Θέλω να μη σπας

Πάλι μ’ άρχισες γινάτια κι όλα τα ‘κανες κομάτια,

μου γυρεύεις πανηγύρια και τσακίζεις τα ποτήρια,

αχ, αν μ’ αγαπάς, θέλω να μη σπας.

Σαν μπεκρής που πας και πίνεις και ποτήρι δεν αφήνεις,

ύστερα μου λες εμένα πως δεν έσπασες κανένα,

αχ, αν μ’ αγαπάς, θέλω να μη σπας.

Πως το φέρνεις, με πειράζεις, όταν αρχινάς να σπάζεις,

εξεπίτηδες το κάνεις, σε μπελάδες να με βάλεις,

αχ, αν μ’ αγαπάς, θέλω να μη σπας.

Πρόσεξε μην ξανασπάσεις κι άκουσέ με δε θα χάσεις,

μην παινεύεσαι σε μένα, θα πληρώσεις τα σπασμένα,

αχ, αν μ’ αγαπάς, θέλω να μη σπας.