Περί της Ελληνικότητας του Μανέ
-
Enas_alla_lewn
- Δημοσιεύσεις: 4
- Εγγραφή: 12 Νοέμ 2004 06:20 pm
Παίρνοντας αφόρμή από το τελευταίο σχόλιο (και ξεφεύγοντας λίγο από την κουβέντα για τους μανέδες συγκεκριμένα), όσον αφορά την σχέση της δικιάς μας μουσικής με την Αραβική, Τούρκικη κλπ:
Προ Χριστού:
Οι 4+4 ήχοι της Ελληνικής Μουσικής (από Α' μέχρι Δ' με τους πλαγίους τους, όπως αναφέρονται στην εκκλησιαστική μουσική και που σε αυτούς τραγουδιένται και τα παραδοσιακά τραγούδια) είναι πολύ παλαιοί. Τους είχαν και οι Αρχαίοι αλλά με διαφορετικά ονόματα (Λύδιος, Φρύγιος, Μιξολύδιος κλπ). Αυτά τα ονόματα που αναφέρονται σε αρχαίους λαούς της Μικράς Ασίας δείχνουν ότι μερικές από αυτές τις μουσικές ήρθαν από εκεί και ότι υπήρχαν ανέκαθεν στην περιοχή. Όμως οι αρχαίοι Έλληνες τα ενσωματώσανε στη δικιά τους μουσική από πολύ παλιά. Άσε άλλωστε που (με τον Αλέξανδρο αλλά και ακόμα πιο πριν) οι Λυδοί, Φρύγες και όλοι αυτοί ενσωματώθηκαν πλήρως ως λαοί στους Έλληνες. Εμείς οι σημερινοί είμαστε απόγονοι και συνεχιστές και αυτωνών άρα δεν τίθεται θέμα άν είναι «δικά μας» ή όχι.
Μετά Χριστόν:
Με τον Αλέξανδρο και αργότερα με την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, αυτές οι μουσικές διαδόθηκαν σε όλη την Μεσόγειο και δέχθηκαν και άλλα στοιχεία και έγιναν κτήμα όλων των λαών. Φυσικά κάθε περιοχή είχε το δικό της μουσικό χρώμα και υπήρχαν αλληλεπιδράσεις. Τί έγινε όμως μετά:
Οι λαοί της Μέσης Ανατολής εξαραβίσθηκαν αλλά κράτησαν την μουσική τους παράδοση και την συνέχισαν μέχρι σήμερα. Αντίθετα στη Δύση (Ιταλία, Ισπανία κλπ) με την κάθοδο των Ούγκα-Ούγκα (Οστρογότθων, Λογγοβάρδων, Φράγκων, Σάρας και Μάρας) οι λαοί αυτοί αποκόπηκαν από τον πολιτισμό και εκβαρβαρίσθηκαν (με αποτέλεσμα να γίνουν τέτοιοι που γίνανε).
Αργότερα ήρθαν και οι Τούρκοι στην περιοχή και επειδή αρχικά δεν είχαν μουσική αξιόλογη, προσέλαβαν την μουσική των λαών που κατέκτησαν και διαμόρφωσαν σιγά-σιγά δική τους παράδοση. Αρχικά όμως πήραν από τους Άραβες και τους Πέρσες στοιχεία γιατί με αυτούς ήρθανε πρώτα σε επαφή. Από εμάς πήρανε στοιχεία αργότερα.
Έτσι η Ρωμαίικη, η Αραβική και η Τούρκικη μουσική, παρόλο που είναι πολύ διαφορετικές ύστερα από τόσους αιώνες, έχουν κάποιες κοινές βάσεις και συνεχώς επηρρέαζαν η μία την άλλη.
Προ Χριστού:
Οι 4+4 ήχοι της Ελληνικής Μουσικής (από Α' μέχρι Δ' με τους πλαγίους τους, όπως αναφέρονται στην εκκλησιαστική μουσική και που σε αυτούς τραγουδιένται και τα παραδοσιακά τραγούδια) είναι πολύ παλαιοί. Τους είχαν και οι Αρχαίοι αλλά με διαφορετικά ονόματα (Λύδιος, Φρύγιος, Μιξολύδιος κλπ). Αυτά τα ονόματα που αναφέρονται σε αρχαίους λαούς της Μικράς Ασίας δείχνουν ότι μερικές από αυτές τις μουσικές ήρθαν από εκεί και ότι υπήρχαν ανέκαθεν στην περιοχή. Όμως οι αρχαίοι Έλληνες τα ενσωματώσανε στη δικιά τους μουσική από πολύ παλιά. Άσε άλλωστε που (με τον Αλέξανδρο αλλά και ακόμα πιο πριν) οι Λυδοί, Φρύγες και όλοι αυτοί ενσωματώθηκαν πλήρως ως λαοί στους Έλληνες. Εμείς οι σημερινοί είμαστε απόγονοι και συνεχιστές και αυτωνών άρα δεν τίθεται θέμα άν είναι «δικά μας» ή όχι.
