Κακούργα μητριά

Κλάφτ’ αδελφές τους αδελφούς και μάνες τα παιδιά σας,

που δικάστηκαν βαριά,

να ζουν στη μαύρη ξενιτιά,

να λιώνουν μακριά σας.

Ως πότε πια η ξενιτιά

κακούργα θα ‘ναι μητριά.

Φαρμάκι στάζει το ψωμί που τρώνε στη σκλαβιά τους,

αναστενάζουνε ψυχές

στις αλυσίδες τις βαριές

και καίγεται η καρδιά τους.

Ως πότε πια η ξενιτιά

κακούργα θα ‘ναι μητριά.

Κλάφτε μανάδες τα παιδιά τα καταδικασμένα

που τρέμουνε μεσ’ στη σκλαβιά

και λιώνει η δόλια τους καρδιά

στα άπονα τα ξένα.