Το ναυτάκι (Μοντανάρη)

[Μάνα, θα]] στ’ ομολογήσω, μάνα μου, θα σου το ειπώ,

[πέντε μήνες]] είναι τώρα, [ένα να]]ύτη αγαπώ.

[Έφυγε]] με τα καράβια, [π’ αρμενί]]ζουν στο γιαλό,

[βοήθησε]] Άγιε Νικόλα, [να ‘ρθει πά]]λι με καλό.

R: Αχ, αυτά τα ναυτικά, μ’ έχουνε κάψει την καρδιά,

επήραν την αγάπη μου και μου τη στείλαν μακριά.

Αχ, αυτό το ναυτικό, μου πήρε νου και λογικό,

όποιο ναυτάκι απαντώ, για την αγάπη μου ρωτώ.

[Ναύτη μου,]] που πας στα ξένα [και γυρί]]ζεις στον ντουνιά,

[για δεν έ]]παιρνες κι εμένα, [να με έ]]χεις συντροφιά.

R