Σημείωση: το παρόν κείμενο το συνέταξε ο φίλος της σελίδας xenos κατά προτροπή πολλών, καθώς, ομολογουμένως, οι σχετικές πληροφορίες δεν είναι εύκολο να βρεθούν από του ενδιαφερόμενους (και υπάρχουν πολλοί στο φόρουμ).
Ο xenos έχει αποκομίσει την σχετική τεχνογνωσία τόσο από την χομπιστική του ενασχόληση όσο και από την δουλειά του επί σειρά ετών (που έχει σχέση). Μας έχει βοηθήσει επίσης πολλές φορές (όποτε απευθυνθήκαμε) καθαρίζοντας ορισμένες προβληματικές ηχογραφήσεις από τον θόρυβο - όπως ίσως θα έχετε προσέξει από τα σχόλια που βάζουμε στα καθαρισμένα τραγούδια.
Μου ζητήθηκε να συντάξω κάποιες οδηγίες, για τους συλλέκτες εκείνους, που έχουν συλλογές δίσκων γραμμοφώνου, ή δίσκους 45 και 33 στροφών και θέλουν να γνωρίζουν, πώς θα μεταφέρουν το περιεχόμενό τους, σε σύγχρονα ψηφιακά μέσα.
Για κάποιον που θέλει μόνο τις πρακτικές οδηγίες, δεν έχει παρά να μεταφερθεί κατ΄ ευθείαν στο πρακτικό μέρος, στην ενότητα με τίτλο ΄΄ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ΄΄
ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Αναλογικές πηγές είναι το: Γραμμόφωνο, πικάπ, κασετόφωνο.
Αναλογικό υλικό: Δίσκοι Γραμμοφώνου, δίσκοι 45 στροφών, δίσκοι 33 στροφών, κασέτες.
Ψηφιακό μέσο εγγραφής: Ηλεκτρονικός υπολογιστής, ή μιας επιτραπέζια συσκευή CD –R/RW.
Η αναφορά μας θα περιοριστεί στον Ηλεκτρονικό υπολογιστή, του οποίου οι δυνατότητες είναι πολύ περισσότερες από οποιαδήποτε επιτραπέζια συσκευή CD-R/RW και τη χρήση του οποίου γνωρίζουν, όσοι βρίσκουν την πύλη αυτού του site.
Υπάρχουν τρία στάδια για την ολοκλήρωση της μεταφοράς του ήχου, από τον αναλογικό δίσκο στον ψηφιακό:
1. ΜΕΤΑΦΟΡΑ
2. ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
3. ΣΥΜΠΙΕΣΗ.
ΜΕΤΑΦΟΡΑ
Το πιο σημαντικό κομμάτι στην αλυσίδα των ενεργειών, που πρέπει να γίνουν για την ψηφιακοποίση του ήχου, είναι οι εργασίες που αφορούν στην ποιότητα του αρχικά μεταφερόμενου υλικού, από το αναλογικά μέσα στα ψηφιακά, αυτό δηλαδή, που γίνεται σ΄ αυτό το πρώτο στάδιο. Το πικάπ, ως μέσο περιστροφής του δίσκου, πρέπει να είναι συνεπές προς αυτόν ακριβώς το ρόλο, να έχει δηλαδή σταθερότητα στις στροφές ανά λεπτό, και να μη παράγει θόρυβο (rumble). Διαφορετικά, ο ενοχλητικός θόρυβος που θα περάσει, θα είναι πολύ δύσκολο να φύγει με ψηφιακά μέσα και χωρίς να θιγεί το μουσικό μέρος. Η κεφαλή και η βελόνα πρέπει, να μας δίνουν το καλλίτερο δυνατό σήμα. Η επιλογή τους έχει πολύ μεγάλη σημασία, για την παραγωγή του πρωτογενούς αυτού σήματος, το οποίο θα αποτελεί το σημείο αναφοράς, για όλες τις μετέπειτα εργασίες. Αυτό το στάδιο είναι δουλειά του συλλέκτη, του μόνου που έχει πρόσβαση στη συλλογή – θησαυρό. Δε μεταφέρεται μέσω e-mail, δεν εκτελείται μακριά από τη συλλογή.
Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη αξία από όλα τα συμμετέχοντα μέλη στη διαδικασία αυτή, είναι προφανές το αναλογικό υλικό. Δηλαδή, οι δίσκοι γραμμοφώνου και βινυλίου, όπως και οι μαγνητοταινίες. Οι δίσκοι πρέπει να είναι καθαροί, για να αποφεύγονται μαζί με τη μεταφορά της μουσικής και η ψηφιακοποίση … της σκόνης, ή των διαφόρων άλλων ΄΄ατυχημάτων ΄΄ από την κακή μεταχείριση στους δίσκους μας. Ένα καλό καθάρισμα στα βινύλια θα μας γλιτώσει από μια μεγάλη φασαρία να βγάζουμε αργότερα, ψηφιακά, τα διάφορα κλικ, τσακ, βόμβους και άλλους ποικίλους θορύβους που περνάμε, είτε από τη μη πρόληψη, είτε από άγνοια του συντελεστή συμμετοχής αυτών των παραγόντων, στην δημιουργία θορύβου, στο ψηφιακό αποτέλεσμα. Πρέπει να πούμε, ότι η κάθε προσπάθεια να ΄΄καθαρίσουμε΄΄ ένα τραγούδι έχει και ένα τίμημα. Το τραγούδι, δεν είναι πλέον το ίδιο. Αν είμαστε προσεκτικοί, και αν το πρόγραμμα αποθορυβοποίσης που έχουμε, είναι πράγματι καλό, τότε είναι πιθανόν να έχουμε καλλίτερα αποτελέσματα από το αρχικό, διαφορετικά καλλίτερα να μείνουμε στην αρχή.
Κεφαλές και ειδικές βελόνες για δίσκους 78 στροφών υπάρχουν στην αγορά και η τιμές τους σταματούν, μόνο εκεί που σταματούν οι οικονομικές μας δυνατότητες.
Το εύρος των αυλακών των δίσκων κατά τη διάρκεια των χρόνων, υφίστατο προοδευτικά μία μείωση, η οποία ωφείλετο στη βελτίωση των μέσων παραγωγής, και την επιδίωξη για εξασφάλιση περισσότερου χώρου για το πρόγραμμα. Έτσι, μεγέθη δίσκων παραπλήσιας ακτίνας (LP) είχαν 6πλάσιο περιεχόμενο περίπου.
Το κατάλληλο μέγεθος και σχήμα της βελόνας, είναι τα στοιχεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη στη δημιουργία της κατάλληλης επαφής των τοιχωμάτων της αύλακας με τη βελόνα και είναι θεμελιώδη στοιχεία της ποιότητας της εγγραφής.
Ακατάλληλες, ή φθαρμένες βελόνες δημιουργούν κακές αντιγραφές και φθείρουν τους δίσκους. Όταν προσωπικά, χρησιμοποιώ γραμμόφωνο, αλλάζω τις βελόνες σε κάθε τραγούδι. Θυσιάζω τις βελόνες, για να μη φθείρω τον πολύτιμο και δυσεύρετο δίσκο, χωρίς αυτό να το θεωρώ υπερβολικό. Οι περισσότεροι δίσκοι των 78 στροφών στην Ελλάδα έχουν φθαρεί, λόγω της πολυχρήσης της ίδιας φθαρμένης βελόνας σε πολλές αναπαραγωγές. Προσωπικά, έτυχε να δω δίσκους με πολύ καθαρές επιφάνειες, με πολύ φτωχές όμως αποδόσεις ήχου, λόγω σοβαρής υποβάθμισης από τη συνεχή χρήσης μιας κακής σύγχρονης βελόνας, ή μιας κακώς τοποθετημένης κεφαλής- υπό κλίση.
Μια μικρή, αλλά όχι ιδιαίτερα σημαντική λεπτομέρεια είναι το γεγονός, ότι και ο αριθμός των στροφών, δεν ήταν πάντα ο ίδιος. Ο αριθμός 78 στροφών ανά λεπτό, έγινε ΄΄στάνταρ΄΄ περί τα μέσα της δεκαετίας του 1930. Γι΄ αυτό και τα γραμμόφωνα είχαν προβλέψει έναν άξονα – ρυθμιστής στροφών - επάνω σε μια αριθμημένη άντυγα, για την ακριβή ρύθμιση των στροφών.
