Ο μύλος της Κονδύλως

Μπαρμπά Θανάση μυλωνά,

για’ δεν αλέ-, για’ δεν αλέθει, ο μύλος,

[για’ δεν αλέθ’ ο μύλος, |της θειάς μας, της Κοντύλως.][

Εχθές το βράδυ, βρε Μαριώ,

μου ‘σπασε το, μου ‘σπασε το λιθάρι

κι ο άξονας, λυγάει και δεν αλέθει στάρι,

αχ, δεν αλέθει στάρι, φως μου, χρυσό καμάρι.

Τώρα, μπαρμπά Θανάση μου,

ντερβίση, ντερβίση μυλωνά μου,

[να κάνεις την καρδιά μου,| ν’ αλέσεις τ’ αλεσμά μου.][

Θα τονε φτιάξω, βρε Μαριώ,

θ’ αλλάξω το, θ’ αλλάξω το λιθάρι,

θ’ αλλάξω το λιθάρι, ν’ αλέθει και κριθάρι,

ν’ αλέθει πια κριθάρι, θα φτιάξω το λιθάρι.