Ανθολογία τραγουδιών του Τσιτσάνη από τον Χριστιανόπουλο

[mpletsas]

Για όσους τυχόν δεν είχαν την υπομονή να δουν όλη την συζήτηση, στο σημείο 3:20-3:55 του 3ου μέρους (από τα 6), έχει ενδιαφέρον η αντίδραση του Αποστολίδη όταν ο δημοσιογράφος αναφέρει το όνομα του Χριστιανόπουλου.

(Μέχρι εκεί έχω δει, ελπίζω να προλάβω να συνεχίσω αύριο.)

Επ'ευκαιρία, θέτω υπόψιν των συνομιλητών, ότι ο Χριστιανόπουλος (εκτός από το «μέτρια», που αποκάλεσε την Παπαγιαννοπούλου στα Νέα), στην Ελευθεροτυπία της 02/04/2009 την αποκάλεσε «μη σοβαρή περίπτωση» και «ελεεινή»!

[pelagia]

ΚΡΙΜΑ , ειλικρινα λυπαμαι ...':evil:'

[Alcibiadis]

και μόνο το ότι βάζει στη ζυγαριά της σύγκρισης τον Μάρκο και τον Τσιτσάνη αυτό από μόνο του για μένα λέει πολλά.Ο Τσιτσάνης αποτελεί τη φυσική συνέχεια του Μάρκου , μπορούμε να τους θεωρήσουμε και τους δυό συγκοινωνούντα δοχεία, σε καμμιά περίπτωση όμως δεν μπορούμε να τους συγκρίνουμε διότι το σύνολο του έργου τους αφορά διαφορετικές εποχές.Με παραπέμπει δηλ. στην αμφισβήτηση για το κατά πόσον το ρεμπέτικο είναι βαθιά μεσ΄ στο πετσί του.
Επειδή όμως πάλι παρασύρθηκα και του "τάχωσα" θα επανέλθω πάλι απο την άλλη μεριά..
Καμμιά φορά οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρίνονται απ'τις αντιφάσεις τους. Ή αν θέλετε απ' το ελάττωμα τους! Δεν είναι η πρώτη φορά που τέτοιου είδους άνθρωποι (και ειδικά στο χώρο της διανόησης) μας έχουν εκπλήξει!
Ας διαβάσουμε λοιπόν αυτό το περιβόητο βιβλίο και έπειτα ας αποφανθούμε αν αξίζει το κόπο να τόχουμε στη βιβλιοθήκη μας.
Αλλιώς υπάρχουν και κάδοι ανακύκλωσης......

[Χασκίλ]

Το κείμενο παρμένο από το παρακάτω blog:

http://stavrochoros.pblogs.gr/2009/02/t ... yloy-.html

Θα ήταν το λιγότερο αν μια συνομιλία του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου, σε περιοδικό της επαρχίας, παρέμενε στην ανακολουθία ο μεν ίδιος να επαίρεται που τριάντα το λιγότερο εφημερίδες δημοσιεύσανε κάτι που είπε, ή έγραψε, για την Κύπρο, για ομοτέχνους του, δε, να λέει πως λυσσιάζουν για να δουν το όνομά τους σε μιαν εφημεριδούλα. Συνεχίζει όμως πως «ο Σεφέρης αφού μας ψόφησε ότι είναι σπουδαίος και σπουδαίος, σιγά σιγά πέφτει, ξηλώνεται» κι επίσης πως «όταν έκανε μια ηγεμονική χειρονομία για να με πλησιάσει, εγώ αρνήθηκα. Δεν ταιριάζουμε, δεν έχουμε τίποτε κοινό». Για τον Οδυσσέα Ελύτη αποφαίνεται πως «τσιλημπούρδιζε με ωραίες κοπελίτσες, και μάλιστα κοπελίτσες πολύ μικρές. Δηλαδή θα περνούσε και για παιδεραστής». Ενώ για τον Γιάννη Ρίτσο καταγγέλλει: «Είναι δυνατόν ένας ποιητής να έχει γράψει 20.000 ποιήματα; Αλλά δυστυχώς είναι. Αυτό όμως δεν με εμπόδιζε από να τον περιφρονώ. Και γι΄ αυτό σ΄ όλη μας τη ζωή δεν είχαμε καμιάν επαφή».

