Έχει εκφραστεί διάφορες απόψεις για την ποιότητα των τραγουδιών
και το μέγεθός τους κλπ κλπ
Νομίζω ότι τα τραγούδια που ακούμε όλοι μας δεν θα υστερήσουν
αν κωδικοποιηθούν με μεγαλύτερη συμπίεση ωστε να πιάνουν λιγότερο χώρο.
Γενικά ισχύει ότι ένα mp3 αρχείο αν έχει bitrate 128kbps είναι καλό.
Αυτό σημαίνει ότι ανα ένα sec γράφονται 128/8=16 kilobytes (1byte=8bit)
δηλαδή σε 200 sec (που έιναι ένα κομμάτι 78στρ) γράφονται
200Χ16=3200 kilobytes που ισούται με 3200/1024= 3,15MB
Το θέμα έιναι όμως ότι και σε 96 kbps (=2.3MB) η ποιότητα στα τραγούδια δεν χάνεται
ή τουλάχιστον δεν μπορεί να ακουστεί με το αυτί και με τα συνήθη μέσα.
Έτσι κι αλλιώς το τραγούδι έχει γραφτεί σε δισκο γραμμοφώνου οπότε η ποιότητα ήχου "χάνει" (εννοώ ότι δεν είναι ψηφιακός δίσκος).
Αρα μπορούμε να έχουμε ένα πρόγραμμα πχ goldwave , cooledit κλπ
να ανοίγουμε το αρχείο mp3 ή wav ή ότι άλλο έχουμε και απλά να το
σώνουμε με μικρότερο bitrate (θά έλεγα όχι κάτω από 96)
Έτσι γλιτώνουμε χρόνο στο ανέβασμα , στο κατέβασμα ,
η βάση πιάνει λιγότερο χώρο και στο κάτω κάτω
δεν έχει νόημα ένα προπολεμικο ρεμπέτικο κομμάτι να έιναι >4ΜΒ
Με αυτά τα προγράμματα μπορούμε να γράψουμε από κασσέτα, ή γραμμόφωνο ή πικάπ, να "καθαρίσουμε" λίγο το ήχο να κόψουμε αρχή και τελος και να σώσουμε το αρχείο μας σαν mp3 με 96 ή 128 kbps
Αρχεία mp3 ποιότητα-μέγεθος
Επιγραμματικά:
Τα μουσικά CD δημιουργούνται στη βάση των διεθνών προδιαγραφών του RED BOOK. Σύμφωνα με αυτό, η συχνότητα δειγματοληψίας του αναλογικού σήματος -και η μετατροπή του σε ψηφιακό-, είναι 44,1 ΚΗΖ, δηλαδή 44,1 δείγματα από το αναλογικό σήμα, σε κάθε δευτερόλεπτο της ώρας, ενώ το λαμβανόμενο δείγμα κωδικοποιείται με 16 bit, δηλαδή το κάθε δείγμα περιγράφεται με ψηφιακή ΄΄λέξη΄΄ των 16 bit -ήτοι συνδιασμό 16 ΄΄0΄΄ ή ΄΄1΄΄. Φυσικά, αν αυτή η ΄΄περιγραφή ΄΄ γίνει με περισσότεα λόγια, δηλαδή αν γίνει με περισσότερα από 16 bits, τότε θα είναι λεπτομερέστερο, αλλά και ΄΄ακριβότερο΄΄ από πλευράς μνήμης.
Με την πρόοδο της τεχνολογίας οι αριθμοί αυτοί άλλαξαν.( Όσο μεγαλύτεροι είναι ο ρυθμός δειγματοληψίας και κωδικοποίησης, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ποιότητα. Ποιότητα σημαίνουν BYTES. (1BYTE=8bits) b=bit ; B=BYTE)
Τι πρέπει να προσέξουμε:
Η μεταφορά της πληροφορίας από το αναλογικό μέσο στο ψηφιακό, να έχει την καλλίτερη ανάλυση, γιατί αυτό θα γίνει ΜΙΑ ΦΟΡΑ. Και αυτό θα είναι το σημείο αναφοράς, για να ακούμε σε οποιοδήποτε format ήχου. Αυτό το συγκεκριμένο σήμα θα χρησιμοποιήσουμε, για να κάνουμε τις διάφορες συμπιέσεις ήχου (και εν προκειμένω η πιό δημοφιλής σήμερα, είναι αυτός του mp3.)
