Πρόταση για καθαίρεση του μέλους bill1961
-
Pikinos
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 329
- Εγγραφή: 29 Μάιος 2006 10:20 am
- Τοποθεσία: Γερμανία
- Επικοινωνία:
Με αφορμή το εκατοστό ποστ μου στο φόρουμ, θα σας διηγηθώ ένα έμμετρο παραμύθι!
Μανάβισσα και Βασιλάκης (Carmaniola)
Μια ιστορία θα σας πω
χαρτί και καλαμάρι,
η αλεπού εκκίνησε
να πάει στο παζάρι!
Σφυρίζοντας εδιάβηκε
απ' του χωριού την πύλη,
ήταν μουσάτος, στρουμπουλός,
τον φώναζαν Βασίλη!
Μα εδώ και χρόνια ο μπελάς
τον τυραννά με βία,
ένα σατράπη θυληκό
επήρε για συμβία!
Οι χωριανοί την τρέμανε,
θε να της ρίχναν φόλα!
(λέγαν πως στο κελάρι της
είχε μια καρμανιόλα...)
"...και μη ξεχάσεις, άχρηστε(!),
κι' ένα κιλό λεμόνια!
Αλλιώς στην πλάτη σου θα φας
εφτά κιλά καδρόνια!"
Έτσι λοιπόν ροβόλαγε
και χαίρονταν την πλάση,
τις άσχημες τις θύμησες
μήπως και τις ξεχάσει!
Σκόρδο, κρεμμύδι αγόρασε,
ντομάτες κι' αγγουράκι!
(άνιθο φρέσκο, μαϊντανό
τάληρο το ματσάκι!)
Κυδώνια και ξινόμηλα,
μπανάνες και κεράσι!
(τις βλαχοπούλες μπάνιζε
στη ζούλα να ξεσκάσει!)
Και πάνω που εγχώριο
παζάρευε λεμόνι,
ο νους θαρρείς πως σάστισε,
το βλέμμα του παγώνει!
Μια νόστιμη μανάβισσα
με πλουμιστό τσεμπέρι,
λαχανικά επούλαγε,
μπαχάρια και πιπέρι!
Ήτο μαργιόλα γύφτισσα
κι' όλο χαμογελούσε!
(μέσ' από την Αργεντινή
η σκούφια της κρατούσε!)
Το όνομά της τ' όμορφο
τρελλαίνει τους αφέντες!
(Eva-Kokona Escobar
del Chatzantonientes!)
"Καλώστονε τον άρχοντα
τον μοσχαναθρεμμένο!
Και θα 'λεγες πως απ' τα χθές
εσένα περιμένω!"
"Τί να σου δώκω κύρη μου;
Ό,τ' η καρδιά σου θέλει!
Πατάτες;! Σανδαλόξυλο;!
Καρύδια με το μέλι;!"
"Λίγα λεμόνια ήθελα..."
λέει κοκκινισμένος!
"...ας είναι κανα-δυό κιλά..."
ψελλίζει ντροπιασμένος!
Και η τσαχπίνα φούσκωνε
σαν να 'τανε παγώνι,
και στη σακούλα έριχνε
το διαλεχτό λεμόνι!
"Τούτα στα δίνω αφέντη μου
για να ξεχνιέτ' ο νούς!"
και στο αυτί του πέρασε
δύο λεμονανθούς!
Η ευωδιά τον λίγωσε,
τον ζάλισε εντέλει!
(δεν έχει κότσια να της πει
πως το φιλί της θέλει...)
(Μα έφτασε το σούρουπο,
επέρασεν η ώρα,
μ' ένα πικρό χαμόγελο
τραβεί την ανηφόρα!)
Μάταια η κυρά στο μεταξύ
τα ψώνια αναμένει,
ξύλινο μπλάστρι ζώστηκε,
στέκει, τον περιμένει!
Και το κατώφλι ο έρημος
πλέον σαν δρασκελίζει,
αμέσως πάνω του χιμά,
τα λούλουδα ξεσκίζει!
"Μωρ' τί καμώματα είν' αυτά;!
Ξηγήσου βρε, μολόγα!"
(από το μούσι τον τραβά,
το σέρνει στην υπόγα!)
Από το ξύλο ο δυστυχής
θολά τα βλέπει όλα,
την κεφαλή του η άπονη
βάζει στην καρμανιόλα!
"Όλα ΕΔΩ πληρώνονται,
τέλειωσες Βασιλάκη!"
και δίχως να συλλογιστεί
τραβάει το σχοινάκι!
Μα πριν η λάμα το λαιμό
του δύσμοιρου να κόψει,
φωνή μεγάλη έσυρε
στου Χάροντα την όψη:
"Εδώ κι' αιώνες ο λαός
το έχει ειπωμένο:
Παπούτσι από τον τόπο σου
κι' ας είναι μπαλωμένο!"
ΥΓ Όσο για τα περί μομφής που ελέχθησαν:
Καλώς μας ήρθες issipap
σε τούτο το πατάρι!
(και για αρχή θα πρότεινα
ν' αλλάξεις αβατάρι!)
Το καλαμπούρι εύχομαι
σιγά-σιγά να νοιώσεις!
(αλλιώς θα γίνω δηκτικός
και θα το μετανοιώσεις!)
Μανάβισσα και Βασιλάκης (Carmaniola)
Μια ιστορία θα σας πω
χαρτί και καλαμάρι,
η αλεπού εκκίνησε
να πάει στο παζάρι!
