ΤΡΟΠΟΙ (ΔΡΟΜΟΙ) ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ

[socrates]

Τάσομαι (συναισθηματικά), με τον Μάκη και τον Κωνσταντίνο πιο πάνω. Ξεφύγαμε με συνεχείς αναφορές που μας παίρνουν έξω από την κουβέντα. Δεν μπορώ να πώ ότι δεν φέρω μέρος της ευθύνης, αλλά, φίλε Ευάγγελε, εισάγεις ένα πλήθος αναφορών και παραδειγμάτων υπό μορφή επιχειρηματολογίας που δεν μου φαίνονται σχετικά με το θέμα που είχαμε αρχίσει, και με αναγκάζεις να απαντώ σε θέματα που από την μιά μεριά δεν τα νομίζω σχετικά με την κουβέντα μας, αλλά απο την άλλη τα θεωρώ πολύ σοβαρά για να μείνουν αναπάντητα. Ρωτάς φερειπείν, "ποιό το νόημα να σπουδάζεις μόνο θεωρητικά τα μακάμ". Θα μπορούσα κι' εγώ με το ίδιο πνεύμα να σε ρωτήσω: Ποιό είναι το νόημα της δικής σου σπουδής για το ειδικό αρμονίας, όταν μάλιστα η μόνη εντύπωση που σου απόμεινε μετά από τόσο κόπο είνα ότι ο Μπάχ είναι "πρώτη μούρη στο Καβούρι";
Υπενθυμίζω ότι ακόμα μιλάμε για συγχύσεις και ότι αυτές δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Όλοι βάζουν το χεράκι τους σ' αυτές, έχοντας ή μή σύγχηση ιδεών, από τον πιο άσχετο (συνήθως ακούσια), μέχρι τον πιο σοφό (συνήθως για εξωμουσικές σκοπημότητες). Δεν πρόκειται εδώ να λυθούν. Να εντοπισθούν μερικές και να διασαφηνιστούν είναι το ζητούμενο. Μην πάμε παραπέρα ακόμα και φτάνουμε στο σημείο να ρωτάμε αν το ούτι είναι πιο ελληνικό από το μπουζούκι ή ακόμα χειρώτερα αν εμείς οι ίδιοι είμαστε έλληνες. Είναι χαρακτηριστικό το ότι μπήκε και ο καφές στην κουβέντα μας και ξέρετε όλοι τι σημαίνει αυτό. Το γιατί νοιώθω Έλληνας και την μουσική της χώρας μου ελληνική, και όχι Άραβας ή Τούρκος, φίλε Ευάγγελε, θα μπορούσα να στο εξηγήσω σε χίλιες σελίδες, αλλά δεν μας παίρνει εδώ.
Χρησιμοποιούμε την αραβική ορολογία και θεωρία και όχι την βυζαντινή γιατί η τελευταία είναι πιο δύσκολη στην κατανόησή της ακόμα και από τον τρισυπόστατο θεό των Βυζαντινών και πρέπει να την δεχώμαστε σαν ένα πολητισμικό δάνειο από τους Άραβες, όπως η ίδια η δομή του αραβικού συστήματος, αυτή καθεαυτή, είναι ένα πολητισμικό δάνειο από εμάς σε αυτούς.
Και θα συνεχίσουμε να την χρησιμοποιούμε μέχρι να ξυπνήσουμε και να ξαναρχίσουμε να χρησιμοποιούμε την δική μας.
Συμφωνώ με όλους ότι η πράξη προηγείται της θεωρίας. Η δεύτερη, το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να την περιγράψει ανεπαρκώς και όχι να προσπαθήσει να την προκαθορίσει όπως δυστυχώς πολλές φορές γίνεται, άλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η θεωρία είναι εύκολη και επιπόλαια δουλιά ή ότι δεν ρίχνει κανένα φως, γιατί αν δεν την είχαμε θα γνωρίζαμε πολύ λιγώτερα, και δεν μιλώ μόνο για την μουσική εδώ αλλά για όλη την γνώση.
Επικεντρωθήτε παιδιά και αν έχετε αντιρήσεις, fire away!