Hydra Rebetiko Conference - 16-19 October 2008 CfP
Dear Sealabs people,
You may be interested in the following article, published this week in the English-language edition of "Le Monde diplomatique", which gives some of the background of the SOAS Rebetiko Band's tour to Istanbul.
http://mondediplo.com/2008/08/06music
The web links in the footnotes are also interesting.
In reply to Pikinos, when I get a moment I shall draw up a list of some of the research articles that we have in the archives of the Institute of Rebetology.
And if any of you are ever in London, do come and join us at our monthly rebetiko jam sessions at the Horseshoe Pub in Clerkenwell.
With rebetological greetings,
Ed Emery
You may be interested in the following article, published this week in the English-language edition of "Le Monde diplomatique", which gives some of the background of the SOAS Rebetiko Band's tour to Istanbul.
http://mondediplo.com/2008/08/06music
The web links in the footnotes are also interesting.
In reply to Pikinos, when I get a moment I shall draw up a list of some of the research articles that we have in the archives of the Institute of Rebetology.
And if any of you are ever in London, do come and join us at our monthly rebetiko jam sessions at the Horseshoe Pub in Clerkenwell.
With rebetological greetings,
Ed Emery
-
ntouzenis
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 618
- Εγγραφή: 01 Νοέμ 2005 12:54 pm
- Τοποθεσία: Χανιά
Δεν μου εχει μεινει χρονος να μεταφρασω το αρθρο του Εντ στην Αγγλικη εκδοση της Λε Μοντ που μας παραπεμπει ... ωστε να αρθρωσω κι εγω μιαν απαντηση ...
Απο την παραπομπη του αγαπητου Εντ ομως και απο μια πρωτη αναγνωση διαφαινονται τα εξης :
- Εχει μια λατρεια στην Τουρκικη-Οθωμανικη μουσικη
- Φαινεται να κατεχει μια ισχυρη θεση τελικα στα πραγματα που αφορουν την Ανατολιτικη μουσικη εννοωντας, της Ανατολικης Μεσογειου και Μικρας Ασιας εκτενεστερα, στη χωρα του !! Αυτο σιγουρα πηγαζει και απο τη σοβαροτητα που σιγα σιγα αποκτουν τα συνεδρια του στην Υδρα με τη συμμετοχη και Ελληνων μουσικων και ειδικων.
Τωρα που η Τουρκια βρισκεται οπως ξερουμε ολοι σε δυσκολη φαση, ειναι αδοκιμο εστω και για πλακα να το παιξουμε πατριδολαγνοι ή υπερασπιστες της δικης μας παραδοσης ντε και καλα. Κανω αυτες τις επισημανσεις ετσι εξ αρχης μια και εχω θητευσει με μεγαλους παικτες και παραγοντες του ρεμπετικου ισως γιατι φοβαμαι οτι μπορει να υπαρξει στιγμη που θα μας παρουν ακομα και το ρεμπετικο και θα το κανουν μια μουσικη ταχα μου χωρις πατριδα, για Ευρωπαιους και αλλους καταναλωτες που δεν εχουν παρει χαμπαρι τι εστι Ρεμπετικο και ολα αυτα για το "κοκό"* και τιποτα αλλο ...
*χρημα
Απο την παραπομπη του αγαπητου Εντ ομως και απο μια πρωτη αναγνωση διαφαινονται τα εξης :
- Εχει μια λατρεια στην Τουρκικη-Οθωμανικη μουσικη
- Φαινεται να κατεχει μια ισχυρη θεση τελικα στα πραγματα που αφορουν την Ανατολιτικη μουσικη εννοωντας, της Ανατολικης Μεσογειου και Μικρας Ασιας εκτενεστερα, στη χωρα του !! Αυτο σιγουρα πηγαζει και απο τη σοβαροτητα που σιγα σιγα αποκτουν τα συνεδρια του στην Υδρα με τη συμμετοχη και Ελληνων μουσικων και ειδικων.
