Αλανιάρα Σεβνταλού, Αντώνης Νταλγκάς

[Pikinos]

Έχοντας βασανίσει το τραγούδι με το Transcribe, θα δώσω δίκιο στον Νίκο, πράγματι λέει "μες το ντουνιά".

Credits για ακόμη μια φορά στο Βασίλη για την πετυχημένη παρατήρηση. Όχι μόνο δεν ταιριάζει ο λουλάς στο ύφος, αλλά και να μην ξεχνάμε ότι ο Σκαρβέλης έγραψε ελάχιστους στίχους σχετικά με..."μαντζούνια"!

Τέλος, να πω ότι το άσμα ήταν μέχρι σήμερα από τα χειρότερα σε ό,τι αφορά την αποκρυπτογράφηση στίχων (προηγείται βέβαια η Ωριά με τα μ(π)αμπλιά)!).

[mpletsas]

Παιδιά δεν παλεύεται το εν λόγω αρχείο. Όποιος το αποκρυπτογραφήσει, να πούμε τί βραβείο θα του δώσουμε! Φταίει κατα τη γνώμη μου και η ηχητική επεξεργασία. Ακούω κάτι ηλεκτρονικούς θορύβους σαν από υπερβολικό καθάρισμα που «ξεκόλλησε» και καμπόσο σήμα μαζί με τον θόρυβο. Και μπορεί τον ίδιο δίσκο να τον έχει σε καλύτερη κατάσταση κανας ιδιόρρυθμος συλλέκτης στο μπαούλο του και να μας διαβάζει τώρα και να γελάει!

Ακούω κι εγώ:

«Με ντέρτια κι αναστεναγμούς μες στο ντουνιά γυρίζω
και πάντα το κορμάκι μου για σε το βασανίζω.»

Όμως η δύσκολη στροφή είναι η προηγούμενη:

Το δεύτερο μισό της, είμαι 90% σίγουρος ότι λέει:
«...πως μπλέχτηκα και καίγουμαι;
για ποιά άπονη καρδια σου;»


Στο πρώτο μισό αυτό που νομίζω ότι ακούω τα εξής:

«Δεν ..... μια φωτιά
προς τί τα λόγια σου ...άζω»

αλλά κι εμένα μου φαίνεται ασυνήθιστη επιλογή λέξεων για να είναι η σωστή εκδοχή. Το αναφέρω απλώς μπας και βοηθήσω (αν και πιθανότερο να μπερδέψω στο τέλος).

[kostops]

επειδή ο Νταλγκάς προέφερε ιδιαίτερα το ρο, λέει": "πως μπλέχτηκα και καίγουμαι κι αδιαφορεί η καρδιά σου"

[mpletsas]

Δίκιο έχεις! Μπράβο!

[kostops]

εγώ σαν ν' ακούω: "Δεν ήξευρα σε ποια φωτιά πως ήταν ο σεβντάς σου". Απόδειξη και το "καίγουμαι" που ακολουθεί στο επόμενο ημιστίχιο

[Χασκίλ]

Για το "σου" που είπε ο Θανάσης συμφωνώ και το ακούω καθαρά.

Στο επίμαχο σημείο ακούω επίσης καθαρά το εξής:
Με ντέρτια κι αναστεναγμούς
μες το ντουνιά γυρίζω
και πάντα το κορμάκι μου
για σε το βασανίζω

Θα ακούσω και το υπόλοιπο και αν ακούσω κάτι διαφορετικό θα επανέλθω.

Συμφωνώ με Νίκο, Βασίλη και Πίκινο για τον παραπάνω στίχο.
Θέλει περισσότερη βαρύτητα και η θεματολογία του Σκαρβέλη. Αυτή ήταν η πιο βασική επισήμανση. Όσο συνεχίζουμε να ψάχνουμε, τόσο θα απομακρυνόμαστε νομίζω.

Επίσης, συνεχίζω να προτείνω το παρακάτω:

Με τι ψευτιά και ποια φωτιά,
πως ήταν ο σεβντάς σου,
πως μπλέχτηκα και καίγουμαι,
και πια πονεί η καρδιά μου.

Γιατί από αυτά που λέει ο στίχος φαίνεται να αναρωτιέται ο πονεμένος Νταλγκάς μας: "Με τι (είδους) ψευτιά, με τι φωτιά, με τι (είδους) σεβντά πήγα και μπλέχτηκα, και καίγομαι και πονεί η καρδιά μου;!"
Αυτό δείχνει να είναι (πολύ) ξεκάθαρο.

Μετά τιμής, Χασκίλ Στέλλα:)

[kostops]

Κατ' αρχάς, και δεδομένου ότι όλοι οι Μικρασιάτες μουσικοί (μεταξύ αυτών και ο Σκαρβέλης) χειρίζονταν, ως οιονεί λόγιοι, την ελληνική γλώσσα άψογα, δίχως ασυνταξίες και σολοικισμούς, πρέπει να επισημανθούν τα εξής:

(α) Η φράση "πως ήταν ο σεβντάς σου" δεν στέκει μόνη της, επομένως προϋποθέτει την προηγουμένη ύπαρξη ρήματος, εκ του οποίου να εξαρτάται.
(β) Το ρήμα "ξέρω" εκφέρεται από τους Μικρασιάτες "εξεύρω", ο δε Νταλγκάς το εκφέρει ούτω κατά κόρον στα τραγούδια του.
(γ) Δίδεται από τον δημιουργό ιδιαίτερη έμφαση στο μέγεθος του σεβντά "τέτοια φωτιά".

Ούτω, σε μια μικρή διόρθωση του υπ' εμού γραφομένου, το τελικό δίστιχο πρέπει, με ελάχιστες επιφυλάξεις, να έχει ως κάτωθι:

"Δεν ήξευρα τέτοια φωτιά πως ήταν ο σεβντάς σου, πώς μπλέχτηκα και καίγουμαι κι αδιαφορεί η καρδιά σου".

Με αυτή τη συντακτική σειρά πιστεύω πως βγαίνει νόημα