Αν όμως, σκοπός μας είναι μόνο η δημιουργία mp3, τότε δεν έχει νόημα, να δημιουργούμε ψηφιακοποιήσεις υψηλής ανάλυσης και μετά να κάνουμε συμπίεση του ήχου. Στην ουσία δεν κερδίζουμε τίποτα -και για να το πω σωστότερα αυτά που δίνουμε σχετικά με αυτά που παίρνουμε είναι ασύμαντα. (Βεβαίως μπορούμε να κάνουμε και υποβιβασμό σε ένα ψηφιακοποιημένο ήδη σήμα πχ 24/96 στο standard 16/44.1)
Ποσοτικά στοιχεία:
Σήμα με ρυθμό δειγματοληψίας 44,1 δείγματα ανά δευτερόλεπτο, με 16 bit ανά δείγμα, σε στερεοφωνική εγγραφή, (δηλ. Χ2) για 1 λεπτό της ώρας (60 sec) μας δίνει 16bit X 44.1 X 60 sec X 2 κανάλια = 84.672.000 bits τα οποία σε Bytes (1B=8bits 1MB=1024 x 1024 X 8 bits) μας δίνουν 10,094 MB.
Δηλαδή 1 λεπτό της ώρας ψηφιακής μουσικής, με την ανωτέρω ανάλυση, απαιτεί μνήμη 10,094 ΜΒ. Για τη συνήθη μέση διάρκεια των 3 λεπτών μουσικής απαιτούνται 30,1 ΜΒ, περίπου.
Όμως και οι εταιρείες δεν προσφέρουν τόσα Β σε κάθε τραγούδι, γιατί και αυτές έχουν τους δικούς τους αλγόριθμους -απωλεστικοί αλγόριθμοι, δηλαδή με τη συμπίεση έχουμε πάντα κάποια απώλεια από τη μουσική πληροφορία του σήματος - με τους οποίους συμπιέζουν τα τραγούδια και τα φέρνουν κοντά στα 3,5 - 4 ΜΒ.
Όταν, προσωπικά, γράφω από μια παλαιά κασέτα, είναι δεδομένο, ότι η ποιότητά της είναι χαμηλή. Εδώ, ρυθμός 192 ΚΒ/s δεν μου αποφέρει ουσιώδη ωφέλεια, -τη στιγμή μάλιστα που θα ακολουθήσει συμπίεση κατά mp3.- καταλαμβάνει μεγάλο χώρο μνήμης- όπως εγώ τώρα, που γράφω τόσα πολλά-, ταλαιπωρεί στο ΄΄ανέβασμα ΄΄, αλλά και στο ''κατέβασμα''.
Δε μένει παρά να πειραματιστείτε.
Ελπίζοντας ότι βοήθησα, ζητώ την κατανόησή σας για την έκταση του κειμένου.
Τα μουσικά CD δημιουργούνται στη βάση των διεθνών προδιαγραφών του RED BOOK. Σύμφωνα με αυτό, η συχνότητα δειγματοληψίας του αναλογικού σήματος -και η μετατροπή του σε ψηφιακό-, είναι 44,1 ΚΗΖ, δηλαδή 44,1 δείγματα από το αναλογικό σήμα, σε κάθε δευτερόλεπτο της ώρας, ενώ το λαμβανόμενο δείγμα κωδικοποιείται με 16 bit, δηλαδή το κάθε δείγμα περιγράφεται με ψηφιακή ΄΄λέξη΄΄ των 16 bit -ήτοι συνδιασμό 16 ΄΄0΄΄ ή ΄΄1΄΄. Φυσικά, αν αυτή η ΄΄περιγραφή ΄΄ γίνει με περισσότεα λόγια, δηλαδή αν γίνει με περισσότερα από 16 bits, τότε θα είναι λεπτομερέστερο, αλλά και ΄΄ακριβότερο΄΄ από πλευράς μνήμης.