Μαθαίνουμε, επιτέλους, χάρη στον Ντίνο Χριστιανόπουλο πως «ο Μάνος Χατζιδάκις τι ήταν; Αυτός που παρουσίασε το ρεμπέτικο στην καλή κοινωνία. Εγώ ήμουν συνειδητοποιημένος από το ΄50 στο τι είμαι και τι θέλω. Και ήθελα ρεμπέτικο. Ο Χατζιδάκις ήθελε να το μαγειρέψει». Και στη συνέχεια ο Ηλίας Πετρόπουλος τον έκλεψε (αλλά ο ίδιος υπήρξε μεγαλόθυμος), ο Ελύτης ήταν πλουσιόπαιδο και βουτυρόπαιδο, τον Κύπριο ποιητή Κυριάκο Χαραλαμπίδη, αν και του στέλνει τα βιβλία του, δεν τον εκτιμά (συλλήβδην οι Κύπριοι ποιητές έχουν την «τιμητική» τους στη μακροσκελή συνέντευξή του). Αν σκεφτεί κανείς πως ένας άλλος ποιητής έχει γράψει πως «αν τύχαινε να συναντήσει τον Θεό, θα τον έστελνε στο διάολο», μάλλον ανώδυνα την γλιτώνουν κι ο Σεφέρης, κι ο Ελύτης, κι ο Ρίτσος, κι ο Χατζιδάκις, και τόσοι άλλοι, με όσα τούς στολίζει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.

Όχι μόνον ανώδυνα, αλλά ακούγονται σχεδόν τρυφερά, αν θυμηθεί κανείς πώς ξεπροβόδισε ο ίδιος ποιητής τον πεζογράφο Γιώργο Ιωάννου, με δήλωσή του σε δημοσιογράφους: «Αλάφρωσε η γη από ένα σκουλήκι». Το αμάρτημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου δεν είναι αυτά που λέει. Ακόμη και οι αδίστακτοι εγκληματίες γνωρίζουν πως τα εγκλήματα και τα λεγόμενά τους χαρακτηρίζουν τους ίδιους, δεν αφορούν στο ελάχιστο στους ανθρώπους που τους έχουν αφαιρέσει τη ζωή. Το αμάρτημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου είναι μια ενοχλητικότατη απρέπεια και μια απροσμέτρητη κουταμάρα. Και δεν εννοούμε, βέβαια, ότι θα μπορούσε να εισαχθεί ως παράμετρος για την αξιολόγηση ενός ποιήματος, ή οποιουδήποτε έργου τέχνης, ο όρος «τσιλημπουρδίσματα». Εννοούμε πώς είναι δυνατόν να είναι κανείς τόσο κουτός ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι, όταν κατηγορείς τους άλλους να έχουν φτιάξει τόσο κακά πράγματα, έμμεσα αλλά σαφέστατα εκθειάζεις τον εαυτό σου ακριβώς γιατί μεγαλουργείς. Και δευτερευόντως να είναι τόσο απρεπής ώστε να διατείνεται, για πεθαμένους μάλιστα ανθρώπους (Σεφέρης, Ρίτσος), πως δεν θα ήθελε να έχει οποιαδήποτε επαφή μαζί τους, ενώ ωραιότατα θα μπορούσε να έχει προηγηθεί η δική τους απέχθεια να τον γνωρίσουν. Κι από μακριά μόνον να είχε δει κανείς τον Γιώργο Σεφέρη και τον Γιάννη Ρίτσο, θ΄ αντιλαμβανόταν πως τον τελευταίο άνθρωπο που θα ήθελαν να συναντήσουν θα ήταν ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.

Δεν θα πω τη γνώμη μου για τον Χριστιανόπουλο, ο Λόγος του μιλάει από μόνος του.

Μετά τιμής, Σταυρούλα.

[ntouzenis]

Πω πω ρε συ Σταυρουλα ... μας φορτωσες παλι !!!
Ειδα κι επαθα να το διαβασω ολο ... μέ 'πιανε γκρούψη -που λεμε εδω στην Κρητη (πνιξιμο) ...

Καποια στιγμη συνειδητοποιησα οτι οπως σε ολους τους κλαδους, ετσι και οι φτασμενοι ποιητες (τα εισαγωγικα οποιος θελει τα βαζει...) ο ενας με τον αλλον εχουν τις χειροτερες σχεσεις και εντυπωσεις ...
Αν ρωτησεις π.χ. ενα υδραυλικο για εναν αλλο θα σου πει συνηθως τα χειροτερα, το ιδιο με σουβατζηδες, αγροτες, ασφαλιστες, μαγειρους, αρχιτεκτονες ενιοτε κλπ κλπ

Τελικα στον κλαδο του κου Ντινου τα πραγματα μαλλον ειναι χειροτερα ...

[Alcibiadis]

ΚΡΙΜΑ , ειλικρινα λυπαμαι ...':evil:'

μου φαίνεται Πελαγία ότι μόνο εμείς οι δυό θα πάρουμε το βιβλίο!!

[pelagia]

Λυπαμαι για τις ακροτητες και για οσα παρεθεσε ο κ.Μπλετσας απο την εφημεριδα ...
ολους δυστυχως τους πηρε απο κατω η μπαλα του ποιητη ... τι να ειπω ...
σβαρνιας λεγεται το φαινομενο , εαν δε κανω λαθος ...':('