Τωρα που η Τουρκια βρισκεται οπως ξερουμε ολοι σε δυσκολη φαση, ειναι αδοκιμο εστω και για πλακα να το παιξουμε πατριδολαγνοι ή υπερασπιστες της δικης μας παραδοσης ντε και καλα. Κανω αυτες τις επισημανσεις ετσι εξ αρχης μια και εχω θητευσει με μεγαλους παικτες και παραγοντες του ρεμπετικου ισως γιατι φοβαμαι οτι μπορει να υπαρξει στιγμη που θα μας παρουν ακομα και το ρεμπετικο και θα το κανουν μια μουσικη ταχα μου χωρις πατριδα, για Ευρωπαιους και αλλους καταναλωτες που δεν εχουν παρει χαμπαρι τι εστι Ρεμπετικο και ολα αυτα για το "κοκό"* και τιποτα αλλο ...
*χρημα
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος ntouzenis την 19 Αύγ 2008 01:12 am, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Dear Sealabs people,
A colleague from rebetiko.gr was kind enough to translate our conference call into Greek.
It is attached below.
For "Constantinople" please read "Istanbul".
With best regards,
Ed Emery
++++++++++++++++
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Η 8η έκδοση του Hydra Rebetiko Conference (Συνέδριο του Ρεμπέτικου της Ύδρας) θα λάβει μέρος στο νησί της Ύδρας από την Πέμπτη 16 Οκτωβρίου μέχρι και την Κυριακή 19 Οκτωβρίου.Όλες οι ενδιαφερόμενες ομάδες προσκαλούνται να παρευρεθούν και να παρουσιάσουν εργασίες.
Το θέμα είναι η Ρεμπέτικη Μουσική της Ελλάδας. Παρολαυτά, επίσης μελετούμε πολλές και διαφορετικές απόψεις- μεριές οι οποίες έχουν σχέση με αυτή τη μουσική. Αυτό το χρόνο ειδικά θα προσηλωθούμε στις μουσικές διασταυρώσεις και σχέσεις μεταξύ των διαφόρων μουσικών της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Εν μέρει αυτό θα εξερευνηθεί εξετάζοντας τα ρεπερτόρια και τις ιστορίες δύο οργάνων, του μπουζουκιού και του μπαγλαμά. Και ακόμα πιο συγκεκριμένα θα τις συμπεριλάβει κοιτάζοντας τις διασταυρώσεις των ρεπερτορίων.
Αυτό θα συμπεριλάβει και περιοχές εκτός της κεντρικής Ελλάδας, λόγου χάρη της διασποράς στην Αμερική.
Αν ενδιαφέρεστε στο να κάνετε μια επίσημη έκθεση, ή ακόμα μια ανεπίσημη παρουσίαση, παρακαλώ στείλτε στοιχεία επικοινωνίας στο rebetology@yahoo.com .
Περισσότερες λεπτομέρειες θα σας σταλούν.
Αυτό το συνέδριο οργανώνεται από το Ινστιτούτο Ρεμπετολογίας που εδρεύει στο Λονδίνο.
Ίσως να σας ενδιαφέρει το γεγονός ότι το συγκεκριμένο συνέδριο είναι ο τερματικός σταθμός μιας διεθνούς περιοδείας, με το γνωστό συκρότημα "SOAS Rebetiko Band" και στην Κωνσταντινούπολη αλλά και στην Αθήνα για μια σειρά από κονσέρτα, συναυλίες, και μουσικά σεμινάρια.
Αυτή η μπάντα περιέχει μια Ελληνοτουρκική πινελιά,η οποία έχει τις ρίζες σε μουσικά σεμινάρια τα οποία προέρχονται από το σχολή-κολέγιο "Oriental and African Studies" (Οριεντάλ και Αφρικής μελέτης) του Λονδίνου.
Oι παραστάσεις της Αθήνας και της Κωνσταντινούπολης είναι ανοικτές σε όλο το κοινό. Περισσότερες πληροφορίες μπορούν να βρεθούν στο
http://www.cdcarts.org/adhocrebetikoband/Music .
A colleague from rebetiko.gr was kind enough to translate our conference call into Greek.
It is attached below.
For "Constantinople" please read "Istanbul".
With best regards,
Ed Emery
++++++++++++++++
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Η 8η έκδοση του Hydra Rebetiko Conference (Συνέδριο του Ρεμπέτικου της Ύδρας) θα λάβει μέρος στο νησί της Ύδρας από την Πέμπτη 16 Οκτωβρίου μέχρι και την Κυριακή 19 Οκτωβρίου.Όλες οι ενδιαφερόμενες ομάδες προσκαλούνται να παρευρεθούν και να παρουσιάσουν εργασίες.
