Τον κόσμο τον αρνήθηκα

Τον κόσμο τον αρνήθηκα, για σε στα μαύρα ντύθηκα,

[σε μοναστήρι μακρινό,|για σε θα πάω να κλειστώ.][

Για σένα ψυλομύτησσα τη μοναξιά εζήτησα,

[δε μ’ωφελεί όμως κι αυτή,|μια κι η καρδιά μου σε ζητεί.][

Μικρούλα, σε λαχτάρισα κι ό,τι ‘χα σου τα χάρισα,

[μα ‘σύ δεν ξεύρεις να πονείς, |σ’ αρέσει να με τυραννείς.][

Θε να στο ‘πώ και μάθε το κι αν θες στον νου σου βάλε το,

[σαν θα με χάσεις, θα με θες |και για τις χάρες μου θα λες.][