Και γιατί δε μας το λες

[Της θάλασσας βαστώ κακιά, αμάν, αμάν,

του παποριού αμάτι,]]

που πήρε την αγάπη μου, αμάν, αμάν

και τηνε χαίρονται άλλοι.

R: Και γιατί δε μας το λες, βρε και γιατί δε μάς το λες

και γιατί δε μάς το λες, τον πόνο που ‘χεις κι όλο κλαις.

Βρε και γιατί δε μ’ άνοιξες, βρε και γιατί δε μ’ άνοιξες

και γιατί δε μ’ άνοιξες, παρά το τζάμι σφάλισες.

[Πανάθεμα τη τη στιγμή, κορίτσι μου,

πανάθεμα την ώρα,]]

όπου σε πρωτογνώρισα, μικρούλα μου,

σε τούτη δα τη χώρα.

R