Το θέμα είναι η Ρεμπέτικη Μουσική της Ελλάδας. Παρολαυτά, επίσης μελετούμε πολλές και διαφορετικές απόψεις- μεριές οι οποίες έχουν σχέση με αυτή τη μουσική. Αυτό το χρόνο ειδικά θα προσηλωθούμε στις μουσικές διασταυρώσεις και σχέσεις μεταξύ των διαφόρων μουσικών της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Εν μέρει αυτό θα εξερευνηθεί εξετάζοντας τα ρεπερτόρια και τις ιστορίες δύο οργάνων, του μπουζουκιού και του μπαγλαμά. Και ακόμα πιο συγκεκριμένα θα τις συμπεριλάβει κοιτάζοντας τις διασταυρώσεις των ρεπερτορίων.
Αυτό θα συμπεριλάβει και περιοχές εκτός της κεντρικής Ελλάδας, λόγου χάρη της διασποράς στην Αμερική.
Αν ενδιαφέρεστε στο να κάνετε μια επίσημη έκθεση, ή ακόμα μια ανεπίσημη παρουσίαση, παρακαλώ στείλτε στοιχεία επικοινωνίας στο rebetology@yahoo.com .
Περισσότερες λεπτομέρειες θα σας σταλούν.
Αυτό το συνέδριο οργανώνεται από το Ινστιτούτο Ρεμπετολογίας που εδρεύει στο Λονδίνο.
Ίσως να σας ενδιαφέρει το γεγονός ότι το συγκεκριμένο συνέδριο είναι ο τερματικός σταθμός μιας διεθνούς περιοδείας, με το γνωστό συκρότημα "SOAS Rebetiko Band" και στην Κωνσταντινούπολη αλλά και στην Αθήνα για μια σειρά από κονσέρτα, συναυλίες, και μουσικά σεμινάρια.
Αυτή η μπάντα περιέχει μια Ελληνοτουρκική πινελιά,η οποία έχει τις ρίζες σε μουσικά σεμινάρια τα οποία προέρχονται από το σχολή-κολέγιο "Oriental and African Studies" (Οριεντάλ και Αφρικής μελέτης) του Λονδίνου.
Oι παραστάσεις της Αθήνας και της Κωνσταντινούπολης είναι ανοικτές σε όλο το κοινό. Περισσότερες πληροφορίες μπορούν να βρεθούν στο
http://www.cdcarts.org/adhocrebetikoband/Music .
Αγαπητέ Bill1961, μπορεί να μην κατάλαβε ο άνθρωπος... ας του εξηγήσουμε:
Dear Mr Emery,
Thank you for posting the translated conference call, for those of us who do not speak English, but do indeed speak Greek.
Nevertheless, you should know better than to suggest that the Greek speaking members of this website should read "Istanbul" for "Constantinople". You, of all people, are asking us to replace a Greek word (city name) in a Greek text with a Turkish word, whereas you know, or anyway should know, that not only do we have a historically older name for that city, which we continuously use since May 11th 330 A.D., but also that this is a delicate, sentimental and emotional issue for the Greek people.
You, as the administrator of the Institute of Rebetology, dealing with Greek rempetika songs and music, should know that music comes from people's emotions and should therefore pay more attention to people's emotions and take them under consideration when publishing such suggestions.
Bear in mind that it is the Greek people you address your post to and that will attend your conference, that actually do read "Constantinople" for Istanbul".
I do not wish to seem hostile towards you, so, for a good laugh, try singing "Σαν τα μάρμαρα της Πόλης" or "Πολίτισσα" or "Απ΄την Πόλη ένας μόρτης", reading "Istanbul" for "Poli"(Contantinople).
Best regards,
voulou
Dear Mr Emery,
Thank you for posting the translated conference call, for those of us who do not speak English, but do indeed speak Greek.
