Ζωνάρι κόκκινο φαρδύ

Που ‘ναι ο μάγκας του Ψυρρή με το τρανό μπεγλέρι,

που ‘χε στη μέση τη σφιχτή το κοφτερό μαχαίρι.

R: Αχ, ζωνάρι κόκκινο φαρδύ, τραγιάσκα και τσιγάρο,

που ‘ναι ο μάγκας ο παλιός, που δε φοβόταν χάρο.

Που ‘ν’ του Περαία η μαγκιά μ’ όλα τα κουτσαβάκια,

λατέρνες, κλαπατσίμπαλα, κουδούνια κι αλογάκια.

Αχ, μάγκα, πούνε οι λόξες σου και οι παλιές οι δόξες σου,

που ‘ναι τα χρόνια τα παλιά, βάστα καημένη μου καρδιά.

Που ‘ν’ ο λεβέντης ο Πίκινος και του Μουρούζη η μάντρα,

που έχαν’ η μάνα το παιδί και η κυρά τον άντρα.

R