Μιας κι έχω -από το 1995- το γνήσιο μπαξάκι (=κουτάκι) του σιντί, δράττωμαι του τσέντζι (=ευκαιρία) να πω δυο λέξεις γιαυτό:
Οι AMAN AMERIKA -και το ομώνυμο δισκάκι τους- ήταν ένα εξαιρετικό συγκρότημα στη Νέα Υόρκη, με σπουδαίους μουσικούς (Γρηγόρης Μανινάκης, ο αείμνηστος ακορντεονίστας -από τους σπουδαιότερους της Αμερικής- και ιδιαίτερος ερμηνευτής Τζιμ Κάρας, που ήταν και μέλος της Metropolitan Opera και της Φιλαρμονικής της ΝΥ επί L.Bernstein, Αννα Παϊδούση, Pete Chivilly, Βασίλης Καράμαλης, Λευτέρης Μπουρνιάς, Γαβριήλ Κόντος, Τάσος Στυλιανού, Γλαύκος Κοντομενιώτης).
Εκτός από το βασικό γκρουπ, στο σιντί και σε διάφορες εμφανίσεις τους, συμμετείχαν και άλλοι σημαντικοί καλλιτέχνες (Ara Dinkjian, Ralf Olsen, Victor Randon, Ron Petrides…κλπ)
"Ψυχή" του συγκροτήματος, παραγωγός τους και καρντεμάνης (=αυτός που δούλευε από πίσω) ήταν ο Μιχάλης Αδάμ και το υλικό, τους πρωτότυπους δίσκους, το παραχώρησε από το μεγάλο αρχείο του σχεδόν 10000 δισκάκια 10 και 12 ιντσών, ο σπουδαίος συλλέκτης Dino Pappas (Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου) από το Ντιτρόιτ.
Το δισκάκι έχει ένα υπέροχο 36σελιδο ένθετο (με τα λόγια και τα στοιχεία όλων των τραγουδιών, με αντιπροσωπευτικό gringlish γλωσσάρι , μικρά βιογραφικά των μουσικών, καθώς και των δημιουργών… πχ. Ο Αργύρης Γιαμπουράνης που ρωτάς, ήταν από τους πρωτοπόρους gringlish δημιουργούς και ηχογραφούσε τα τραγούδια του στην εταιρία FLOGERA, τη δεκαετία του '40)
Το συγκεκριμένο τραγούδι (Γιατί γλυκό μου Sweet Heart) έγινε αφορμή γιαυτή την παραγωγή και το συγκρότημα διασκεύασε το πρωτότυπο συρτοτσιφτετέλι "μπερδεύοντας" το με ροκ ακούσματα παρελθόντων ετών. (Όνεστε γκαντ δις ιζ ε νάις σονγκ !!! -- σημειώνουν). Όπως και τα άλλα τραγούδια έχουν "μπερδέματα" με ήχους τζαζ, ρέγγε, λάτιν κλπ…
Υπάρχει και η σπουδαία πληροφορία στο εισαγωγικό κείμενο, πως το πρώτο ΚΑΦΕ ΑΜΑΝ της Ν. Υόρκης το άνοιξε η Μαρίκα Παπαγκίκα το 1925, στην 34η οδό του Μανχάτταν μεταξύ 7ης και 8ης λεωφόρου.
(Ο Γρηγόρης Μανινάκης, από τους εμπνευστές τής δημιουργίας αυτού του γκρουπ, ακούραστος δουλεύει ασταμάτητα στη Νέα Υόρκη, καθώς και σ' όλη την Αμερική, κάνοντας σπουδαία αφιερώματα για όλους τους Έλληνες δημιουργούς και συμβάλλει τα μέγιστα ώστε οι Έλληνες των νέων γενιών να μην αποκοπούν από τον πολιτισμό τους… --- Μπράβο βρε Γρηγόρη !!! Καλή δύναμη !)
Τα τραγούδια:
1. Ο Τζεπέτος στο ράδιο (Τέτος Δημητριάδης-1932) αυθεντική ηχογράφηση
2. Με τις τσέπες αδειανές ( Γιώργου Κατσαρού-1934)
3. Ο Πινόκλης (Δημοσθένη Ζάττα-1928)
4. Γιατί γλυκό μου Sweet Heart (Αργύρη Γιαμπουράνη-1949)
5. Ε ! Μπαρμπουνάρα (παραδοσιακό, 1923 σε ηχογρ. με την Μαρίκα Παπαγκίκα. Ή σαν "Νέοι, γέροι ψιθυρίζουν" σε άλλες παραλλαγές)
6. Ο κουμαρτζής (Χαρίλαου Κρητικού-1939)
7. Plenty money τώρα ο Γιάννος (Λ. Μαρτίνη-1954)
8. Ήμουνα μόρτης μια φορά (Δημοσθένη Ζάττα-1929)
9. Ποιο είν' το γιατρικό (Δημοσθένη Ζάττα-1928)
10. Αμερικάνα (παραδοσιακό , 1927 σε ηχογρ. με τον Αχιλλέα Πούλο)
11. Το west (παραδοσιακό , 1935 σε ηχογρ. από τον Χαρίλαο Κρητικό και τον Επαμεινώνδα Ασημακόπουλο -στο Σικάγο. Αργότερα με τον Μάρκο Μέλκον)
12. Το μιστέκι (Αργύρη Γιαμπουράνη-1949)
13. Αλογατά (Αντώνης Σακελλαρίου-1928)
14. Το σιγαρέττο (παραδοσιακό μάλλον μικρασιάτικο , 1927 σε ηχογρ. με την Λίζα Κουρούκλη)
15. Πυτζάμες (παραδοσιακό μάλλον μικρασιάτικο, 1934 σε ηχογρ. με τον Γιώργο Κατσαρό)
Όνεστε γκαντ (=μα το Θεό) ένας δίσκος ντιστιγκέ (=αυτός που ξεχωρίζει)!
ΥΓ: Ααααα, το τσέκι (=επιταγή) για την πληκτρολόγηση, να μου το στείλετε έστω με μέιλι στην αντρέσσα μου !!! Tώρα μουβάρω (=μετακινούμαι) για καμια ντάινα (=εστιατόριο για diner) προς μπίτσι (=παραλία) μεριά !
Αν και δεν ξέρω τι θα συναντήσω με το σημερινό στράκι (=απεργία)...
Ράιτ (=σωστά) δε τα λέω μπόση; (=αφεντικό= ΜΑΧ
)