Κατηφές

Δε μου λες, εχθές το βράδυ ο θυμός σου τι ‘τανε,

δυο σου φίλοι μ’ ανταμώσαν και για σένα,

αχ, και για σένα, μου ‘πανε.

Δεν μπορώ να καταλάβω, τα δικά σου φυσικά,

στους γιατρούς θέ’ να με ρίξεις, να πεθάνω,

αχ, να πεθάνω φθισικιά.

Τα ματάκια σου πουλί μου, χαμηλοκοιτάζουνε,

σαν γυρίσουν και με ειδούνε, στην καρδιά,

αχ, στην καρδιά με σφάζουνε.

Έλα να αλλάξουμε καρδιές, να πάρεις τη δική μου,

να δεις πως βασανίζεται, για σένα το,

για σένα το κορμί μου.