ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ 1984 ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ"

[Alcibiadis]

θα θυμισω στον φιλο μου τον Ηρακλη, οτι η τουρκικη κρατικη παιδεια, εχει μεριμνησει για την παραδοσιακη της μουσικη! Υπαρχουν μακαμια σε παρτιτουρες! μιλαμε για τομους πολλους! τα ειδα με τα ιδια μου τα ματια! εμεις ως κρατικη οντοτητα, ειμαστε κατα τη γνωμη μου εκνευριστικα αδιαφοροι! ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ!!!

[Alcibiadis]

που την ειδες βρε Ηρακλη, την επαρκη μελετη, γυρω απο το τεραστιο θεμα του λαικου μας τραγουδιου? Και απο ποιους?

[Alcibiadis]

δεν υπηρξα ποτε αγνωμων, γυρω απο την προσφορα, του Πετροπουλου και Σχορελη! Απλα "τσαντιζομαι" επειδη μπηκαν με πολυ προχειροτητα σε χωραφια που δεν τους ανηκαν! Ουτε ειναι σωστο να επιστρατευουμε τον συγκριτικο παραγοντα,για να τους...γλυτωνουμε καθε τοσο απο τις ...πατατες που κατα καιρους εκτοξευαν!

[ΑΝΤΩΝΑΣ]

Εξαιρετική η τοποθέτηση σου ΑGIS. Μπράβο σου.

Ιδιόμορφες εκείνες οι εποχές.Μεσούσης της δικτατορίας πρωτοβγήκαν τα Ρεμπέτικα του Πετρόπουλου (το 1968 νομίζω) και επανεκδόθηκαν στη μεταπολίτευση,μαζί με αυτά του Σχορέλη.

Σήμερα στους νεώτερους φαντάζουν πρωτόλεια ή κείμενα που βρίθουν αστοχιών και παραλείψεων.
Με αυστηρή και επιστημονική κρίση έχουν τα δίκαια τους.Δεν πρέπει όμως να ξεχνούν την εποχή,τότε που τα στόματα ακόμη ήταν ερμητικά κλειστά και έψαχνες και το παραμικρό,μια χαραμάδα για να αντλήσεις στοιχεία.

Αυτοί ήταν τότε και με αυτούς πορευτήκαμε αρχικά στη μεταπολίτευση,όπως πολύ σωστά λέει και ο Alcibiadis. Συμπληρώνω πως δεν είναι κακό να τους ευγνωμονούμε ή τουλάχιστον να μην είμαστε αγνώμονες, όπως τονίζει και ο Dreamlander.

Όλα έχουν την αξία τους και προσφέρουν, έστω και με λάθη.

Μπράβο και στον ΑΝΤΩΝΗ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ που το ανέσυρε.

Για μένα "άξιζε τον κόπο".

[sarant]

Ανούσια κείμενα...τουλάχιστον αν είχε την ευθιξία ο κ. Σαραντάκος να καταγράψει σωστά τους στίχους; Αλλά προφανώς κανά Σχορέλη θα συμβουλεύτηκε κι αυτός...

Δεν αφήνουμε καλύτερα τα τραγούδια να μας μιλήσουν από μόνα τους;

Χαίρομαι που το παλιό μου άρθρο στην Πολιτιστική παρουσιάστηκε εδώ, στους καθ' ύλην αρμόδιους και, απ' ό,τι είδα, διαβάστηκε αρκετά. Δικό μου είναι το άρθρο, δεν το λέω στην ίδια σελίδα αλλά στην κεντρική σελιδα που παραπέμπει στο άρθρο. Ίσως πρέπει να το γράψω σαφέστερα.

Βέβαια, το άρθρο δεν γράφτηκε για τους μυημένους, οπότε μπορεί να σας φανεί ότι λέει πράγματα αυτονόητα ή και ανούσια. Είναι ένα άρθρο εισαγωγικό. Συμφωνώ ν' αφήσουμε τα τραγουδια να μιλήσουν μόνα τους, αλλά ίσως δεν έχει ο καθένας τη δυνατότητα να ακούσει μερικές χιλιάδες τραγούδια για να διαμορφώσει άποψη -ή ίσως δεν την είχε το 1984.

Επίσης, το άρθρο αυτό είναι πρωτόλειο, γραμμένο σε νεαρή ηλικία. Γι'αυτό και τόνισα πως δεν έχω αλλάξει ούτε το παραμικρό: έμμεσα λέω πως αν το' γραφα σήμερα ίσως να το'γραφα αλλιώς, ίσως και καθόλου.

Ωστόσο, σε ανύποπτο χρόνο συναντούσα παλιούς γνωστούς που μου έλεγαν, ίσως βέβαια για να με κολακέψουν, ότι εκείνο το παλιό μου άρθρο είναι ακόμα χρήσιμο σαν εισαγωγή, και ότι το έχουν φωτοτυπήσει και το έχουν μοιράσει σε δικούς τους φίλους κτλ. οπότε, όταν με το καλό βρέθηκα μαζί με ένα μάτσο τεύχη της Πολιτιστικής και με πρόχειρο σκάνερ είπα να το σκανάρω κι αυτό.

