Τραγούδια στη σελίδα

[Adonis]

Τα τραγούδια του Μάρκου, του Μπάτη, του Ανέστου κ.α. από το 32΄ έως το 37΄(εμφάνιση Μεταξά και λογοκρισίας) μπορούμε να θεωρήσουμε ότι αποτελούν το καθ’ εαυτό κομμάτι του Ρεμπέτικου με τους μπουζουκομπαγλαμάδες. Τα τραγούδια όμως που είχαν την ίδια θεματολογία και ύφος με τα παραπάνω και παίζονταν στη Σμύρνη και στην Πόλη 50 χρόνια πριν την εμφάνιση του Μάρκου και της ξακουστής τετράδος του Πειραιά τι ήταν; Δηλαδή όλα εκείνα τα τραγούδια της ανώνυμης δημιουργίας, «Νέοι χασικλήδες», «Μάγκας», «Από λίγο-λίγο», «Η νταμίρα», «Έσπασες τα πιάτα» και δεκάδες άλλα δεν είναι Ρεμπέτικα; Ρεμπέτικο υπήρχε από το 1850 στην Πόλη, στην Σμύρνη, στο Λάκκο Ηρακλείου, στη Σύρα, στην Αλεξάνδρεια, στον Βόλο, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στο Κάιρο και όπου αλλού υπήρχε ελληνικό στοιχείο. Σε όλα δηλαδή τα μεγάλα λιμάνια έκαναν την εμφάνισή τους οι μάγκες, οι τεκέδες και όλα τα σχετικά.

Από το 1874 μέχρι το τέλος το 19ου αιώνα εμφανίζονται συνεχώς στην Αθήνα διάσημοι Σμυρνιοί καλλιτέχνες της εποχής, όπως οι Γιάννης Αλεξίου ή Γιοβανίκας(βιολί), Παναγιώτης Βογιατζής(βιολί), ο Βασ. Κονταξής τραγουδιστής και δημιουργός του Ταμπαχανιώτικου Μανέ, κατά την Αγγέλα Παπάζογλου. Το ρεπερτόριο των σμυρναίικων συγκροτημάτων, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες που υπάρχουν, ήταν ιδιαίτερα πλούσιο. Σχετικά με το θέμα αυτό ο Θόδωρος Χατζηπανταζής λέει: «Οι μαρτυρίες μας οδηγούν να πιστέψουμε ότι το ρεπερτόριό τους ήταν ιδιαίτερο πλούσιο. Περιείχε δηλαδή τόση ποικιλία, όση και η κοινή σε γενικές γραμμές μουσική παράδοση των λαών της ευρύτερης αυτής γεωγραφικής περιοχής. Πέρα από τα τούρκικα και αράβικα τραγούδια(αμανέδες, σαρκιά, γιαρέδες, σαμπάι, ελφιαζέ κ.α.), εκτελεσμένα σε ελληνική, τούρκικη, αρμένικη και αραβική γλώσσα, τα προγράμματά τους πρόσφεραν πλήθος ελληνικά δημοτικά τραγούδια(Γιαννιώτικα, Κλέφτικα, Μωραΐτικα κ.α.), λαϊκά των αστικών κέντρων της Ανατολής(Σμυρναίικα, Πολίτικα), αρβανίτικα(γκέκικα), ρουμάνικα(βλάχικα), βουλγάρικα και αιγυπτιακά»

Από το 1871 κάνει την εμφάνισή του στην Αθήνα το πρώτο «καφέ-σαντάν» που λίγο αργότερα μετονομάστηκε σε «καφέ-αμάν». Το 1874 στο καφέ-σαντούρ «Παναθών» του Χαρ. Μανούσου, επί της Ιεράς Οδού στην Αγία Τριάδα, εμφανίζονται μια πλειάδα μουσικών(βλέπε περισσότερα στο βιβλίο του Αριστομένη Καλυβιώτη ΣΜΥΡΝΗ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΖΩΗ 1900-1922). Εκεί τραγουδιόταν η μεγάλη επιτυχία της εποχής ο αμανές «Το πληγωμένο στήθος μου πονεί μα δεν το λέει…». Η Ρόζα το ερμήνευσε το 1929 με τίτλο «Τσιφτετέλι νεβά». Θα υποστηρίξουν κάποιοι, αν και ήδη το έχουν κάνει, ότι ο Μανές-Αμανές δεν έχει σχέση με το Ρεμπέτικο ή και ακόμα ότι δεν είναι ελληνικό είδος τραγουδιού αλλά τούρκικο, αράβικο κ.λ.π. Δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ για την ελληνικότητα του μανέ αλλά σημειώνω τα εξής: Ποια ήταν η μουσική παιδεία και εν γένει ο πολιτισμός που έφεραν οι Τούρκοι-Μωαμεθανοί με τον ερχομό τους στο Βυζάντιο; Απ’ όσο έχω μελετήσει δεν έφεραν μαζί τους κάτι από πολιτισμό αλλά βρήκαν και αφομοίωσαν τον ήδη υπάρχοντα στο χώρο όπου εγκαταστάθηκαν. Αν δεχθούμε, λέω εάν, ότι ο Αμανές ανήκει στην τούρκικη μουσική, τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι και τα Ριζίτικα, τα Κλέφτικα και τα Μοιρολόγια ανήκουν επίσης στην τούρκικη μουσική(περισσότερα για την Ελληνικότητα του Μανέ σε προσεχές άρθρο).

