ΠΕΡΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ......!!

[Σωτήρης]

Άλκη θα έλεγα όχι! Καλό είναι τέτοιες συζητήσεις να "μένουν", ενώ το καφενείο σβήνεται. Απλά ας μην γράφουμε μια φράση ο καθένας, αλλά ολοκληρωμένες απόψεις!

[issipap]

χχχ

[Dreamlander]

Η παράκληση μου δεν είχε στόχο να σας κάνει να σταματήσετε αυτόν τον διάλογο παιδια. Συγνώμη αν δεν ήμουν αρκετά σαφής. Το 'γραψα βιαστικά.
Έχοντας σταθερή την άποψη μου περί απολίτικου απλά δεν θα συνεχίσω να ακολουθώ τον διάλογο εφ' όσον συνεχίζει να έχει τάσεις πολιτικοποίησης.
Δεν πιέζω προς θεού.

[AGIS]

αλλά να επιστρέψουμε στον agis.

νομίζω ότι παρεξήγησες τελείως αυτό που ήθελα να πω.
λέγοντας περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, εννοώ ότι δεν θα πρέπει να επιβάλεται κανένας περιορισμός, κανένας δεσμευτικός κανόνας στα γούστα των ανθρώπων.
γιατί με τη λογική του να απαγορέψεις πχ τα σκυλάδικα στο σούπερμάρκετ ή στο εμπορικό κέντρο, καταλήγεις να μεταχειρίζεσαι τα μέσα του μεταξά ή του κάθε μεταξά.
εσύ βέβαια, δικαίως, γκρινιάζεις γιατί στην εποχή μας η άνωθεν αισθητική δε χρειάζεται πλέον λογοκρισίες, η βία της είναι πιο ύπουλη: στο σχολείο αν δεν ακούς την τάδε ^%$#@#$% τραγουδίστρια {σόρυ αντμιν}, δεν είσαι ούτε ιν ούτε χάι ούτε βγάζεις γκόμενα.
ποια είναι η λύση;
μα η παιδεία φυσικά!
παιδεία γερή, εξωσχολική και αν είσαι και τυχερός, σπάνια, σχολική.
μην υπερβάλεις:
εκτός από τα "κακά" ερεθίσματα, υπάρχουν πάντα και τα καλά.
και είναι καλύτερο να υπάρχουν 1000 μ^%$#@#$ [σορυ αντμιν] και 50 όμορφα πράγματα διαθέσιμα,
παρά 100 μ%^&$# [σόρυ αντμιν] και 5 όμορφα πράγματα.

και απομένει σε σένα να διαλέξεις, ανάλογα με τα κριτήριά σου.
και

περί ορέξεως.....

"Περί ορέξεως" είχα γράψει κι εγώ νωρίτερα με την έννοια ότι η αισθητική, επειδή δεν αποδεικνύεται ακράδαντα, αποτελεί ιδεολογικό διακύβευμα.

Σε αυτά που έγραψες διέκρινα την άποψη ότι δεν μπορεί να αποτελεί ιδεολογικό διακύβευμα ακριβώς επειδή πρόκειται "περί ορέξεως".

Κάπως έτσι πήγαινε η κουβέντα έχοντας ξεκινήσει από το αν υπάρχει (και) αντικειμενικός χαρακτήρας στην αισθητική. Οπότε το να μου απαντάς για την απαγόρευση των "σκυλάδικων" στα σούπερ μάρκετ και στα εμπορικά κέντρα, κάπου το βλέπω σαν λογικό άλμα και δεν μπορώ να το παρακολουθήσω.

Τώρα βέβαια, για να συνεχίσουμε με τα λογικά άλματα, ίσως είναι προτιμότερο να απαγορεύσεις τα σκυλάδικα στα εμπορικά κέντρα (αν τραβάς τόσο ζόρι) παρά να πιάσεις και να τα ... ανατινάξεις μια κι έξω!
Ανάμεσα στο δεν απαγορεύω και στο ανατινάζω υπάρχει κι εδώ κάποιο λογικό κενό. Εντάξει, δεν παίρνω την κάθε λέξη τοις μετρητοίς, αλλά όταν αναγκάζομαι να μην την παίρνω και τοις μετρητοίς, τότε πια δεν ξέρω και σε ποια βάση συζητάω.