Ένα σημείο προσοχής, για τη μεταφορά, είναι η χρήση προενισχυτή κεφαλής.
Αυτό γίνεται για δύο λόγους.
1. Το σήμα που βγαίνει από μια κεφαλή είναι πολύ χαμηλό, για να διεγείρει τα κυκλώματα ενίσχυσης και απαιτεί ένα στάδιο προενίσχυσης.
2. Οι κεφαλές κοπής δίσκων κατά το στάδιο δημιουργίας του δίσκου, κινούνται σύμφωνα με το σήμα του ενισχυτή που τους οδηγεί. Η κεφαλή κοπής ΄΄οργώνει΄΄ τον άδειο δίσκο- δηλαδή τη μήτρα. Οι μεταβολές αυτές της κίνησης συνεπάγονται εν τέλει μεταβολές στην ταχύτητα της κεφαλής κοπής, γιατί , για να θυμηθούμε από τη φυσική, μια μη ομαλή και μη ευθύγραμμη κίνηση συνεπάγεται δυνάμεις, και οι δυνάμεις συνεπάγονται επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις. Οι χαμηλές συχνότητες, έχουν μεγάλο ενεργειακό περιεχόμενο, δηλαδή φέρουν μεγαλύτερες ενέργειες,- και για να αναπαραχθούν απαιτούν μεγαλύτερες ενέργειες- και κατά την εγγραφή τους θα απαιτούσαν μεγαλύτερο εύρος αύλακας, από ότι οι υψηλές συχνότητες. Τα ευρύτερα αυλάκια αφήνουν λιγότερο χώρο στο δίσκο και ταλαιπωρούν πολύ τις κεφαλές αναπαραγωγής, οι οποίες δοκιμάζονται σκληρά, να τα παρακολουθούν (τα αυλάκια) και αυτό συνεπάγεται παραμόρφωση στην αναπαραγωγή. Ως λύση προτάθηκε η μείωση του εύρους των χαμηλών συχνοτήτων κατά τη διάρκεια της κοπής και μετά να η ενίσχυσή τους, κατά το στάδιο της αναπαραγωγής. Ένα παράλληλο πρόβλημα, είναι η παραμόρφωση και ο λόγος του καθαρού σήματος προς το σήμα του θορύβου (S/N ratio), στην περιοχή των υψηλών συχνοτήτων. Η περιοχή των υψηλών συχνοτήτων έχει έναν ΄΄ανταγωνιστή΄΄ . Είναι ο υψηλές συχνότητες που παράγονται από την επαφή της βελόνας με το αυλάκι του δίσκου, λόγω της τριβής. Η τριβή αυτή αποφέρει ΄΄βρώμικες΄΄ υψηλές συχνότητες. Δημιουργείται έτσι η ανάγκη να τονιστούν οι χρήσιμες υψηλές, έναντι των άχρηστων υψηλών, που συμπαράγονται από την πορεία της κεφαλής μέσα στην αύλακα. Οι αρχικές συσκευές δεν είχαν ικανότητες αποτύπωσης εκτεταμένης περιοχής υψηλών συχνοτήτων, όπως έχουν οι σημερινές. Αλλά, όσο οι εταιρείες κοπής δίσκων βελτιώνονταν, κατά τις δεκαετίες από το 1940 έως το 1960, τόσο η πιστότερη αναπαραγωγή υψηλότερων συχνοτήτων αυξάνονταν.