Nevertheless, you should know better than to suggest that the Greek speaking members of this website should read "Istanbul" for "Constantinople". You, of all people, are asking us to replace a Greek word (city name) in a Greek text with a Turkish word, whereas you know, or anyway should know, that not only do we have a historically older name for that city, which we continuously use since May 11th 330 A.D., but also that this is a delicate, sentimental and emotional issue for the Greek people.
You, as the administrator of the Institute of Rebetology, dealing with Greek rempetika songs and music, should know that music comes from people's emotions and should therefore pay more attention to people's emotions and take them under consideration when publishing such suggestions.
Bear in mind that it is the Greek people you address your post to and that will attend your conference, that actually do read "Constantinople" for Istanbul".
I do not wish to seem hostile towards you, so, for a good laugh, try singing "Σαν τα μάρμαρα της Πόλης" or "Πολίτισσα" or "Απ΄την Πόλη ένας μόρτης", reading "Istanbul" for "Poli"(Contantinople).
Best regards,
voulou
Θέλω να διευκρινίσω ότι αν δεν με προλάβαινε ο ντουζένης με την ένδειξη "akyron" σε προηγούμενο σχόλιό του θα είχα ήδη από πιο νωρίς διευκρινίσει πως δεν είναι ακριβής η διατύπωσή του: <<As Agis says, the Greek authorities seem so poor and opposite to the REBETIKO music and situation so, finally, it's an honour an Englishman to take those initiative !!>>.
Εννοώ ότι αυτό το "As Agis says" ανταποκρίνεται κάπως στη μισή μόνο πρόταση, ενώ στο δεύτερο μισό, από το finally και πέρα, το as agis says είναι πράγματι akyron. Χωρίς φυσικά να υποννοώ ότι ισχύει και το αντίθετο: για μένα όλη αυτή η ιστορία δεν είναι ούτε honour ούτε unhonour. με το σχόλιό μου δεν ήθελα να πω κάτι τέτοιο.
Επειδή λοιπόν ανησυχώ μήπως δεν ήμουν αρκετά σαφής, συνεχίζω τις διευκρινίσεις:
Ήθελα λοιπόν στο σχόλιό μου εκείνο, απλώς να πω ότι είμαστε κάπως ακριβοί στα πίτουρα και κάπως φτηνοί στο' αλεύρι. Ότι λόγου χάρη, όταν αποτύχαμε να "ελευθερώσουμε" (με τη βοήθεια της πατρίδας του φίλου μας του Ed Emery) τους ομοεθνείς μας της Ιωνίας, τους δεχτήκαμε στην Ελλάδα σαν "τουρκοσπορίτες" και τους απαγορέψαμε τον πολιτισμό τους και τη μουσική τους. Το ίδιο και πενήντα χρόνια αργότερα, όταν με τα "δυτικά" μυαλά μας προσφέραμε σε συσκευασία "δώρου" την μισή Κύπρο στην τουρκική κατοχή, αμέσως μετά βγάλαμε το άχτι μας στον καφέ τον οποίο μετονομάσαμε σε ελληνικό αποδείχνοντας πάλι πόσο πιστοί είμαστε στην δύση στην οποία "ανήκωμεν". Λένε πως η ιστορία την πρώτη φορά εμφανίζεται σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. Στην "τραγωδία" της πρώτης φοράς η βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική τη γλύτωσε από τη λογοκρισία των ανατολικών μουσικών δρόμων. Στη "φάρσα" της δεύτερης φοράς τη γλύτωσαν οι τούρκικοι καμπινέδες. Αυτούς δεν τους βαφτίσαμε ακόμα ελληνικούς.
Και μέσα σε όλα αυτά έρχεται και ο αγαπητός άγγλος φίλος μας να βάλει τάξη στην υπόθεση με το ρεμπετολογικό του συνέδριο. Το κακό είνα πως οποιαδήποτε πρόθεση κι αν έχει ο καθένας, ακόμα κι αν δεν το επιδιώκει, στη στάση του θα του βγαίνει κάποιο ιδιαίτερο εθνικό χαρακτηριστικό. Σ' εμάς ας πούμε πότε μας βγαίνει μια εθνική υπερηφάνια και πότε μια εθνική πίκρα. Σε έναν άγγλο (αλλά και σε έναν γάλλο, ή γερμανό ή αμερικάνο, υποθέτω) συχνά θα του βγαίνει αυθόρμητα ότι είναι μέρος της ατομικής του αποστολής το να βάλει σε τάξη όλον αυτόν τον κόσμο που, από φυσική άγνοια μάλλον, αδυνατεί από μόνος του να προσαρμοστεί στο σχέδιο που έχει καταρτίσει γι' αυτόν η (εκάστοτε) χώρα του η προορισμένη για κοσμοκράτειρα.
