η χαρτούρα που έπεφτε, που το όνειρο των εδώ συνθετών και τραγουδιστών ήταν να ξενιτευτούν για κάποιο διάστημα ώστε να τα "οικονομήσουν".

Ενα τέτοιο όνειρο είχε και ο Στράτος Παγιουμτζής που έλεγε στον φίλο του Γιώργο Ζαμπέτα "στην Αμερική να πάω και ας πεθάνω".
Ο Παγιουμτζής έμεινε απο τους τελευταίους που έφυγαν στην Αμερική γιατι τα χαρτιά του ήταν "λερωμένα".
Ο διοικητής ασφαλείας Θεσσαλονίκης Μουσχουντής, κατάφερε να τα "καθαρίσει" -καθώς και άλλων τραγουδιστών- και το όνειρο του Παγιουμτζή έγινε πραγματικότητα.

Δυστυχώς εκπληρώθηκε η ευχή του Στράτου Παγιουμτζή,
αφού άφησε την τελευταία του πνοή στο ξενοδοχείο που έμενε στην Αμερική.

[kyriaki35]

Συμπληρώνοντας επίσης τα παραπάνω,
χαρακτηριστικότατο παράδειγμα των griglish, είναι και το τραγούδι "Ο Κουμαρτζής" του Χαρίλαου Κρητικού που εμπεριέχεται στο site.

Οταν στο κλομπι (club) ανεβώ / όπλες
την πόκα για να παίξω
είναι η πρώτη μου δουλειά / αμαν
το τζόκαρι (joker) να κλέψω

Εχω ασσαίους καλε μπεκ τε μπεκ (back to back= το λοζέ στη πόκα)
και μπαίνω μες το πατι (pot = κόλπο στη πόκα)
και με το τεταρτο χαρτι / τρομαρα μου
κοβει τον τρίτο φάντη

Τζοκαρι (joker) αγραφο χαρτί / οπα
που είσαι τρυπωμένο
που για τα σένα έγινα / τρομάρα μου
θρο αουτ (through out= τον πέταξαν έξω απ΄το κόλπο) ο καυμένος

Κι οταν τα ζάρια καλε τα κουνω
στα πεντοδάκτυλά μου
ντόρτια και ντούσες (deuce = διπλά, δυάρες) έρχονται / τρομαρα μου
και χανω τα λεφτά μου.