Η λύση στο πρόβλημα, ήταν να αυξηθεί το εύρος των υψηλών συχνοτήτων κατά τη διάρκεια της κοπής του δίσκου και να μειωθούν με τον ίδιο τρόπο κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής από το πικάπ. Και οι δύο αυτές περιπτώσεις οδηγούν στην εφαρμογή της λεγόμενης καμπύλης RIAA. Η καμπύλη αυτή ξεκίνησε κατά τη δεκαετία του ΄60, αλλά και πριν από αυτήν υπήρχαν και εφαρμόζονταν και άλλες καμπύλες. Όπως γίνεται κατανοητό, δε θα μπορούσε η κάθε εταιρεία κοπής να εφαρμόζει τη δική της καμπύλη, γιατί ο κάθε ενισχυτής σε κάθε σπίτι, θα έπρεπε να έχει για κάθε δίσκο διαφορετικής εταιρείας και διαφορετική καμπύλη, δηλαδή διαφορετικά κυκλώματα, που θα έπρεπε να επιλέγονται. Έτσι επιβλήθηκε η καμπύλη RIAA ως παγκόσμιο στάνταρ.
Οι υψηλές, στη φυσικό τους μέγεθος, είναι αυτές που δίνουν τον πλούτο, τη λεπτομέρεια τη ζωντάνια και την ποιότητα στη μουσική, όταν βρίσκονται σωστά τοποθετημένες.
Αν συνδέσουμε το πικάπ κατ΄ ευθείαν στην είσοδο της κάρτας ήχου του υπολογιστή, τότε θα ακούμε τονισμένες τις ΄΄υψηλές΄΄ δηλαδή δε θα ακούμε σωστά. Ο προενισχυτής phono έχει ένα κύκλωμα, το οποίο εκτελεί την αντίστροφη δουλειά, δηλαδή δίνει στις χαμηλές, τη χαμένη τους στάθμη και υποβιβάζει τις υψηλές στη φυσική τους θέση.
Ο προενισχυτής phono ενισχύει και ισοσταθμίζει.
Υπάρχουν κάρτες ήχου, που έχουν επάνω τους στάδιο προενίσχυσης.
Αν σ΄ αυτό το στάδιο δε σας ενδιαφέρει η καμπύλη RIAA,(κακώς) τότε μπορείτε να στείλετε το σήμα σας στην είσοδο του μικροφώνου της κάρτας ήχου(Mic). Αργότερα, το περνάτε από μια προσομοίωση καμπύλης RIAA, την οποία προσφέρουν σήμερα κάποια από τα προγράμματα αποθορυβοποίησης.
ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ:
1. Oδηγούμε τα δύο καλώδια του προενισχυτή phono, (μέσω του -στερεοφωνικού - μίνι τζάκ, στο οποίο θα συνδεθούν τα όρια αυτών των δύο καλωδίων) στην κάρτα ήχου και συγκεκριμένα, στην είσοδο line-in (ή του mic της κάρτας ήχου, όταν δεν έχουμε προενισχυτή).
2. Ανοίγουμε στον υπολογιστή, το ειδικό πρόγραμμα για εγγραφές, που λέγεται RECORDER. Αυτό συνήθως, συνοδεύει την κάρτα ήχου σας (πχ creative), αλλά μπορείτε να το βρείτε και πάλι σε κάποιο από τα προγράμματα, που έχετε στον υπολογιστή σας, είτε για να κάνετε συμπίεση σε mp3 (πχ το free πρόγραμμα audiograbber), είτε από τα προγράμματα που χρησιμοποιείτε, για να ΄΄κάψετε΄΄ τα CD σας (πχ NERO)
3. Να προσέξετε να ΄΄ειδοποιήσετε΄΄ το recorder σας, ότι το σήμα, του το στέλνετε στην ανάλογη είσοδό του, δηλαδή στο line in, ή στο μικρόφωνο. Αυτό θα το κάνετε από τις ρυθμίσεις που έχει το μενού του recorder.
4. Ο RECORDER, έχει το σχήμα ενός μαγνητοφώνου. Συνήθως, υπάρχουν όλα τα κουμπιά που βρίσκονται σε ένα μαγνητόφωνο. Το –συνήθως – με την κόκκινη βούλα, είναι αυτό που πατάμε, για να αρχίσουμε και να τελειώσουμε την εγγραφή, στο σκληρό δίσκο.
Ρύθμιση του recorder.
Πρέπει να προσέξουμε εδώ δύο παράγοντες:
1. τη συχνότητα δειγματοληψίας (sampling rate).