Κι έτσι ο φίλος μας μπερδεύεται και σκοντάφτει σε ανοησίες του είδους "όπου Κωνστανινούπολη διάβαζε Ιστανμπούλ", ασυνεπής όμως όντας ξεχνά να σημειώσει στο κείμενό του πχ For "Greek" please reed "Ellinas" etc. Φυσικά θα ήταν ανόητο κι αυτό, όσο ανόητη είναι και η υπόμνηση περί Ιστανμπούλ, απλά στην περίπτωση της Ιστανμπούλ ο φίλος μας ένιωσε (άγνωστο γιατί...), ότι η υπόμνησή του εξυπηρετούσε μια κάποια σκοπιμότητα, ενώ στην περίπτωση της Ελλάδας - Greece δεν ένιωσε κάτι τέτοιο και αδιαφόρησε...
Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να καταναλώνω την εθνική μου "αξία" ονομάζοντας τον καφέ μου "ελληνικό" αντί "τούρκικο", ή τον Καραγκιόζη αρχαίο ήρωα των ελευσινίων μυστηρίων, και δεν ενοχλούμαι όταν με αποκαλούν greek (γραικό), ρωμιό (ρωμαίο) ή γιουνάν (ίωνα).
Και επίσης νιώθω ότι με τον τουρκικό λαό δεν έχω τίποτα να χωρίσω, πράγμα παράδοξο για πολλούς: απλώς διακατέχομαι από τα λόγια του εθνικού μας ποιητή, από τον θούριο του: "Να σφάξουμε τους λύκους, που το ζυγό βαστούν, και χριστιανούς και τούρκους σκληρά τους τυραννούν". Έτσι έλεγε τα χρόνια εκείνα: να σφάξουμε. Άλλοι καιροί άλλα ήθη, αλλά το κεντρικό νόημα παραμένει επίκαιρο.
Με ενοχλούν όμως οι υποδείξεις των "διαιτητών" του 22, του 74 και του σήμερα (και ο φίλος μας Ed Emery, μόνο λόγω της ιδιαιτερότητας του εθνικού αυθορμητισμού του υιοθετεί ένα τέτοιο στυλ, υποθέτω), για το τι να διαβάζω στο Κωσταντινούπολη, για το ότι πρέπει να διαβάζω Ιστανμπουλ, και για το ότι αν δεν διαβάζω Ιστανμπούλ θα έχω αθετήσει την ευγενική του παράκληση προκαλώντας (υποθέτω) τη δυσφορία της εθνικής ιδιοσυγκρασίας του.
Το θέμα της ημερίδας του φίλου μας είναι πράγματι ενδιαφέρον. Όχι βέβαια ως διαγωνισμός για το ποιός από τους δυο λαούς επηρέασε μουσικά περισσότερο τον άλλον, αλλά ως διερεύνηση των κοινών τους πολιτιστικών επιρροών από τα χρόνια του βυζαντίου κι ακόμα νωρίτερα, κι ακόμα ως διερεύνηση της αμοιβαίας επιρροής στη "διφωνία" των χριστιανών ψαλτάδων και των μουσουλμάνων μουεζίνιδων στα οθωμανικά χρόνια (της αμοιβαίας δηλαδή επιροής που ενδεχομένως αποτυπώνεται στις αστικές - λαϊκές μουσικές μας).
Και το "κρίμα" του αρχικού μου σχολίου αφορούσε ακριβώς το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις μας (για χάρη και της χώρας του φίλου μας) μας υπέβαλαν σε μια πραγματική πολιτιστική λοβοτομή για να εμπεδωθεί το αξίωμα ότι είμαστε "δυτικό" κτήμα, και τέτοιου είδους θέματα τα άφησαν στη διαχείριση της "δύσης" στην οποία και "ανήκουμε", η οποία και μας προσκαλεί τώρα υποδεικνύοντάς μας πως να διαβάζουμε τις λέξεις των προσκλήσεών της, που έχουμε μάλιστα την καλοσύνη να τις μεταφράζουμε οι ίδιοι στη γλώσσα μας.