Αυτό που θέλω να καταδείξω είναι ότι το Ρεμπέτικο με την παραδοσιακή μουσική συνδέονται με δεσμούς αίματος, σαν αδέλφια ας πούμε. Φυσικά και υπάρχουν διαφορές αλλά περισσότερα είναι τα πράγματα που τους ενώνουν. Ο Μάρκος όταν έγραφε το 1939 το τραγούδι «Μονάχος μες τη μοναξιά» περιέγραφε ένα θέμα που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι δημοτικό. Το Ρεμπέτικο είναι η συνέχεια του Δημοτικού τραγουδιού, κι αυτό είναι πασιφανές. Ο Μακρυγιάννης έπαιζε με τον ταμπουρά του, πρόγονο του μπουζουκιού. Πολλοί νομίζουν ότι ο Μάρκος και οι λοιποί σύγχρονοί του εμφανίστηκαν μια μέρα και άρχισαν να παίζουν και να τραγουδάνε ρεμπέτικα.

Κατά τη γνώμη μου Ρεμπέτικα έπαψαν να γράφονται ύστερα από την επιβολή της μεταξικής λογοκρισίας. Οι επιτροπές του Μεταξά έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση των τραγουδιών. Μπορεί στη συνέχεια να γράφονται ωραία τραγούδια αλλά δεν είναι προϊόν ελεύθερης έμπνευσης του καλλιτέχνη.