2. την ανάλυση, ή κωδικοποίηση (resolution)
1. Η συχνότητα δειγματοληψίας (sampling rate) πρέπει να είναι πολλαπλάσια του 11025 KH π.χ. 11025, 22050, 44100, 88200.
Αν δε χρησιμοποιήσετε έναν από αυτούς τους ρυθμούς δειγματοληψίας, πολλά προγράμματα θα αρνηθούν να αναλάβουν να επεξεργαστούν το αποτέλεσμα του κόπου σας.
Μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στις 22050 και 44100. Για υλικό, που δε βρίσκεται σε καλή κατάσταση, θεωρείται σκόπιμο, η συχνότητα δειγματοληψίας να γίνει στους 22050 KHZ, επειδή αυτό, αφενός μεν βοηθάει στο επόμενο στάδιο της προσπάθειας αποθορυβοποίησης, αφ΄ ετέρου, εξοικονομεί πόρους και χρόνο. (Ο θόρυβος φωλιάζει σε ένα μέρος του φάσματος του ηχητικού υλικού. Μια υψηλή δειγματοληψία, μειώνει το λόγο σήμα προς θόρυβο, -πάντα επιδιώκουμε να είναι πολύ υψηλός- αφού στον παρονομαστή, που είναι ο θόρυβος, θα έχουμε μια καλλίτερη ανάδειξη των ΄΄υψηλών΄΄ του θορύβου-οι οποίες στο κακής ποιότητας υλικό πλεονεκτούν . )
Φυσικά με ρυθμό 22050 ο όγκος της ψηφιακής πληροφορίας μειώνεται στο μισό, από ότι σε ρυθμό διπλάσιο από αυτόν, όταν δε γίνει συστηματικά, αποφέρει σοβαρή εξοικονόμηση αποθηκευτικού χώρου.
Για υλικό (δίσκοι) σε καλή κατάσταση, είναι προτιμότερο να πάμε στους 44100 ΚΗΖ μια και η υψηλή δειγματοληψία θα αποφέρει και καλλίτερη ποιότητα.
Για την ανάλυση(resolution), πάλι με την ίδια λογική της εξοικονόμησης του αποθηκευτικού χώρου, έχουμε να επιλέξουμε, ανάμεσα στα 8, ή 16 bit.
Για καλή ποιότητα επιλέγουμε τα 16 bit. Τι σημαίνει ανάλυση 8 ή 16 bit. Από αυτό το μέγεθος εξαρτάται το πόσο λεπτομερώς μπορείς να περιγράψεις ένα μέγεθος-ένα δείγμα. Αν το πεις με περισσότερα ψηφία, θα το περιγράψεις με μεγαλύτερη λεπτομέρεια.
Ένα ιδιαίτερο σημείο προσοχής, είναι η στάθμη του σήματος. Το σήμα δεν πρέπει να μπαίνει στην κόκκινη περιοχή, γιατί θα δημιουργήσει ψηφιακό θόρυβο.
Για να αρχίσει η εγγραφή βάζουμε σε κίνηση το πικάπ και πατάμε το πλήκτρο εγγραφής του recorder.
Αφού τελειώσει η εγγραφή, γίνεται η αποθήκευση σε μορφή μη συμπιεσμένου αρχείου (wav). Αυτό μπορείτε να το κάνετε από το ΄΄save as΄΄ δίνοντας και τον τίτλο στο τραγούδι που ηχογραφήσατε.
Αυτά που εκτέθηκαν μέχρις εδώ, αποτελούν το σοβαρότερο στάδιο.
Αυτό πλέον είναι το πολύτιμο αρχείο σας. Από αυτή τη στιγμή, αυτό το υλικό, μπορεί να υποστεί, με μια ποικιλία ψηφιακών εργαλείων, την επεξεργασία και εν συνεχεία τη συμπίεση (wma, mp3).
Με τον ίδιο τρόπο θα γίνει η μεταφορά του περιεχομένου της κασέτας στο σκληρό δίσκο. Εδώ, μια μικρή προσοχή, γιατί το σήμα που βγάζουν συνήθως, είναι ισχυρότερο από αυτό της κεφαλής του πικάπ.