Σφυρίζοντας εδιάβηκε
απ' του χωριού την πύλη,
ήταν μουσάτος, στρουμπουλός,
τον φώναζαν Βασίλη!
Μα εδώ και χρόνια ο μπελάς
τον τυραννά με βία,
ένα σατράπη θυληκό
επήρε για συμβία!
Οι χωριανοί την τρέμανε,
θε να της ρίχναν φόλα!
(λέγαν πως στο κελάρι της
είχε μια καρμανιόλα...)
"...και μη ξεχάσεις, άχρηστε(!),
κι' ένα κιλό λεμόνια!
Αλλιώς στην πλάτη σου θα φας
εφτά κιλά καδρόνια!"
Έτσι λοιπόν ροβόλαγε
και χαίρονταν την πλάση,
τις άσχημες τις θύμησες
μήπως και τις ξεχάσει!
Σκόρδο, κρεμμύδι αγόρασε,
ντομάτες κι' αγγουράκι!
(άνιθο φρέσκο, μαϊντανό
τάληρο το ματσάκι!)
Κυδώνια και ξινόμηλα,
μπανάνες και κεράσι!
(τις βλαχοπούλες μπάνιζε
στη ζούλα να ξεσκάσει!)
Και πάνω που εγχώριο
παζάρευε λεμόνι,
ο νους θαρρείς πως σάστισε,
το βλέμμα του παγώνει!
Μια νόστιμη μανάβισσα
με πλουμιστό τσεμπέρι,
λαχανικά επούλαγε,
μπαχάρια και πιπέρι!
Ήτο μαργιόλα γύφτισσα
κι' όλο χαμογελούσε!
(μέσ' από την Αργεντινή
η σκούφια της κρατούσε!)
Το όνομά της τ' όμορφο
τρελλαίνει τους αφέντες!
(Eva-Kokona Escobar
del Chatzantonientes!)
"Καλώστονε τον άρχοντα
τον μοσχαναθρεμμένο!
Και θα 'λεγες πως απ' τα χθές
εσένα περιμένω!"
"Τί να σου δώκω κύρη μου;
Ό,τ' η καρδιά σου θέλει!
Πατάτες;! Σανδαλόξυλο;!
Καρύδια με το μέλι;!"
"Λίγα λεμόνια ήθελα..."
λέει κοκκινισμένος!
"...ας είναι κανα-δυό κιλά..."
ψελλίζει ντροπιασμένος!
Και η τσαχπίνα φούσκωνε
σαν να 'τανε παγώνι,
και στη σακούλα έριχνε
το διαλεχτό λεμόνι!
"Τούτα στα δίνω αφέντη μου
για να ξεχνιέτ' ο νούς!"
και στο αυτί του πέρασε
δύο λεμονανθούς!
Η ευωδιά τον λίγωσε,
τον ζάλισε εντέλει!
(δεν έχει κότσια να της πει
πως το φιλί της θέλει...)
(Μα έφτασε το σούρουπο,
επέρασεν η ώρα,
μ' ένα πικρό χαμόγελο
τραβεί την ανηφόρα!)
Μάταια η κυρά στο μεταξύ
τα ψώνια αναμένει,
ξύλινο μπλάστρι ζώστηκε,
στέκει, τον περιμένει!
Και το κατώφλι ο έρημος
πλέον σαν δρασκελίζει,
αμέσως πάνω του χιμά,
τα λούλουδα ξεσκίζει!
"Μωρ' τί καμώματα είν' αυτά;!
Ξηγήσου βρε, μολόγα!"
(από το μούσι τον τραβά,
το σέρνει στην υπόγα!)
Από το ξύλο ο δυστυχής
θολά τα βλέπει όλα,
την κεφαλή του η άπονη
βάζει στην καρμανιόλα!
"Όλα ΕΔΩ πληρώνονται,
τέλειωσες Βασιλάκη!"
και δίχως να συλλογιστεί
τραβάει το σχοινάκι!
Μα πριν η λάμα το λαιμό
του δύσμοιρου να κόψει,
φωνή μεγάλη έσυρε
στου Χάροντα την όψη:
"Εδώ κι' αιώνες ο λαός
το έχει ειπωμένο:
Παπούτσι από τον τόπο σου
κι' ας είναι μπαλωμένο!"
ΥΓ Όσο για τα περί μομφής που ελέχθησαν:
Καλώς μας ήρθες issipap
σε τούτο το πατάρι!
(και για αρχή θα πρότεινα
ν' αλλάξεις αβατάρι!)
Το καλαμπούρι εύχομαι
σιγά-σιγά να νοιώσεις!
(αλλιώς θα γίνω δηκτικός
και θα το μετανοιώσεις!)
Von allem Geschriebenen liebe ich nur das, was einer mit seinem Blute schreibt. Schreibe mit Blut: und du wirst erfahren, dass Blut Geist ist.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!bill1961 έγραψε:Ευτυχώς που το ποίημα τελειώνει με το θάνατο του ήρωα, οπότε ελπίζω ότι το ξεφτιλίκι μου θα λάβει σύντομα τέλος.
Εκτός αν "να πεθάνω ήταν κρίμα, κι έκανα το ψευτοθύμα" που λέει κι ο Αντώνης ο βαρκάρης....
(Πάντα)Μετά τιμής, Χασκίλ Στέλλα:)
άσ' ένα γύρο απόψε στην αγκαλιά σου
