Το καφέ σου το σκουφάκι

Μ’ έκαψε, αχ Ελενάκι, το καφέ σου το σκουφάκι,

στραβά, φως μου, εσύ το βάζεις και εμένανε πειράζεις.

[Ωχ, αμάν, σκανταλιάρικο, με πειράζεις, κατεργάρικο.]]

Πω, πω, πω, θα με πεθάνει, το σκουφί στραβά που βάνεις,

να μου ζήσεις, Ελενάκι, έλα φτιάξε το λιγάκι.

[Αχ, αμάν, πόσο το λαχταρώ, το καφέ σκουφάκι να χαρώ.]]

Τότε μόνο θα κερδέψω, Ελενάκι, σαν σε κλέψω,

γιατί το ‘βαλα γινάτι, το καφέ σκουφί στο μάτι.

[Αχ, αμάν, τούτη τη φορά, θα σε κλέψω, Ελένη, φανερά.]]