Όσον αφορά τα Δημοτικά τραγούδια ας δούμε τι τραγούδησαν οι μεγάλοι ερμηνευτές του Ελληνικού Παραδοσιακού Τραγουδιού και τι έγραψαν οι μεγάλοι συνθέτες:
1. Η Ρόζα Εσκενάζυ πέρασε πάνω από 500 τραγούδια στη δισκογραφία των 78 στροφών από τα οποία τα μισά ήταν Δημοτικά.
2. Η Ρίτα Αμπατζή πέρασε πάνω από 450 τραγούδια στη δισκογραφία των 78 στροφών από τα οποία τα μισά ήταν Δημοτικά.
3. Ο Αντώνης Νταλγκάς πέρασε πάνω από 450 τραγούδια στη δισκογραφία των 78 στροφών, εκ των οποίων 54 μανέδες και 35 δημοτικά.
4. Ο Κώστας Καρίπης πέρασε στη δισκογραφία περίπου 100 τραγούδια, ως τραγουδιστής και συνθέτης, εκ των οποίων 40 δικά του. Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει: ρεμπέτικα, μανέδες, δημοτικά.
5. Ο Δημήτρης Ατραΐδης πέρασε στη δισκογραφία περίπου 38 τραγούδια(από την έως τώρα έρευνα), εκ των οποίων 19 μανέδες, οι περισσότεροι σε δικούς του στίχους, ενώ τα υπόλοιπα τραγούδια 11 δικά του(δημοτικά, ζεϊμπέκικα, καρσιλαμάδες) και 8 άλλων συνθετών.
6. Ο Κώστας Ρούκουνας πέρασε την δεκαετία του 30΄ στους δίσκους των 78 στροφών πέρασε 180 τραγούδια, εκ των οποίων 30 αμανέδες με δικούς του στίχους και 50 δικές του δημιουργίες, καθώς και αρκετά δημοτικά τραγούδια. Μετά τον πόλεμο και έως το 1960 πέρασε ακόμα 25 τραγούδια στη δισκογραφία.
7. Ο Γιώργος Βιδάλης πέρασε στη δισκογραφία τη φωνή του πριν το 1922 άγνωστο αριθμό τραγουδιών, ενώ μετά την περίοδο 192401933 συνεργάζεται στην Ελλάδα μόνο με την εταιρεία ODEON περνά στη δισκογραφία 120 τραγούδια, εκ των οποίων 15 δημοτικά, 30 της ανώνυμης δημιουργίας και 30 ελαφρά επιθεωρησιακά ή οπερετικά επωνύμων συνθετών.
8. Ο Στελλάκης Περπινιάδης πέρασε περίπου 400 τραγούδια στη δισκογραφία των 78 στροφών. Τραγούδησε όλων των ειδών τραγούδια.
9. Ο Στράτος Παγιουμτζής πέρασε στη δισκογραφία των 78 στροφών περίπου 400 τραγούδια, ερμήνευσε κι αυτός όλων των ειδών τραγούδια
10. Ο Παναγιώτης Τούντας πέρασε στη δισκογραφία πάνω από 300 τραγούδια του. Έγραψε όλων των ειδών τραγούδια, συρτά, εμβατήρια, τσιφτετέλια, καρσιλαμάδες, επιθεωρησιακά, χαμπανέρες, καλαματιανά, ζεϊμπέκικα, χασάπικα, μπάλλους κ.α.
11. Ο Κώστας Σκαρβέλης πέρασε στη δισκογραφία περίπου 200 τραγούδια και αυτός έγραψε όλων των ειδών τα τραγούδια.
12. Ο Βαγγέλης Παπάζογλου, πέρασε στη δισκογραφία 24 τραγούδια του και 5 μανέδες με τη φωνή της γυναίκας του Αγγέλας.
13. Ο Γρηγόρης Ασίκης πέρασε στη δισκογραφία πάνω από 100 τραγούδια σε δικές του συνθέσεις, έγραψε και αυτός όλων των ειδών τα τραγούδια.
14. Ο Γιάννης Παπαϊωάννου πέρασε στη δισκογραφία των 78 στροφών 250 περίπου τραγούδια. Ανάμεσά τους, πολλά νησιώτικου ύφους(συρτά, καλαματιανά, μπάλοι).
15. Ο Στέλιος Χρυσίνης την προπολεμική περίοδο πέρασε στη δισκογραφία περίπου 50 τραγούδια, ενώ την περίοδο 1945-1960 περισσότερα από 150. Μεγάλο μέρος από τα τραγούδια του ήταν δημοτικού-νησιώτικου ύφους(συρτά, μπάλοι).
16. Ο Σπύρος Περιστέρης από το 1934 έως το 1940 έγραψε και πέρασε στη δισκογραφία περίπου 100 τραγούδια και άλλα τόσα μετά τον πόλεμο. Τα τραγούδια του περιλαμβάνουν όλους τους ρυθμούς.
17. Ο Γιάννης Δραγάτσης ανάμεσα στο 1295 και 1940 πέρασε πάνω από 100 τραγούδια του, τα οποία περιλαμβάνουν όλους τους ρυθμούς(συρτά, καρσιλαμάδες, ζεϊμπέκικα, χασάπικα κ.λ.π.).

Φυσικά δεν καλύπτω το σύνολο των τραγουδιστών και συνθετών αλλά αναφέρω τους σημαντικότερους και εκείνους για τους οποίους είχα πρόχειρα τα στοιχεία.

Με το σκεπτικό ότι τα Δημοτικά δεν ανήκουν στα Παραδοσιακά τραγούδια και άρα δεν έχουν θέση στη σελίδα ας τα αφαιρέσουμε. Ας αφαιρέσουμε και όσα Ρεμπέτικα έχουν στην ορχήστρα τους κλαρίνο, λαούτο, σαντούρι και βιολί κατεξοχήν όργανα του Δημοτικού τραγουδιού. Γιατί όχι να βγάλουμε και τα συρτά, ρυθμός του Δημοτικού τραγουδιού. Φυσικά μην ξεχάσουμε να διαγράψουμε και τους ξενόφερτους(τούρκικους) Αμανέδες!

