Του αλλάζω του κρασιού τον ανανία

Από στίχοι
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Έχει η ζωή μεγάλα ντέρτια,

έχει σκοτούρες και σεκλέτια

[κι αν δεν το τσούξεις και λιγάκι,

θα ξεχειλίσει το φαρμάκι.]x2


[Σβάρνα παίρνω ποιπόν τα ταβερνεία

και του αλλάζω του κρασιού τον Ανανία.]x2


Κερνώ που λες το άτομό μου

κι εβίβα λέω στον εαυτό μου

και πριν ο πόνος μου με δείρει

τον πνίγω μέσα στο ποτήρι.


[Σβάρνα παίρνω ποιπόν τα ταβερνεία

και του αλλάζω του κρασιού τον Ανανία.]x2


Όσο θα ζω βρε θα το πίνω,

τι κι αν γελούν, καρφί δε δίνω,

φτώχια και πίκρες τις ξεχνώ

το κοκκινέλι σαν ρουφώ.


[Σβάρνα παίρνω ποιπόν τα ταβερνεία

και του αλλάζω του κρασιού τον Ανανία.]x2