Αν θεωρήσουμε, ότι η αποθορυβοποίηση είναι η μικρή πολυτέλεια –και φυσικά ένα μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη – τότε η ΣΥΜΠΙΕΣΗ του αρχείου μας, είναι παράγοντας απαραίτητος, για να ΄΄ανεβάσουμε ΄΄ στη σελίδα μουσικά αρχεία, ή για να αποθηκέψουμε μεγάλες ποσότητες από το υλικό μας, με μικρές απαιτήσεις σε χωρητικότητα.
ΣΥΜΠΙΕΣΗ
Με τη συμπίεση και ανάλογα με τη ρύθμιση που θα κάνουμε, μπορούμε να μειώσουμε τον όγκο ενός αρχείου μας, περισσότερο από το ένα δέκατο, του αρχικού του όγκου. Οι κωδικοποιητές χρησιμοποιούν διάφορους αλγόριθμους για τη συμπίεση του αρχείου.
Η συμπίεση μπορεί να γίνει με διάφορα προγράμματα. Το Audiograbber είναι ένα από αυτά που μπορείτε να κατεβάσετε ελεύθερα από το Internet. Δεν είναι όμως το μόνο, που μετατρέπει τα αρχεία wav σε mp3. Βρείτε ένα καλό πρόγραμμα, συμπίεσης, που δε θα σας εκθέσει με τεχνουργήματα, δηλαδή ουσιώδη, ακουστή αλλοίωση του ήχου. Ασφαλώς και θα έχετε ακούσει φαινόμενα αλλοίωσης του ήχου από μία ποικιλία ψηφιακών επεμβάσεων. Σε αρκετές περιπτώσεις, είναι σα να ακούτε μέσα στο μουσικό πρόγραμμα, τιτιβίσματα πουλιών. Είναι αποτελέσματα συμπίεσης με κακούς μετατροπείς. Όταν η τεχνολογία γίνεται ΄΄αισθητή΄΄, δηλαδή όταν αφήνει –άγαρμπα- τα ίχνη της, τότε γίνεται ενοχλητική, έως φονική. Και μια και μιλάμε για ψηφιακές αλλοιώσεις, πρέπει να πούμε, για όσους θα θελήσουν να προχωρήσουν στο στάδιο της αποθορυβοποίησης, πόσο σημαντικό είναι να δείξουμε σεβασμό στην ακεραιότητα του μουσικού προγράμματος-τρόπος του λέγειν, ακεραιότητα, γιατί ψηφιακοποίση του ήχου (δηλαδή τεμαχισμός) και ακεραιότητα είναι δύο αντίθετα πράγματα- στη ΄΄σωματική ακεραιότητα΄΄ του ρυθμού, των τόνων. Προσωπικά προτιμώ ένα κομμάτι να το ακούσω με το θόρυβό του, παρά ψηφιακά επεξεργασμένο και αλλοιωμένο -τελικά. Προσοχή! Το ρεμπέτικο και γενικά η μουσική, είναι μεράκι, και όταν βιάζεται, βιάζεται και η αισθητική μας, και αισθανόμαστε κι΄ εμείς προδομένοι.
Και σ΄ αυτά τα προγράμματα αφού τα ανοίξετε, δηλώνετε το βαθμό συμπίεσης που θέλετε να κάνετε, και φυσικά δεν είναι δύσκολο συνεχίσετε με τη βοήθεια των μενού.
Το κεφάλαιο της μεταφοράς του προιόντος από το σκληρό, στο CD ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντο, όπως και το κεφάλαιο της αποθορυβοποιησης.
Σ΄ αυτό το ταξίδι, σας ευχόμαστε καλή επιτυχία.
ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΣΕ ΨΗΦΙΑΚΟ ΜΕΣΟΝ
Επειδη τον τελευται καιρο ανεβαινουν παρα πολλα τραγουδια ηχογραφημενα ειτε απο κασεττες,ειτε απο δισκους 78 στροφων,ηθελα να επαναφερω τον οδηγο που εγραψε ο φιλος ο Γιωργος.
