
ΑΕΠΙ

Όμως, όπως και ο voulou έγραψε, από το ίδιο αυτό γεγονός, το δικανικά -ας υποθέσουμε- ασήμαντο, εγείρονται "ηθικές, κοινωνικές και εισπρακτικές ενστάσεις" καθόλου ασήμαντες, και για να προεκτείνω το θέμα: εγείρονται με μια ευρεία έννοια ενστάσεις πολιτικές, κι ακόμα παραπέρα τίθεται ένα θέμα αισθήματος δικαίου, το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν "χωράει" σε δικανικά όρια.
Υπάρχει επίσης και ένα θέμα καθαρά πρακτικό: Αν υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή ήθελα να έρθω σε επαφή με τους πραγματικούς δικαιούχους των πνευματικών δικαιωμάτων, ζητώντας τους να μου τα παραχωρήσουν, διότι λ.χ. η χρήση που κάνω δεν είναι εμπορική, διότι με την απαίτηση για καταβολή δικαιωμάτων -εν προκειμένω- το μόνο αποτέλεσμα είναι ότι τα έργα των δικαιοπαρόχων τους θα ξαναβρεθούν στην αφάνεια από την οποία προσωρινά είχαν βγει, διότι..., διότι κλπ, θα ήταν εντελώς διαφορετικό ζήτημα να προσεγγίσω, ας πούμε, μερικούς χιλιάδες ανθρώπους (δικαιούχους), και εντελώς διαφορετικό να προσεγγίσω με δυο τηλεφωνήματα τον κ. Μάτσα και τους κληρονόμους Λαμπρόπουλου...
Φυσικά, τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά δεν "συμβούλευσα κανέναν να παραβεί τον άδικο νόμο", η γνώμη μου ήταν αντίθετα, χωρίς βιασύνη να υπάρξει μια νηφάλια αναμονή έως την απόσβεση των πνευματικών δικαιωμάτων εκάστου τραγουδιού.
Εν πάση περιπτώσει, επειδή τα τραγούδια είναι πολλά και υπάρχει σίγουρα μια σύγχυση ως προς το σε ποια από αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν πνευματικά δικαώματα, σε ποια όχι, σε ποια από αυτά όπου υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα εκπροσωπεί πράγματι η ΑΕΠΙ τους δικαιούχους , και ποιοί είναι οι δικαιούχοι αυτοί (εκτός βεβαίως - βεβαίως και αν πρόκειται για "ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο" το τελευταίο ερώτημα!!! ) , έχω γι' αυτό τη γνώμη ότι η ΑΕΠΙ θα πρέπει να διασαφηνήσει λεπτομερειακά τα παραπάνω ερωτήματα, διότι μια γενική ειδοποίηση για "οφειλόμενα δικαιώματα" αποτελεί απλώς αοριστολογία.
ΥΓ 1. Νομίζω το να κοιτά κανείς τις συμβάσεις της ΑΕΠΙ σαν ιστορική πηγή, δεν γεννά αυτομάτως και νομικές υποχρεώσεις εκ μέρους του με την έννοια της αποδοχής των συμβάσεων ως πηγής δικών του αυτόματων υποχρεώσεων απέναντι στην ΑΕΠΙ.
Άλλο η αποδοχή των συμβάσεων ως ιστορικής πηγής (σχετικής και όχι απολυτης αξιοπιστίας άλλωστε) και άλλο η αποδοχή τους από την άποψη της νομικής τους ισχύος και της έκτασης της ισχύος αυτής.
2. Εφόσον το εισπρακτικό δικαίωμα της ΑΕΠΙ της παρέχεται με ενός είδους νομική παραχώρηση, που ουσιαστικά αναγορεύει αυτήν την ανώνυμη εταιρία σε σχεδόν διοικητικό θεσμό, είναι αδιανόητο το ότι η ΑΕΠΙ δεν πρέπει να έχει αυξημένες υποχρεώσεις λογοδοσίας για την πραγματική "τύχη" των τεράστιων ποσών που συγκεντρώνει κάθε χρόνο. Είναι αδιανόητο να συγκεντρώνονται -μόνο από μαγαζιά- εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ (μαγαζιά που απειλούνται με σφράγιση αν δεν καταβάλλουν αυτά τα ποσά), και να θεωρείται πώς το τι γίνονται μετά αυτά τα χρήματα είναι "θέμα της ΑΕΠΙ" και κανενός άλλου. Από αυτήν την άποψη δεν έχει καθόλου μικρότερη σημασία το ερώτημα: σε ποιον αποδίδονται πραγματικά τα δικαιώματα των ηχογραφήσεων του παραδοσιακού και λαϊκού τραγουδιού και πριν και μετά το 1960;
- georgalasg
- More than 150 posts user.
- Δημοσιεύσεις: 237
- Εγγραφή: 28 Σεπ 2004 11:41 am
- Τοποθεσία: Καλαμάτα - Κυπαρίσσι Λακωνίας
-
- Δημοσιεύσεις: 43
- Εγγραφή: 10 Απρ 2009 08:36 am
- Τοποθεσία: New York
Μερικές ιδέες
Από τα ποσά πού εισπράτει η ΑΕΠΙ από το κάθε ευρώ πόσα κρατάει γιά τον ευατόν της καί πόσα δίνει στού δικαιούχους
γιατί αν δικαιολογή έξοδα 0,75 λεπτά γιά κάθε Ευρώ πού μαζεύη καί δίνη στούς καλίτέχνες μόνο ο.25 λεπτά τότε είναι όλοι τους ‘ΜΑΣΤΡΩΠΟΙ’
Η ρεμπετοσελίδα ασχολείται μόνο με ένα σχετικό αριθμά καλλιτεχνών καί σε πολυ περιορισμένο αριθμό ετών
Ισως θά μπορούσαμε να κάνουμε κάποια συνενόηση με τους κυρίους πού λένε ότι ενδιαφέρονται γιά τούς καλλιτέχνες καί τους κληρονόμους τους
Δημήτρης
Υ.Γ Πάντα περίμενα να έρθω στο σπίτι και να ξεκουραστώ ακούγοντας την Ρεμπετοσελίδα πού δυστυχώς ανακάλυψα πολύ αργά
ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΡΕΜΠΕΤΟΦΙΛΟΥΣ