Με την πρόοδο της τεχνολογίας οι αριθμοί αυτοί άλλαξαν.( Όσο μεγαλύτεροι είναι ο ρυθμός δειγματοληψίας και κωδικοποίησης, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ποιότητα. Ποιότητα σημαίνουν BYTES. (1BYTE=8bits) b=bit ; B=BYTE)
Τι πρέπει να προσέξουμε:
Η μεταφορά της πληροφορίας από το αναλογικό μέσο στο ψηφιακό, να έχει την καλλίτερη ανάλυση, γιατί αυτό θα γίνει ΜΙΑ ΦΟΡΑ. Και αυτό θα είναι το σημείο αναφοράς, για να ακούμε σε οποιοδήποτε format ήχου. Αυτό το συγκεκριμένο σήμα θα χρησιμοποιήσουμε, για να κάνουμε τις διάφορες συμπιέσεις ήχου (και εν προκειμένω η πιό δημοφιλής σήμερα, είναι αυτός του mp3.)
Αν όμως, σκοπός μας είναι μόνο η δημιουργία mp3, τότε δεν έχει νόημα, να δημιουργούμε ψηφιακοποιήσεις υψηλής ανάλυσης και μετά να κάνουμε συμπίεση του ήχου. Στην ουσία δεν κερδίζουμε τίποτα -και για να το πω σωστότερα αυτά που δίνουμε σχετικά με αυτά που παίρνουμε είναι ασύμαντα. (Βεβαίως μπορούμε να κάνουμε και υποβιβασμό σε ένα ψηφιακοποιημένο ήδη σήμα πχ 24/96 στο standard 16/44.1)
Ποσοτικά στοιχεία:
Σήμα με ρυθμό δειγματοληψίας 44,1 δείγματα ανά δευτερόλεπτο, με 16 bit ανά δείγμα, σε στερεοφωνική εγγραφή, (δηλ. Χ2) για 1 λεπτό της ώρας (60 sec) μας δίνει 16bit X 44.1 X 60 sec X 2 κανάλια = 84.672.000 bits τα οποία σε Bytes (1B=8bits 1MB=1024 x 1024 X 8 bits) μας δίνουν 10,094 MB.
Δηλαδή 1 λεπτό της ώρας ψηφιακής μουσικής, με την ανωτέρω ανάλυση, απαιτεί μνήμη 10,094 ΜΒ. Για τη συνήθη μέση διάρκεια των 3 λεπτών μουσικής απαιτούνται 30,1 ΜΒ, περίπου.
Όμως και οι εταιρείες δεν προσφέρουν τόσα Β σε κάθε τραγούδι, γιατί και αυτές έχουν τους δικούς τους αλγόριθμους -απωλεστικοί αλγόριθμοι, δηλαδή με τη συμπίεση έχουμε πάντα κάποια απώλεια από τη μουσική πληροφορία του σήματος - με τους οποίους συμπιέζουν τα τραγούδια και τα φέρνουν κοντά στα 3,5 - 4 ΜΒ.
Όταν, προσωπικά, γράφω από μια παλαιά κασέτα, είναι δεδομένο, ότι η ποιότητά της είναι χαμηλή. Εδώ, ρυθμός 192 ΚΒ/s δεν μου αποφέρει ουσιώδη ωφέλεια, -τη στιγμή μάλιστα που θα ακολουθήσει συμπίεση κατά mp3.- καταλαμβάνει μεγάλο χώρο μνήμης- όπως εγώ τώρα, που γράφω τόσα πολλά-, ταλαιπωρεί στο ΄΄ανέβασμα ΄΄, αλλά και στο ''κατέβασμα''.
Δε μένει παρά να πειραματιστείτε.
Ελπίζοντας ότι βοήθησα, ζητώ την κατανόησή σας για την έκταση του κειμένου.
Θανάση ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου, μπήκα για κάτι συμπληρωματικό και το είδα.
1.Συμπληρώνοντας τα προηγούμενα, θεωρώ χρήσιμο ένα δεύτερο σχόλιο.