Ας μην μην κατηγορηθώ για συνομωσιολογία: η όλη υπόθεση είναι καθαρά συμβολική.
Γι 'αυτό λοιπόν εξέφρασα επιφυλάξεις στο αρχικό μου σχόλιο για αυτήν την εκδήλωση ρεμπετολογίας, έχοντας μάλιστα κι άλλες περιπτώσεις -λογίας στο νου μου. Λχ της γλωσσολογίας, τα πορίσματα της οποίας συχνά στριμώχνονται για χάρη της λεκτικής εξυπηρέτησης γεωπολιτικών σχεδιασμών, που υπηρετούνται ανάλογα με το αν μια ορισμένη τοπική λαλιά θα χαρακτηριστεί από τους ιέρακες της "επιστήμης" ως γλώσσα, ως διάλεκτος, ως ιδίωμα κλπ.
Θυμάμαι στο σημείο αυτό ένα έντυπο που είχε πέσει στα χέρια μου την περίοδο μετά τη διάλυση της γιουγκοσλαβίας. Περιείχε μια ανακοίνωση της "ειρηνευτικής" δύναμης, που είχε εκδοθεί σε τρεις γλώσσες: σερβική, κροατική και βοσνιακή.
Οι τρεις ανακοινώσεις ήταν τοποθετημένες στο έντυπο η μια δίπλα στην άλλη, ώστε μπορούσε κανείς να τις συγκρίνει και να διαπιστώσει ότι ήταν ακριβώς το ίδιο κείμενο και ότι το μόνο που άλλαζε ήταν η ονομασία της γλώσσας στην οποία ήταν γραμμένο. Άσχετο βέβαια αυτό με το θέμα, αλλά κατά τη γνώμη μου συναφές.
Αυτά λοιπόν, κι ας μου συγχωρεθεί: α) η μακρυγορία, και β) ό,τι ενδεχομένως φανεί σε οποιονδήποτε κυνικό. Προτιμότερο στην περίπτωση αυτή να παρακάμψει τον κυνισμό και να εξετάσει το αν υπάρχει κάτι το ουσιαστικό κάτω από την κυνική, ας πούμε, επίφαση.
ΥΓ Οι γνώσεις μου των αγγλικών είναι τόσες, που θα μου ήταν δύσκολο και κουραστικό να τα μεταφράσω όλα αυτά στα αγγλικά ώστε να τα καταλάβει κι ο φίλος μας, πέραν του ότι αποκλείεται να ήταν καλή η μετάφραση που θα έκανα τελικά.
Εννοώ ότι αυτό το "As Agis says" ανταποκρίνεται κάπως στη μισή μόνο πρόταση, ενώ στο δεύτερο μισό, από το finally και πέρα, το as agis says είναι πράγματι akyron. Χωρίς φυσικά να υποννοώ ότι ισχύει και το αντίθετο: για μένα όλη αυτή η ιστορία δεν είναι ούτε honour ούτε unhonour. με το σχόλιό μου δεν ήθελα να πω κάτι τέτοιο.
Επειδή λοιπόν ανησυχώ μήπως δεν ήμουν αρκετά σαφής, συνεχίζω τις διευκρινίσεις:
Ήθελα λοιπόν στο σχόλιό μου εκείνο, απλώς να πω ότι είμαστε κάπως ακριβοί στα πίτουρα και κάπως φτηνοί στο' αλεύρι. Ότι λόγου χάρη, όταν αποτύχαμε να "ελευθερώσουμε" (με τη βοήθεια της πατρίδας του φίλου μας του Ed Emery) τους ομοεθνείς μας της Ιωνίας, τους δεχτήκαμε στην Ελλάδα σαν "τουρκοσπορίτες" και τους απαγορέψαμε τον πολιτισμό τους και τη μουσική τους. Το ίδιο και πενήντα χρόνια αργότερα, όταν με τα "δυτικά" μυαλά μας προσφέραμε σε συσκευασία "δώρου" την μισή Κύπρο στην τουρκική κατοχή, αμέσως μετά βγάλαμε το άχτι μας στον καφέ τον οποίο μετονομάσαμε σε ελληνικό αποδείχνοντας πάλι πόσο πιστοί είμαστε στην δύση στην οποία "ανήκωμεν". Λένε πως η ιστορία την πρώτη φορά εμφανίζεται σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. Στην "τραγωδία" της πρώτης φοράς η βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική τη γλύτωσε από τη λογοκρισία των ανατολικών μουσικών δρόμων. Στη "φάρσα" της δεύτερης φοράς τη γλύτωσαν οι τούρκικοι καμπινέδες. Αυτούς δεν τους βαφτίσαμε ακόμα ελληνικούς.
