Ο καβγάς για το πετσί

Το πετσί που βρήκες Κόλλια, σκάστο, δωσ' μου τα μισά.

[Δεν σου δίνω πενταράκι, γιατί έχω συντροφιά.]x2

Κόλλια θα σου την καρφώσω, φέρτα κι άφησέ τα αυτά.

[Εγώ βλάμη δεν σου δίνω κοροϊδίστικα λεφτά.]x2

Στο ‘πα και στο ξαναλέγω, Κόλλια θα σου ‘ξηγηθώ.

[Λόγια εγώ πολλά δεν ξέρω, άντε, στρίβε από δώ.]x2

Τότε ο βλάμης του το σκάει στο αυτί το μυστικό.

[Ναι, ο Κόλλιας του μετράει κι αυτουνού το μερδικό.]x2

- Γειά σου Κόλλια τσίφτη! |