Γενικά η όλη κουβέντα παρουσίασε ένα λογικό κενό, δηλαδή μου φάνηκε πολύ απότομη η μεταστροφή της από την αντικειμενικότητα της αισθητικής στην πρωτοπορία του κινήματος. Λείπουν τόσα προαπαιτούμενα σε όλη αυτή τη διαδρομή που θα ήθελαν τόμους και τόμους για να συμπληρωθούν, στη βάση μιας κουβέντας εννοώ.
Έχει λοιπόν κι ένα δίκηο ο Dreamlander, μπορεί να "είναι όλα πολιτικά", αλλά έχουν τις πολιτικές διαστάσεις που τους αντιστοιχούν (σαν θέματα και περιεχόμενο) και όποιες αποκτούν μέσα από κάποιες λογικές αναγωγές, κι όχι όποιες πολιτικές διαστάσεις τους φορεθούν.

Τέλος ήθελα να σχολιάσω και για τα της αυτομόρφωσης:
Το τι κάνει και το τι παιδεία αποκτά ο καθένας με την καθαρά ατομική του προσπάθεια εξαρτάται από το κοινωνικό του περιβάλλον, από το τι μορφωτικές βάσεις του προσφέρονται κλπ. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει ένας ολόκληρος μηχανισμός παραγωγής κριτηρίων, παραγωγής κυρίαρχης ιδεολογίας, κυρίαρχης αισθητικής. Και υπάρχει κι ένας διαχωρισμός των ανθρώπων (από νωρίς) σε σκράπες και σε διάνοιες, που οι μεν είναι προορισμένοι για τη φιλοσοφία και τα λεπτά γούστα και δε για κανα ριάλιτι ή κανά κουτσομπολιό. Το να "διαλέξω εγώ ανάλογα με τα κριτήριά μου", ή ο καθένας ανάλογα με τα κριτήριά του, χαίρω πολύ. Μόνο που δεν τα 'χει κανείς στο DNA τα κριτήρια, τα αποκτά σαν κοινωνικό προϊόν.
Και το χειρότερο είναι ότι δεν είναι ντουβάρι όλος αυτός ο μηχανισμός να το ρίξεις με μια βαριοπούλα, αλλά κοινωνική σχέση.

[Dreamlander]

Σωτήρη λες πως "τα πάντα, άρα και το λαϊκό τραγούδι, είναι πολιτική"

Αν προσδώσουμε στην λέξη πολιτική την μεταφορική της σημασία (πολιτική = επιτήδειος τρόπος ενέργειας, συμπεριφοράς ή χειρισμού ορισμένης υπόθεσης) δεν έχω παρά να συμφωνήσω. Εξαρτάται από τον τρόπο που ο καθένας μας πλησιάζει μια κατάσταση και τι ζητάει από αυτήν.

Αν κυριολεκτήσουμε όμως (πολιτική = η τέχνη, η επιστήμη της διακυβέρνησης κράτους | ο τρόπος διεξαγωγής των κρατικών υποθέσεων, το πρόγραμμα που εφαρμόζει μία κυβέρνηση σε κάθε κρατική λειτουργία | η ενεργός ανάμειξη στην πολιτική ζωή μιας χώρας, η ενεργός συμμετοχή στα κοινά, η πολιτική δράση, η πολιτικοποίηση) τότε διαφωνώ.

Πολιτικός = -ή, -ό επίθ. (Κ -ή, -όν) ο σχετικός με τον πολίτη: πολιτικά δικαιώματα | ο αναφερόμενος στην πολιτεία | ο σχετικός με τη διοίκηση των κοινών: πολιτικά κόμματα - φρονήματα.
Οπότε θα διαφωνήσω και μ' εσένα AGIS που λές πως "είναι όλα πολιτικά"

Εξ άλλου απολιτικός = -ή, -ό επίθ. (Κ -ή, -όν) ο αδιάφορος για την πολιτική

Επιμένω να θεωρώ πως το λαϊκό τραγούδι είναι απολιτικό.



Αντέγραψα τις ερμηνείες από το Μείζον ελληνικό λεξικό Φυτράκης-Τεγόπουλος

[issipap]

χχχ

[max]

Ηρακλή

με την ίδια λογική πάλι από ορισμό (κυριολεκτώντας όπως λες) :

Πολιτική = πεδίο πάλης και δραστηριότητας για την επίλυση γενικής εμβέλειας προβλημάτων

Τσαούσης, Δ. (1989) Η κοινωνία του ανθρώπου: Εισαγωγή στην κοινωνιολογία. Αθήνα: Εκδ. Gutenberg

Δεν μιλούσαν τα τραγούδια για καθημερινή πάλη του ανθρώπου και για προβλήματα της καθημερινότητας; Αλίμονο αν με ένα απλό ορισμό για την πολιτική από το λεξικό του Φυτράκη "καθαρίσαμε".