Και μέσα σε όλα αυτά έρχεται και ο αγαπητός άγγλος φίλος μας να βάλει τάξη στην υπόθεση με το ρεμπετολογικό του συνέδριο. Το κακό είνα πως οποιαδήποτε πρόθεση κι αν έχει ο καθένας, ακόμα κι αν δεν το επιδιώκει, στη στάση του θα του βγαίνει κάποιο ιδιαίτερο εθνικό χαρακτηριστικό. Σ' εμάς ας πούμε πότε μας βγαίνει μια εθνική υπερηφάνια και πότε μια εθνική πίκρα. Σε έναν άγγλο (αλλά και σε έναν γάλλο, ή γερμανό ή αμερικάνο, υποθέτω) συχνά θα του βγαίνει αυθόρμητα ότι είναι μέρος της ατομικής του αποστολής το να βάλει σε τάξη όλον αυτόν τον κόσμο που, από φυσική άγνοια μάλλον, αδυνατεί από μόνος του να προσαρμοστεί στο σχέδιο που έχει καταρτίσει γι' αυτόν η (εκάστοτε) χώρα του η προορισμένη για κοσμοκράτειρα.
Κι έτσι ο φίλος μας μπερδεύεται και σκοντάφτει σε ανοησίες του είδους "όπου Κωνστανινούπολη διάβαζε Ιστανμπούλ", ασυνεπής όμως όντας ξεχνά να σημειώσει στο κείμενό του πχ For "Greek" please reed "Ellinas" etc. Φυσικά θα ήταν ανόητο κι αυτό, όσο ανόητη είναι και η υπόμνηση περί Ιστανμπούλ, απλά στην περίπτωση της Ιστανμπούλ ο φίλος μας ένιωσε (άγνωστο γιατί...), ότι η υπόμνησή του εξυπηρετούσε μια κάποια σκοπιμότητα, ενώ στην περίπτωση της Ελλάδας - Greece δεν ένιωσε κάτι τέτοιο και αδιαφόρησε...
Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να καταναλώνω την εθνική μου "αξία" ονομάζοντας τον καφέ μου "ελληνικό" αντί "τούρκικο", ή τον Καραγκιόζη αρχαίο ήρωα των ελευσινίων μυστηρίων, και δεν ενοχλούμαι όταν με αποκαλούν greek (γραικό), ρωμιό (ρωμαίο) ή γιουνάν (ίωνα).
Και επίσης νιώθω ότι με τον τουρκικό λαό δεν έχω τίποτα να χωρίσω, πράγμα παράδοξο για πολλούς: απλώς διακατέχομαι από τα λόγια του εθνικού μας ποιητή, από τον θούριο του: "Να σφάξουμε τους λύκους, που το ζυγό βαστούν, και χριστιανούς και τούρκους σκληρά τους τυραννούν". Έτσι έλεγε τα χρόνια εκείνα: να σφάξουμε. Άλλοι καιροί άλλα ήθη, αλλά το κεντρικό νόημα παραμένει επίκαιρο.
Με ενοχλούν όμως οι υποδείξεις των "διαιτητών" του 22, του 74 και του σήμερα (και ο φίλος μας Ed Emery, μόνο λόγω της ιδιαιτερότητας του εθνικού αυθορμητισμού του υιοθετεί ένα τέτοιο στυλ, υποθέτω), για το τι να διαβάζω στο Κωσταντινούπολη, για το ότι πρέπει να διαβάζω Ιστανμπουλ, και για το ότι αν δεν διαβάζω Ιστανμπούλ θα έχω αθετήσει την ευγενική του παράκληση προκαλώντας (υποθέτω) τη δυσφορία της εθνικής ιδιοσυγκρασίας του.
