Του χωρισμού η μαχαιριά (Όταν θα πω εγώ το αχ)

Όταν θα πω εγώ το αχ

θ’ αναστενάξει η πλάση

θα βγει ντουμάνι απ’ την καρδιά

τον κόσμο να σκεπάσει.

Είναι βαριά, είναι βαριά

του χωρισμού η μαχαιριά.

Έκλεισα πια το στόμα μου

και δεν αναστενάζω

γιατί μου καίει τα σπλάχνα μου

το αχ άμα το βγάζω.

Είναι βαριά είναι βαριά

του χωρισμού η μαχαιριά.

Όποια καρδιά ματώθηκε

στου χωρισμού τον πόνο

και κομματιάστηκε στα δυο

αυτή με νιώθει μόνο.

[Είναι βαριά είναι βαριά

του χωρισμού η μαχαιριά.] 2χ