Ωραίες οι δεκαετίες 30, 40, 50... Και τώρα τι γίνεται;

[Admin]

Δεν πειράζει, επειδή δεν πρόσεξα καλά όλες τις κουβέντες, πού ακριβώς θέλεις να το μεταφέρω;

[trixordos78]

Δεν πειράζει, επειδή δεν πρόσεξα καλά όλες τις κουβέντες, πού ακριβώς θέλεις να το μεταφέρω;

Φίλτατε συντονιστή

ήταν μια ερώτηση που απευθυνόταν προσωπικά στον Ισίδωρο σε σχέση με το λαϊκό

[issipap]

???

[issipap]

???

[Alcibiadis]

εγώ δεν τα ακούω αυτά καθόλου, αλλά τους 2 που αναφέρεις τους εκτιμώ πολύ.
ο άκης πάνου είναι σπουδαίος.
και ο μητροπάνος είναι πολύ σεμνός άνθρωπος και φωνάρα.

και κυρίως, οι άνθρωποι αυτοί δεν είπαν ποτέ ότι αναβιώνουν τίποτα, δεν το παίξανε ιέρειες ή πυθείες ή μεγάλοι διασώστες κανενός είδους προς εξαφάνισιν!
κι αυτό ακριβώς είναι που μ αρέσει πιο πολύ σ αυτούς.

Φίλτατε Ισίδωρε! Αν δεν υπήρχαν οι "διασώστες" πως θα μάθαινες το ρεμπέτικο τραγούδι; Γιατί είσαι φαρμακόγλωσσος;; χεχε!

[issipap]

???

[trixordos78]

ευτυχώς που το λες αυτό αλκιβιάδη, πραγματικά, γιατί απορούσα μήπως τυχόν δημιουργηθεί παρεξήγηση.
μου δίνεις την καλύτερη ευκαιρία να εξηγήσω τι εννοώ.

αναφέρομαι λοιπόν αποκλειστικά σε αυτούς που θεωρούν εαυτούς κάτι σαν θεματοφύλακες της παράδοσης και φυλάνε τις πύλες ως νόμο ιερό.

όπερ και δια ταύτα ελπίζω να κατέστην σαφής και με το μπαρδόν δηλαδή.

Φίλτατε Ισίδωρε,

συμφωνώ και πάλι μαζί σου (τείνει να γίνει συνήθεια...).

Για τους ρεμπετικότερους των ρεμπετών διασώστες και τους λοιπούς πανσοφολογιότατους ντουζενολόγους - ρεμπετολόγους έχω να πω ότι αν το ρεμπέτικο έγινε αυτό που έγινε, δηλαδή ο κορμός της αστικής λαϊκής μουσικής παράδοσης, έγινε διότι δεν έμεινε κολλημένο στα μέχρι τότε ειωθότα, αλλά τα χρησιμοποίησε ως εφαλτήριο για να πάει παραπέρα. Δηλαδή χωρίς κολλήματα και στείρες δήθεν ευλάβειες, μόνο με σεβασμό για την παράδοση πήγαν ένα βήμα (και 2 και 3) πιο κει. Αυτό τότε δεν το κατάλαβαν - εξού και η λογοκρισία στα μακάμια που τους φαίνονταν ανατολικότερα του "πρέποντος".

Κατά τα λοιπά οι κολλημένοι δήθεν ρεμπετοκαθηγητάδες μου δίνουν την εντύπωση των παπάδων που κηρύσσουν αγάπη και σε κοιτούν με περίσσιο μίσος.

Συνεπώς: ανοιχτά μυαλά και ανοιχτά ακκόρντα. Με σεβασμό, αλλά χωρίς φαρισαϊσμό.

Αυτά