Όταν ένα μουσικό θέμα είναι ΄΄πλούσιο΄΄, δηλαδή προέρχεται από ΄΄καθαρό΄΄ δίσκο γραμμοφώνου και τα όργανα ακούγονται ζωντανά, τότε επιβάλλεται να κάνουμε υψηλότερες αναλύσεις. Δηλαδή, όταν ο φίλος μας ο antoniou, μας στέλνει τόσο καθαρές εγγραφές, μικρες αναλύσεις θα μας στερούσαν την πληρότητα της μουσικής αλήθειας, της μουσικής ομορφιάς. Έχουμε ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ για πληρέστερη μουσική εικόνα και μουσικοργανική απόλαυση την οποία θα έχουμε με τις αναλύσεις στις οποίες στέλνεται το υλικό. Αυτό για τους σχολαστικούς- σαν και κάποιους από μας, που σκέφτονται ΄΄το τεμαχίζετε που το τεμαχίζεται το τραγούδι, όταν το κάνατε ψηφιακά κομματάκια δώστε μας όσα πιο πολλά κομάτια του μπορείτε-γιατί και στα 3,5 δεν θα χάναμε πολλά πράγματα.
2. Μια μικρή προσοχή πρέπει να δοθεί και στο πόσο ισχυρό σήμα πρέπει να διαβιβάζουμε κατά την εγραφή. Δηλαδή πρέπει να δούμε στην οθόνη τα σήματα στα δύο κανάλια να μη βρίσκονται στην περιοχή του κόκκινου, γιατί ο ψηφιακός θόρυβος είναι πιό ΄΄βάρβαρος΄΄.
Υ.Γ. Θανάση, μπορώ να σου πω ίσως, τι σπούδασα. Φυσική και μεταπτυχιακά στην ηλεκρονική.
1.Συμπληρώνοντας τα προηγούμενα, θεωρώ χρήσιμο ένα δεύτερο σχόλιο.
Όταν ένα μουσικό θέμα είναι ΄΄πλούσιο΄΄, δηλαδή προέρχεται από ΄΄καθαρό΄΄ δίσκο γραμμοφώνου και τα όργανα ακούγονται ζωντανά, τότε επιβάλλεται να κάνουμε υψηλότερες αναλύσεις. Δηλαδή, όταν ο φίλος μας ο antoniou, μας στέλνει τόσο καθαρές εγγραφές, μικρες αναλύσεις θα μας στερούσαν την πληρότητα της μουσικής αλήθειας, της μουσικής ομορφιάς. Έχουμε ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ για πληρέστερη μουσική εικόνα και μουσικοργανική απόλαυση την οποία θα έχουμε με τις αναλύσεις στις οποίες στέλνεται το υλικό. Αυτό για τους σχολαστικούς- σαν και κάποιους από μας, που σκέφτονται ΄΄το τεμαχίζετε που το τεμαχίζεται το τραγούδι, όταν το κάνατε ψηφιακά κομματάκια δώστε μας όσα πιο πολλά κομάτια του μπορείτε-γιατί και στα 3,5 δεν θα χάναμε πολλά πράγματα.
2. Μια μικρή προσοχή πρέπει να δοθεί και στο πόσο ισχυρό σήμα πρέπει να διαβιβάζουμε κατά την εγραφή. Δηλαδή πρέπει να δούμε στην οθόνη τα σήματα στα δύο κανάλια να μη βρίσκονται στην περιοχή του κόκκινου, γιατί ο ψηφιακός θόρυβος είναι πιό ΄΄βάρβαρος΄΄.
Υ.Γ. Θανάση, μπορώ να σου πω ίσως, τι σπούδασα. Φυσική και μεταπτυχιακά στην ηλεκρονική.
Re: Αρχεία mp3 ποιότητα-μέγεθος
εγώ πάλι πιστεύω ότι το ιδανικό στα Mp3 είναι στα 160kbps. υπάρχει διαφορά.
-
dimitrios
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 179
- Εγγραφή: 07 Ιαν 2005 08:24 pm
- Τοποθεσία: Ραφηνα
το θεμα το εχουμε οντως καλυψει στο παρελθον. Ομως παρολαυτα θα πω το εξης χρειαζεται ή δε χρειαζεται το υψηλο bitrate - οταν ειναι χαμηλο το τραγουδι στην ιδια ενταση στο volume κουγεται πολυ πιο χαμηλα απο ενα αλλο με υψηλο bitrate. Δε ξερω τις τεχνικες λεπτομερειες καλα ομως ξερω οτι οταν τα κομματια ειναι κατω απο 128 ακουγονται σιγα .
SALVATORES DEI