Το θέμα της ημερίδας του φίλου μας είναι πράγματι ενδιαφέρον. Όχι βέβαια ως διαγωνισμός για το ποιός από τους δυο λαούς επηρέασε μουσικά περισσότερο τον άλλον, αλλά ως διερεύνηση των κοινών τους πολιτιστικών επιρροών από τα χρόνια του βυζαντίου κι ακόμα νωρίτερα, κι ακόμα ως διερεύνηση της αμοιβαίας επιρροής στη "διφωνία" των χριστιανών ψαλτάδων και των μουσουλμάνων μουεζίνιδων στα οθωμανικά χρόνια (της αμοιβαίας δηλαδή επιροής που ενδεχομένως αποτυπώνεται στις αστικές - λαϊκές μουσικές μας).
Και το "κρίμα" του αρχικού μου σχολίου αφορούσε ακριβώς το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις μας (για χάρη και της χώρας του φίλου μας) μας υπέβαλαν σε μια πραγματική πολιτιστική λοβοτομή για να εμπεδωθεί το αξίωμα ότι είμαστε "δυτικό" κτήμα, και τέτοιου είδους θέματα τα άφησαν στη διαχείριση της "δύσης" στην οποία και "ανήκουμε", η οποία και μας προσκαλεί τώρα υποδεικνύοντάς μας πως να διαβάζουμε τις λέξεις των προσκλήσεών της, που έχουμε μάλιστα την καλοσύνη να τις μεταφράζουμε οι ίδιοι στη γλώσσα μας.
Ας μην μην κατηγορηθώ για συνομωσιολογία: η όλη υπόθεση είναι καθαρά συμβολική.
Γι 'αυτό λοιπόν εξέφρασα επιφυλάξεις στο αρχικό μου σχόλιο για αυτήν την εκδήλωση ρεμπετολογίας, έχοντας μάλιστα κι άλλες περιπτώσεις -λογίας στο νου μου. Λχ της γλωσσολογίας, τα πορίσματα της οποίας συχνά στριμώχνονται για χάρη της λεκτικής εξυπηρέτησης γεωπολιτικών σχεδιασμών, που υπηρετούνται ανάλογα με το αν μια ορισμένη τοπική λαλιά θα χαρακτηριστεί από τους ιέρακες της "επιστήμης" ως γλώσσα, ως διάλεκτος, ως ιδίωμα κλπ.
Θυμάμαι στο σημείο αυτό ένα έντυπο που είχε πέσει στα χέρια μου την περίοδο μετά τη διάλυση της γιουγκοσλαβίας. Περιείχε μια ανακοίνωση της "ειρηνευτικής" δύναμης, που είχε εκδοθεί σε τρεις γλώσσες: σερβική, κροατική και βοσνιακή.
Οι τρεις ανακοινώσεις ήταν τοποθετημένες στο έντυπο η μια δίπλα στην άλλη, ώστε μπορούσε κανείς να τις συγκρίνει και να διαπιστώσει ότι ήταν ακριβώς το ίδιο κείμενο και ότι το μόνο που άλλαζε ήταν η ονομασία της γλώσσας στην οποία ήταν γραμμένο. Άσχετο βέβαια αυτό με το θέμα, αλλά κατά τη γνώμη μου συναφές.
Αυτά λοιπόν, κι ας μου συγχωρεθεί: α) η μακρυγορία, και β) ό,τι ενδεχομένως φανεί σε οποιονδήποτε κυνικό. Προτιμότερο στην περίπτωση αυτή να παρακάμψει τον κυνισμό και να εξετάσει το αν υπάρχει κάτι το ουσιαστικό κάτω από την κυνική, ας πούμε, επίφαση.
ΥΓ Οι γνώσεις μου των αγγλικών είναι τόσες, που θα μου ήταν δύσκολο και κουραστικό να τα μεταφράσω όλα αυτά στα αγγλικά ώστε να τα καταλάβει κι ο φίλος μας, πέραν του ότι αποκλείεται να ήταν καλή η μετάφραση που θα έκανα τελικά.