Πρέπει να είμαστε λίγο σοβαροί όταν λέμε παρόμοια πράγματα.
Από τη βιογραφία του Νταλγκά που «ανέβασε» ο Μπλέτσας, μεταφέρω ένα απόσπασμα «Ο Αντώνης Νταλγκάς, αν και έγινε διάσημος ανάμεσα στο 1925 και 1933 τραγουδώντας στη δισκογραφία και το πάλκο Σμυρνέικα και Μικρασιάτκα, μανέδες, ρεμπέτικα και δημοτικά, από το 1933 και μετά κάνει μια περίεργη στροφή, απομακρύνεται από τη δισκογραφία και επιστρέφει από 'κει που ξεκίνησε μικρός, δηλ. τα ελαφρά τραγούδια της Εστουδιαντίνας, όπως προσαρμόστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του '30 (καντάδες, ρομάντζες, επιθεωρησιακά κ.λ.π.). Ο κύριος χώρος έκφρασής του εκείνα τα χρόνια γίνεται η αριστοκρατική «ταβέρνα του Γιούλη» στο Κουκάκι. Ίσως οι πολύ μεγάλες αμοιβές να ήταν η αιτία που παρέμεινε εκεί αρκετά χρόνια παίζοντας και τραγουδώντας με τον Φίλανδρο Μάρκου, που αν κι εκείνος ξεκίνησε από τη Σάμο παίζοντας σαντούρι και τραγουδώντας δημοτικά και Μικρασιάτικα, πέρασε οριστικά στο ελαφρό τραγούδι του Μεσοπολέμου». Περίεργη αυτή η στροφή του Νταλγκά στο ρεπερτόριό του, τι λέτε να αφαιρέσουμε και τα υπόλοιπα τραγούδια του γιατί δεν έδειξε καλή «διαγωγή»;

Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα τέτοια παραδείγματα(Αραπάκης, Παπασιδέρης, Μυττάκη) αλλά νομίζω ότι έγινα κατανοητός. Ερχόμαστε σήμερα το 2006 και συζητάμε για το ποια τραγούδια ταιριάζουν στη σελίδα. Εφόσον η σελίδα φτιάχτηκε για το Ρεμπέτικο και για την παραδοσιακή μουσική τότε έχουν θέση όλοι αυτοί οι μεγάλοι συνθέτες και ερμηνευτές που υπάρχουν στη βάση δεδομένων. Δεν μπορούμε, δεν επιτρέπεται να αρχίζουμε να κόβουμε και ράβουμε. Επιπλέον όλοι εμείς που μιλάμε για ρεμπέτικο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ότι γνωρίζουμε γι’ αυτό είναι μέσα από τα τραγούδια, τα βιβλία και τις αφηγήσεις κάποιων παλιών που πρόλαβαν τους Ρεμπέτες εν ζωή. Λέτε όλοι αυτοί οι συνθέτες και οι ερμηνευτές που έζησαν το Ρεμπέτικο και έγραψαν και τραγούδησαν να μην ήταν Ρεμπέτες; Όλοι αυτοί λοιπόν πώς καταδέχτηκαν και τραγούδησαν-έγραψαν Δημοτικά, Συρτά, Μπάλους, Επιθεωρησιακά κ.λ.π.; Εμείς θα μου πείτε ότι έχουμε μελετήσει και ξέρουμε καλύτερα! Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι ότι έχουμε άγνοια επί του θέματος.

Τέλος όσον αφορά για τα τραγούδια μετά τον πόλεμο, για το ποια πρέπει να φύγουν, ποια δεν ταιριάζουν στη σελίδα η προσωπική μου άποψη είναι πως δεν ταιριάζει κανένα. Σέβομαι όλες τις δημιουργίες των μεταπολεμικών συνθετών, πλην εκείνων που αντιγράφουν ινδικές και παρόμοιες μελωδίες, και επιθυμώ να παραμείνουν για λόγους ιστορικούς. Όμως για ορισμένα τραγούδια που τίθεται κάποια φορά θέμα, αρμοδιότερος όλων μας είναι ο Admin να αποφασίζει.

[max]

Sygnwmh katarxhn gia ta greeklish mou , alla den ginetai alliws edw pou ka8omai.

Me kalypse apolyta o Adonis , akrivws etsi opws to perigrafei 8eloume na einai h selida.
Se liges meres 8a kseka8arisoume polla apo ta hdh yparxonta kai 8a svistoun ta dipla kai tripla.

Geia kai xara se olous.

[ΘΑΝΑΣΗΣ]

Νομιζω οτι αυτη ηθεση του ΜΑΧ βαζει τα πραγματα στη θεση τους . Απο δω και περα οποιος θελει μπαινει στη σελιδα και οποιος θελει δε μπαινει , αυτοι ειναι οι οροι και πρεπει να τους σεβαστουν ολοι .

