Έφυγε η Λέλα Παπαδοπούλου...

[Γιωργος Κουκος]

Γεια σου ρε φιλε Σωτηρη

Τι μας θυμησες τωρα με αυτη τη φωτογραφια... Ισως να μην ειναι της παρουσης αλλα μαλλον θα επρεπε να ξανακανεις μαγαζι. Σκοτουρες αλλα και ωραιες αναμνησεις. Να σαι καλα φιλε μου.

[ΑΝΤΩΝΑΣ]

Ομως τοσο προσιτη και στη διαθεση ολων οσως θελαν να μαθουν . Σαν κοριτσακι η συμπεριφορα της απεναντι σε μας που την κοιτουσαμε και την ακουγαμε με δεος.

Ακριβώς έτσι αισθάνθηκα και εγώ όταν την γνώρισα φέτος από κοντά, στις 20 Φεβρουαρίου στην "Στοά των Αθανάτων".
Πολύ μεγάλη η παρέα μας (για ετήσια συγκέντρωση) και έτυχε να καθήσω ακριβώς δίπλα της.Εγώ ακουμπούσα το ακορντεόν της και αυτή είχε το ποτήρι της μπροστά μου.Και τι δεν είπαμε για ώρες ανάμεσα στα τραγούδια.Σχολιάσαμε όλες τις φωτογραφίες του μαγαζιού και μου διηγήθηκε τις περιοδείες με τον Μάρκο.
Το μαγαζί και το κέφι στο φόρτε, με μπουζούκι τον Αντώνη τον Αινίτη.
Κάποια στιγμή μου λέει: "Τι θέλεις να ακούσεις;".
"Μεσ΄τον τεκέ της Μαριγώς" το παίζετε, της λέω.
"Θα το τραγουδήσω εγώ" μου λέει και "αν θέλεις το χορεύεις".
Ήταν η καλύτερη εκτέλεση που άκουσα, το καλύτερο ζειμπέκικο που χόρεψα και το μεγαλύτερο παράσημο που πήρα τόσα χρόνια στην πιάτσα, σαν μου είπε: "Το χόρεψες πολύ καλά".
Την φίλησα και της υποσχέθηκα πως 14 Μαρτίου θα ήμουν στην ίδια θέση και να με περιμένει. Πήγα ξανά και μου είπανε πως ήταν στο νοσοκομείο.Το ίδιο βράδυ πήγα και στο μαγαζί που έπαιζε ο Σωτήρης και ένοιωσα πόσο στενοχωρέθηκε όταν του το είπα.
Αισθάνομαι πως, αν και κάτι εντελώς προσωπικό, έπρεπε να το καταθέσω σαν ελάχιστο μνημόσυνο.


Καλό Παράδεισο Λέλα.