Μετά Χριστόν:
Με τον Αλέξανδρο και αργότερα με την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, αυτές οι μουσικές διαδόθηκαν σε όλη την Μεσόγειο και δέχθηκαν και άλλα στοιχεία και έγιναν κτήμα όλων των λαών. Φυσικά κάθε περιοχή είχε το δικό της μουσικό χρώμα και υπήρχαν αλληλεπιδράσεις. Τί έγινε όμως μετά:
Οι λαοί της Μέσης Ανατολής εξαραβίσθηκαν αλλά κράτησαν την μουσική τους παράδοση και την συνέχισαν μέχρι σήμερα. Αντίθετα στη Δύση (Ιταλία, Ισπανία κλπ) με την κάθοδο των Ούγκα-Ούγκα (Οστρογότθων, Λογγοβάρδων, Φράγκων, Σάρας και Μάρας) οι λαοί αυτοί αποκόπηκαν από τον πολιτισμό και εκβαρβαρίσθηκαν (με αποτέλεσμα να γίνουν τέτοιοι που γίνανε).
Αργότερα ήρθαν και οι Τούρκοι στην περιοχή και επειδή αρχικά δεν είχαν μουσική αξιόλογη, προσέλαβαν την μουσική των λαών που κατέκτησαν και διαμόρφωσαν σιγά-σιγά δική τους παράδοση. Αρχικά όμως πήραν από τους Άραβες και τους Πέρσες στοιχεία γιατί με αυτούς ήρθανε πρώτα σε επαφή. Από εμάς πήρανε στοιχεία αργότερα.
Έτσι η Ρωμαίικη, η Αραβική και η Τούρκικη μουσική, παρόλο που είναι πολύ διαφορετικές ύστερα από τόσους αιώνες, έχουν κάποιες κοινές βάσεις και συνεχώς επηρρέαζαν η μία την άλλη.
Η Κίνα είναι ελληνική
Χρόνια πολλά σε όλους σας κι απο μένα και συγχαρητήρια στα παιδιά για τη σελίδα,είναι πραγματικά πολύ καλή δουλειά.Αν και καθυστερημένα θέλω να πάρω θέση στο συγκεκριμένο θέμα γιατί πιστεύω οτι το χω ψάξει αρκετά.Κατ'αρχήν το ν'αποκαλείς ''ελληνικότατους'' τους μανέδες ή αμανέδες(ένα και το αυτό) είναι στην καλύτερη απλά άγνοια,στη χειρότερη ελληνομανιώδης υπεροψία,όσο για το φίλο μας δεν ξέρω τί βιώματα προσφυγικά έχει,αν έχει, πάντως ένα είναι σίγουρο 'όταν ήρθαν οι εκδιωχθέντες εκ της Μ.Ασίας πρόσφυγες στην Ελλάδα ανάμεσα στα τραγούδια που τραγουδούσαν ήταν και πάρα πολλά Τούρκικα (μιλάω για τη γλώσσα,η καταγωγή είναι άλλο θέμα,αρκούμαστε να τα αποκαλούμε παραδοσιακά και οι δύο λαοί)αν όχι τα περισσότερα,ανάμεσα τους φυσικά και αμανέδες.Τώρα για να μην μακρυγορώ η λέξη 'αμανές',έχει τη ρίζα του στο πασίγνωστο εβραικό 'Αμήν' που όλη γνωρίζουμε οτι σημαίνει κάτι σαν, Ας γίνει..και αυτης της λέξης αποτελεί παράφραση το δικό μας ελληνικό τούρκικο αράβικο ισπανικό εβραικό και πάει λέγοντας ΑΜΑΝ.
Των αμανέδων προηγούνταν κατα πολύ τα περσικά(νομίζω,ίσως και Αράβικα) Γαζέλ(ή Γκαζέλ) τα οποία ΄΄ηταν εξ'αρχής ύμνοι στο Θεό και δημιουργό(Αλλάχ στα τούρκικα,εξ'ου και το δικό μας άλα στα μερακλαντάν).
Αυτά προς το παρών,ελπίζω να μη σας κούρασα.Ελπίζω να συνεχιστεί η συγκεκριμένη κουβεντούλα αλλά όχι με απαντήσεις του στυλ το κιμονό είναι ελληνικότατο και πάει τέλειωσε.Καλή χρονιά σε όλους και καλές πενιές.
Των αμανέδων προηγούνταν κατα πολύ τα περσικά(νομίζω,ίσως και Αράβικα) Γαζέλ(ή Γκαζέλ) τα οποία ΄΄ηταν εξ'αρχής ύμνοι στο Θεό και δημιουργό(Αλλάχ στα τούρκικα,εξ'ου και το δικό μας άλα στα μερακλαντάν).
Αυτά προς το παρών,ελπίζω να μη σας κούρασα.Ελπίζω να συνεχιστεί η συγκεκριμένη κουβεντούλα αλλά όχι με απαντήσεις του στυλ το κιμονό είναι ελληνικότατο και πάει τέλειωσε.Καλή χρονιά σε όλους και καλές πενιές.
