Ωραίες οι δεκαετίες 30, 40, 50... Και τώρα τι γίνεται;

[trixordos78]

Και μια και βρίσκομαι στο θέμα "τι 20, 30, 40, 50 και τι σήμερα" και μ' έχουν πιάσει τα ζιζάνιά μου θέτω άλλο ένα σχετικό ερώτημα:

Πώς θα σας φαινόταν να δημιουργηθεί σιγά-σιγά μια νέα ερασιτεχνική σκηνή, τα μέλη της οποίας δεν θα μένουν μόνο στις (αναγκαίες και εκτιμητέες) διασκευές παλαιών ασμάτων, αλλά θα παρεμβάλλουν ενδιάμεσα όλο και περισσότερα νέα πρωτότυπα άσματα;

Και συνεχίζω: πού θα μπορούσε να βρει στέγη η νέα αυτή σκηνή (πάλκο και μελλοντικά δισκογραφική αποτύπωση) και ποια είναι τα όρια μεταξύ της ρεμπέτικης πρωτοπορίας και του τραγέλαφου στην εμφάνιση των κομπανιών;

Ευχαριστώ,
trixordos78

[Alcibiadis]

Φίλτατε τρίχορδε!

θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω εν μέρει μαζί σου!
σήμερα η λαική μας μουσική χτυπιέται τόσο όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία!
σήμερα για παράδειγμα το ρεμπέτικο και το παλιό λαικό δεν έχει φτάσει ούτε καν σαν πληροφορία στ'αυτάκια των Ελληνοπαιδων της νέας γενιας!
ποτέ άλλοτε στα χρονικά δεν συνέβη κάτι το παρόμοιο!
και κατά συνέπειαν ποτέ άλλοτε το ζήτημα της "διάσωσης" δεν ήταν τόσο επιτακτικό όσο σήμερα!
για την δε (δημιουργικής φύσης) αναζήτηση (κομπανίες,διασκευές,καινούργια τραγουδια) συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! όμως πως γίνεται να "χτίσεις" μια πέτρα (καινούργια) αν δεν "πατάει" στην προηγούμενη;(παλιά)
Εδώ λοιπόν εντοπίζεται το μεγάλο (σε ότι αφορά τη μουσική μας) πρόβλημα!
Έχουν κόψει βίαια τη αλυσίδα η τον ομφάλιο λώρο με αποτέλεσμα η μουσική μας να μη μπορεί να "πετάξει" καινούργιο φύλλωμα και να αργοπεθαίνει....
Ας διασώζουν λοιπόν οι διασώστες και ας συνεχίζουν οι συνεχιστές.....

[BLEKOS]

Δεν πιστευω οτι χτυπιεται τοσο πολυ η μουσικη μας σημερα,κατ αρχην ειναι αλλα τα γουστα της εποχης μας.Υπαρχει ομως πληθος καλλιτεχνων που παιζει παραδοσιακα κομματια μεσα σ ολα τ αλλα.Εκεινος που θελει να την ψαξει (κ εχω πει κατι παρομοιο στο "περι αισθητικης") θα την ψαξει, θα ακουσει το "τι σε μελλει εσενανε" η τη "φραγκοσυριανη" κ θα πει "για στασου...απο που ηρθαν αυτα;".

Ισως θα μπορουσαν να διδασκουν στα σχολεια την ιστορια της μουσικης μας,μεσα απο πολιτικοκοινωνικη προσεγγιση, βεβαια τα βιβλια της ιστοριας στεκονται μονο στα πολιτικα γεγονοτα....απ αυτη τη σκοπια μπορω να πω οτι υπαρχει μια αδιαφορια!

Δυστυχως...στο σχολειο δε με εμαθαν για τη μουσικη του τοπου μου...μονο εμβατηρια μου εμαθαν...(δεν ειπα εγω να διδασκονται χασικλιδικα)

[trixordos78]

Φίλτατε τρίχορδε!

θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω εν μέρει μαζί σου!
σήμερα η λαική μας μουσική χτυπιέται τόσο όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία!
σήμερα για παράδειγμα το ρεμπέτικο και το παλιό λαικό δεν έχει φτάσει ούτε καν σαν πληροφορία στ'αυτάκια των Ελληνοπαιδων της νέας γενιας!
ποτέ άλλοτε στα χρονικά δεν συνέβη κάτι το παρόμοιο!
και κατά συνέπειαν ποτέ άλλοτε το ζήτημα της "διάσωσης" δεν ήταν τόσο επιτακτικό όσο σήμερα!
για την δε (δημιουργικής φύσης) αναζήτηση (κομπανίες,διασκευές,καινούργια τραγουδια) συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! όμως πως γίνεται να "χτίσεις" μια πέτρα (καινούργια) αν δεν "πατάει" στην προηγούμενη;(παλιά)
Εδώ λοιπόν εντοπίζεται το μεγάλο (σε ότι αφορά τη μουσική μας) πρόβλημα!
Έχουν κόψει βίαια τη αλυσίδα η τον ομφάλιο λώρο με αποτέλεσμα η μουσική μας να μη μπορεί να "πετάξει" καινούργιο φύλλωμα και να αργοπεθαίνει....
Ας διασώζουν λοιπόν οι διασώστες και ας συνεχίζουν οι συνεχιστές.....