Στην προσπαθεια μου να αποθορυβοποιησω μερικα απο αυτα,διαπιστωσα οτι μερκα απο αυτα ειναι ηχογραφημενα πολυ σε πολυ χαμηλη σταθμη(αυτο διορθωνεται) η σε πολυ υψηλη σταθμη,με αποτελεσμα να εχουμε μεγαλη παραμορφωση(αυτο δεν διορθωνεται).Επισης σε μερικα χανεται η ισοροπια στα καναλια(ξεφευγουν απο το κεντρο,με αποτελεσμα να κοβεται πληροφορια)
Αυτο φαινεται ευκολα αν ανοιξουμε το αρχειο με εναν sound editor.(Το Nero διαθετει ενσωματωμενον wave editor).
Δειτε δυο τυχαια δειγματα να καταλαβετε τι εννοω:
Για αυτο,δεν ηχογραφουμε με την Ηχογραφηση που εχουν ενσωματωμενο τα Windows,αλλα με καποιο αλλο προγραμα,ωστε μετα να δουμε πως βγαινει η κυματομορφη στο αρχειο μας και αν χρειαστει να επαναλαβουμε την ηχογραφηση.
Και κατι ακομα ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ.Δεν κοβουμε το τραγουδι στην αρχη και στο τελος.Αφηνουμε λιγα δευτερολεπτα(αυτο μας βοηθαει να παρουμε δειγμα του θορυβου και να τον χρησιμοποιησουμε με το καταληλο προγραμα για την αποθορυβοποιηση του τραγουδιου).
Φυσικα,καταλαβαινω οτι δεν ειναι δυνατον να εχουμε παντα το επιθυμητο αποτελεσμα στις ηχογραφησεις μας,αλλα προσπαθουμε για το καλυτερο.
Αν χρειαζεται καποιος κατι παραπανω που μπορω να βοηθησω(για επιλογη προγραματος κ.τ.λ.),ας μου στειλει PM η ακομα καλυτερα απο MSN Messenger ( vagmanolis@hotmail.com).
Στην προσπαθεια μου να αποθορυβοποιησω μερικα απο αυτα,διαπιστωσα οτι μερκα απο αυτα ειναι ηχογραφημενα πολυ σε πολυ χαμηλη σταθμη(αυτο διορθωνεται) η σε πολυ υψηλη σταθμη,με αποτελεσμα να εχουμε μεγαλη παραμορφωση(αυτο δεν διορθωνεται).Επισης σε μερικα χανεται η ισοροπια στα καναλια(ξεφευγουν απο το κεντρο,με αποτελεσμα να κοβεται πληροφορια)
Αυτο φαινεται ευκολα αν ανοιξουμε το αρχειο με εναν sound editor.(Το Nero διαθετει ενσωματωμενον wave editor).
Δειτε δυο τυχαια δειγματα να καταλαβετε τι εννοω:
Για αυτο,δεν ηχογραφουμε με την Ηχογραφηση που εχουν ενσωματωμενο τα Windows,αλλα με καποιο αλλο προγραμα,ωστε μετα να δουμε πως βγαινει η κυματομορφη στο αρχειο μας και αν χρειαστει να επαναλαβουμε την ηχογραφηση.
Και κατι ακομα ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ.Δεν κοβουμε το τραγουδι στην αρχη και στο τελος.Αφηνουμε λιγα δευτερολεπτα(αυτο μας βοηθαει να παρουμε δειγμα του θορυβου και να τον χρησιμοποιησουμε με το καταληλο προγραμα για την αποθορυβοποιηση του τραγουδιου).
Φυσικα,καταλαβαινω οτι δεν ειναι δυνατον να εχουμε παντα το επιθυμητο αποτελεσμα στις ηχογραφησεις μας,αλλα προσπαθουμε για το καλυτερο.
Αν χρειαζεται καποιος κατι παραπανω που μπορω να βοηθησω(για επιλογη προγραματος κ.τ.λ.),ας μου στειλει PM η ακομα καλυτερα απο MSN Messenger ( vagmanolis@hotmail.com).
-
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ν.
- Δημοσιεύσεις: 35
- Εγγραφή: 13 Φεβ 2006 10:07 pm