[mpletsas]

Με τον max το κουβεντιάσαμε και σχεδόν έχουμε καταλήξει στο εξής σχετικά με το ανέβασμα τραγουδιών, το οποίο λέμε να φτιάξουμε όσο γίνεται πιο σύντομα:

Στο εξής τα τραγούδια που ανεβαίνουν δεν θα φαίνονται αμέσως στη λίστα. Θα μπαίνουν σε μια ουρά όπου θα έχει πρόσβαση ο admin και από αυτά θα διαλέγει τί ανεβαίνει και ποιά θα φεύγουν. Αυτό γίνεται για να προλαμβάνεται το ανέβασμα άσχετων τραγουδιών αντί να τρέχουμε εκ των υστέρων να τα σημαδεύουμε για σβήσιμο.

Το κακό με αυτό είναι ότι πλήττεται η αμεσότητα στο ανέβασμα/κατέβασμα τραγουδιών. Γι'αυτό σκεφτόμαστε να δώσουμε και σε άλλους 3-4 θαμώνες τη δυνατότητα να κάνουν αυτή τη δουλειά, ανθρώπους των οποίων το κριτήριο να εμπιστευόμαστε. Έτσι θα υπάρχει σχεδόν πάντα κάποιος στη σελίδα να τα περνάει στη λίστα σχεδόν αμέσως ακόμα κι όταν λείπουμε εμείς.

Θέλετε να το κουβεντιάσουμε αυτό;

[hondrosk]

Μαξ ,Μπλέτσα δεν ακούγεται καλή η ιδέα..

Αυτή η ουρά , και η αναμονή μέχρι να εμφανιστεί το κομμάτι δεν μου αρέσει και πολύ, χάνεται έτσι η αμεσότητα της ανταλλαγής μας , κάτι σαν "λογοκρισία"
(πρώτα θα το ακούσω εγώ και μετά θα το δώσω στους άλλους) μου φέρνει..

Δε λέω να ανεβαίνουν ότι να 'ναι κομμάτια,
όλοι πρέπει να προσέχουν τι ανεβάζουν, να πληρούν τα τραγούδια τους όρους που πολύ σωστά έχετε θέσει..

Εγώ θα πρότεινα να επιλέξετε κάποιους θαμώνες (κατά προτίμηση κρυφά)
που θα κάνουν το ξεκαθάρισμα σε δεύτερο χρόνο , κάθε μέρα , μια φορά την βδομάδα, όποτε μπορούν .Δηλαδή δε νομίζω ότι είναι ιδιαίτερο πρόβλημα να σβήνονται μετά τα τραγούδια .Προτιμότερο από το να ελέγχονται πρώτα.

Η απόφαση βέβαια έιναι δική σας.

[max]

Χόνδρε δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα "λογοκρισίας" , 4800 κομμάτια έχουμε μέσα και πάμε για το τάληρο.Απλά δεν είχε φανταστεί κανένας μας ότι θα υπήρχε τόση απήχηση και θα υπήρχαν περισσότερα από 2500 μέλη ,οπότε θα το σχεδιάζαμε με άλλα δεδομένα από την αρχή.

Είναι πολύ λογικό ο καθένας να βάζει και να ανταλάσσει ό,τι θέλει , απλά έχουμε φτάσει σένα σημείο που νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε κάποια βοήθεια γιατί δεν την παλεύουμε δυο άτομα και αυτό που θα ήταν άμεσο , θα ήταν αυτό που γράφει ο Μπλέτσας πιο πριν.
Πχ αν λείψουμε και οι δυο για διάστημα, θα διαφυλαχθεί το ύφος της σελίδας?Εδώ ανέβηκε Τσαλιγοπούλου προχτές . Και δεν μπορώ να απαιτήσω από ανθρώπους σε τακτά διαστήματα να κάνουν το ρόλο του αδμιν.

Θα το σκεφτούμε πάντως κι αυτό , ας γράψουν και άλλοι απόψεις όπως ο Χόνδρος, είναι πολύ χρήσιμες για μας.

[Billaras]

Εμενα μου φαίνεται ΕΞΟΧΗ ιδέα κατι παραπλήσιο και με αυτό που είχα προτείνει αρχικα δηλαδη moderation με αρχηγούς τους admin. Ουτε λογοκρισια ειναι αυτό ουτε τίποτα. Αυτό είναι ΤΑΞΗ.