Η βλάχα (Αντ. Νταλγκάς)

'Γνάντια στα βλαχοχωριά, αχ μανούλα, βάϊ, βάϊ, βάϊ!

Βλάχα με χρυσά φλουριά, μάναμ', μάναμ', μανούλαμ' βάϊ!

Άρμεγε τα πρόβατα, αχ μανούλαμ', βάϊ, βάϊ, βάϊ!

Με τα στήθια τα βαριά, μάναμ', μάναμ', μανούλαμ' βάϊ!

Τσελιγκόπουλο περνά, αχ μανούλα, βάϊ, βάϊ, βάϊ!

Και της λέει σιγανά, μάναμ', μάναμ', μανούλαμ' βάϊ!

"Βλάχα μου τα στήθια σου, αχ μανούλαμ', βάϊ, βάϊ, βάϊ!

"Δρώσανε γιατ' είν' τρανά, μάναμ', μάναμ', μανούλαμ' βάϊ!"

Χαμογέλασε γλυκά, αχ μανούλα, βάϊ, βάϊ, βάϊ!

Και του λέει: "Κουράστηκα"! Μάναμ', μάναμ', μανούλαμ' βάϊ!

"Έλα άρμεξε κι εσύ, αχ μανούλαμ', βάϊ, βάϊ, βάϊ!

Να ξε(ϊ)δρώσω, τσέλιγκα, μάναμ', μάναμ' μανούλαμ' βάϊ!" |