Φίλε Αλκιβιάδη,

κατανοώ τον προβληματισμό σου και συμφωνώ μαζί σου στα περί ομφάλιου λώρου. Είναι πολύ βασικό ζητούμενο για την πολιτιστική μας συνέχεια εν γένει.
Όμως το ένα δεν αναιρεί το. Όταν έθεσα το θέμα, είχα υπόψη μου το εξής: φυσικά το μεγαλύτερο μέρος ενός "προγράμματος" θα πατάει στα παλιά - όμως, και αυτό ήθελα να προσθέσω, δεν θα πρέπει οι κομπανίες να διστάζουν να παίξουν και δικά τους.
Μη σου πω ότι αν υπάρξει μια τέτοια σπίθα, νομίζω ότι θα αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον για την πηγή... Φυσικά εξαρτάται από τον τρόπο που θα χειριστούν την κατάσταση όσοι θα αναλάβουν να μπουν στην πρωτοπορία του νέου ρεμπέτικου underground - τονίζω: underground. Αληθινά πράγματα, όχι εμφανίσεις στη Μπήλιω...

[trixordos78]

Δεν πιστευω οτι χτυπιεται τοσο πολυ η μουσικη μας σημερα,κατ αρχην ειναι αλλα τα γουστα της εποχης μας.Υπαρχει ομως πληθος καλλιτεχνων που παιζει παραδοσιακα κομματια μεσα σ ολα τ αλλα.Εκεινος που θελει να την ψαξει (κ εχω πει κατι παρομοιο στο "περι αισθητικης") θα την ψαξει, θα ακουσει το "τι σε μελλει εσενανε" η τη "φραγκοσυριανη" κ θα πει "για στασου...απο που ηρθαν αυτα;".

Ισως θα μπορουσαν να διδασκουν στα σχολεια την ιστορια της μουσικης μας,μεσα απο πολιτικοκοινωνικη προσεγγιση, βεβαια τα βιβλια της ιστοριας στεκονται μονο στα πολιτικα γεγονοτα....απ αυτη τη σκοπια μπορω να πω οτι υπαρχει μια αδιαφορια!

Δυστυχως...στο σχολειο δε με εμαθαν για τη μουσικη του τοπου μου...μονο εμβατηρια μου εμαθαν...(δεν ειπα εγω να διδασκονται χασικλιδικα) :D

Φίλτατε Μπλέκο!

Έχεις πολύ δίκιο και δεν το λέω απλά για να το πω. Για να βάλω έναν πρώτο τίτλο στο τι είναι τελικά ρεμπέτικο: είναι η πρωτογενής και αυθεντική αστική λαϊκή μουσική παράδοση. Δηλαδή δίπλα στο "Ιτιά ιτιά" (ας το πούμε χοντρικά: λαϊκή μουσική παράδοση της υπαίθρου) υπάρχει και η Φραγκοσυριανή. Η εντελώς παραμελημένη από πλευράς εκπαιδευτικού συστήματος Φραγκοσυριανή.

Συνεχίζοντας αυτό που΄έλεγα και στον Αλκιβιάδη, αφού οι Υπουργοί Παιδείας και οι λοιποί γραφειοκράτορες δεν εννούν να βάλουν την αστική λαϊκή μουσική παράδοση στα σχολεία, ας γίνει το πράγμα, όπως τότε.

Φαντάσου εικόνα: σε κρασοποτεία και καφενέδες μερακλήδων ιδιοκτητών να μαζεύονται οι μάγκες με τα τρίχορδα και να παίζουν διασκευές των παλιών και τα καινούργια τα δικά τους. Και να αφουγκράζονται τη γνώμη των παρευρισκομένων, παικτών και ακροατών, με στόχο τη βελτίωση. Και να γουστάρουν τα μεράκια. Ούτε εμπόριο, ούτε τίποτα.

Τρίχορδοι ερασιτεχνικοί πυρήνες παντού.

Τι λες;

[trixordos78]

Και για να συνεχίσω την περιγραφή της εικόνας:

Φανταστείτε το εξής: σε μένα τον ατζαμή μπορεί να αρέσει (και κατά πώς βλέπω έτσι θα συνεχίσω λόγω γούστου) να παίζω αργά, στακάτα και με 2 δάχτυλα νότα-νότα το μάκάμι σαν το Μάρκο (λέμε τώρα...).

Θα με ενδιέφερε όμως πάρα πολύ να δω π.χ. μαϊστορες με άταστα σαζομπούζουκα σαν τον Τσαούση και ερασιτεχνικές κομπανίες με σάζια, σαντουροκανονάκια και βιολιά και γυναικείες φωνές. Θα με ενδιέφερε να ακούσω ελληνικούς μανέδες. Να τους ακούω με τα μάτια κλειστά, να γουστάρω και να βελτιώνομαι και εγώ.

Και όπως προείπα, ερασιτεχνικά και underground, να μαθαίνεται από στόμα σε στόμα στις γειτονιές.

[issipap]

χχχ