Το γελεκάκι (Δούσας)

Το γελεκάκι όπου φορείς, εγώ το ‘χω ραμμένο

και με το αχ και με το βαχ, συ το ‘χω κεντημένο.

Άντε, το μωρό μου, το μωρό μου, το είδα πάλι στ’ όνειρό μου.

R: Φόρα το μωρό μου, φόρα το μικρό μου,

ιατί δε θα το ξαναφορέσεις άλλο πια,

φόρα το στα ξένα, να θυμάσαι ‘μένα,

που σε αγαπούσε η φτωχή μου η καρδιά.

Σήκωσ’ το γελεκάκι μου, να ‘δεις τη μαχαιριά μου,

για σέναν μου τη δώσανε, σ’ ευχαριστώ, κυρά μου.

Άντε το μαλώνω, το μαλώνω και ύστερα το μετανιώνω.

Φόρα το μωρό μου, φόρα το μικρό μου,

γιατί δε θα το ξαναφορέσεις άλλο πια,

φόρα το χρυσό μου, φόρα το μικρό μου,

για μετάξι έχω τα σγουρά σου τα μαλλιά.

Ο κόσμος μας κατηγορεί, γιατί ν’ αγαπηθούμε

κι από τη ζήλεια την πολλή, λεν’ πως θα χωριστούμε.

Άντε, φόρα το και μη σε νοιάζει κι ας τον κόσμο να γκρινιάζει,

έλα για του κόσμου το γινάτι, να κλεφτούμε κι ας του βγει το μάτι.

R