Τράβα τιμονιέρη

Τράβα βρε τιμονιέρη

τ’ αγέρι να μας φέρει

μεσ’ στο λιμάνι πριν η νύχτ’ απλώσει,

να δω τη νια που μ’ έχει πια σκλαβώσει.

Ωω, τράβα τιμονιέρη

άνοιξ’ τα πανιά

το καράβι μας γοργά, να βρει τη στεριά,

δεν αντέχει η καρδιά πια στην ξενιτιά.

Δυο χρόνια μακριά της

ζω με τη ζωγραφιά της,

αυτή και μόνο έχω στην καρδιά μου

για συντροφιά και για παρηγοριά μου.

Ωω, τράβα τιμονιέρη

άνοιξ’ τα πανιά

το καράβι μας γοργά, να βρει τη στεριά,

δεν αντέχει η καρδιά πια στην ξενιτιά.

Είδα πολλές κοπέλλες

με τσαχπινιές και τρέλες

με την ολόγλυκιά της ομορφάδα

στον κόσμο όλο άλλη δεν ξανάδα.

Ωω, τράβα τιμονιέρη

άνοιξ’ τα πανιά

το καράβι μας γοργά, να βρει τη στεριά,

δεν αντέχει η καρδιά πια στην ξενιτιά.