Παρεμπιπτόντως, δεν βλογάω μόνο τα γένια μου. Στις σελίδες μου έχω κι άλλο υλικό από την Πολιτιστική:
http://www.sarantakos.com/pol.html

Στον φίλο Πίκινο, που έγραψε για λάθη στους στίχους. Καταρχάς ή καταρχήν, η ευθιξία δεν βοηθάει να καταγράφεις σωστά στίχους, εξόν κι αν ξέρεις πως είναι λάθος και το κάνεις επίτηδες' η προσοχή ή η επιμέλεια ή οι καλές πηγές βοηθάνε περισσότερο. Όμως έτσι που διατυπώνει τη μομφή του, συμπεραίνει κανείς πως τα λάθη είναι δεκάδες -μην ξεχνάμε πως το άρθρο παραθέτει αποσπάσματα στίχων από 40+ τραγούδια. Πόσα είναι τα λάθη; Πέντε ή σαρανταπέντε; Και ποια; Ευχαρίστως να μου υποδειχτούν, να τα διορθώσω. Παραδέχομαι πως χρησιμοποίησα τον Σχορέλη, ιδίως για μερικά μεταπολεμικά που δεν τα είχα τότε στη συλλογή μου (τότε ήμασταν λιγάκι απόλυτοι στις απόψεις μας, μετά τον Μάρκο το χάος και Χιώτης ίσον διάβολος' τώρα έχω μετανοήσει πικρά για το δεύτερο σκέλος) Παρακαλώ λοιπόν τον φίλο Πίκινο να κάνει τον κόπο να υποδείξει τα λάθη.

Γενικότερα: την παρέα σας την ξέρω εδώ και χρόνια και με γοητεύουν οι συζητήσεις σας, ιδίως στα γλωσσικά, που αποτελούν και το βασικό πεδίο ενδιαφέροντός μου. Ένα σχέδιο που έχω αχνά στο μυαλό μου είναι ο γλωσσικός σχολιασμός ρεμπέτικων (και δημοτικών) τραγουδιών, αλλά είναι δύσκολο να το χειριστείς και να βρεις τη χρυσή τομή ώστε να μη χαμογελάσει συγκαταβατικά ο ειδήμονας και να μη βαρεθεί ο ανυποψίαστος αναγνώστης.

Είχα ξαναπεράσει μια φορά, χρόνια πριν, από την παρέα σας και ζητούσα πληροφορίες για ένα τραγούδι της Μπέλλου (Όλα γκρίζα, με τη στάση σου μου έδειξες ποια είσαι, ξεκινούσε η τελευταία στροφή) που το αναζητώ εδώ και εικοσπέντε χρόνια μάταια. Δεν πήρα απάντηση και κατέληξα ότι μπορεί να το φαντάστηκα (αντίστροφο Αλτσχάημερ). Ίσως με αφορμή την αναδημοσίευση της Πολιτιστικής να περνάω συχνότερα από τα μέρη σας.

Νίκος Σαραντάκος

[bill1961]

Παραδέχομαι πως χρησιμοποίησα τον Σχορέλη...

Γιατί αυτό το "απολογητικό" ύφος?
Ο Σχορέλης μπορεί να είχε τα "κολλήματα" ή ακόμη και τις μικρότητές του (όπως οι περισσότεροι από μας, άλλωστε), μπορεί να είχε ελλείψεις ή λάθη στην Ανθολογία του, το έργο του όμως κάθε άλλο παρά ασήμαντο είναι. Και απ' όσο γνωρίζω, κανείς άλλος μέχρι σήμερα δεν έχει παρουσιάσει κάτι ανάλογο (συνολική και όχι αποσπασματική βιογραφία - εργογραφία, εννοώ).

Και όσον αφορά το Χιώτη... καλός είναι, αλλά O MAΡΚΟΣ......

[fakk]

Σε σαλόνια τώρα μπήκες Τσιτσάνης Β. Μπέλλου Σ. Τσιτσάνης Β.
Υπάρχει στη σελίδα.

Από σένα έχω χάσει την εκτίμηση του κόσμου,
ήταν σφάλμα που επίστεψα πως είσαι ο άνθρωπός μου.
Για το χρήμα, κατρακύλησες κι εσύ στην κατηφόρα,
μού' χεις φύγει, κι απ' τη φτώχεια, σε σαλόνια μπήκες τώρα.

Τιμωρία, σε γυναίκα σαν κι εσένα, δεν αξίζει,
λίγα χρόνια το μετάξι το κορμί σου θα στολίζει.
Κάποια μέρα, θα γυρίσεις να με βρεις μετανιωμένη
και θα κλάψεις, όταν νιώσεις, πως εβγήκες γελασμένη.

Για το πείσμα, ασυλλόγιστη, γιατί να με πληγώσεις,
θα' ρθει ώρα, που το άδικο σκληρά θα το πληρώσεις.
Όλα σβήσαν, με την πράξη σου μού έδειξες ποια είσαι,
δεν πειράζει, αφού θέλεις, μακριά μου τώρα ζήσε.