Ζεχραζάτ

Ζούσε στο τσαντήρι της κλεισμένη

μόνη σαν πουλί φυλακισμένη,

κόρη σα νεράϊδα δίχως ταίρι,

πλάνο της Ανατολής αστέρι.

Αχ, Ζεχραζάτ γλυκιά,

πάντα σαν θυμάμαι τα φιλιά σου

τα γλυκά σου χείλη νοσταλγώ.

Αχ, μάτια μαγικά,

πάντα ζείτε μέσα στην καρδιά μου

και στα όνειρά μου σας ζητώ.

Ήταν λουλουδένια η πνοή της,

μύρα εσκορπούσε το κορμί της,

φλόγα είχε κάθε μια ματιά της

κι όλοι λέγαν για την ομορφιά της.

Αχ, Ζεχραζάτ γλυκιά,

πάντα σαν θυμάμαι τα φιλιά σου

τα γλυκά σου χείλη νοσταλγώ.

Αχ, μάτια μαγικά,

πάντα ζείτε μέσα στην καρδιά μου

και στα όνειρά μου σας ζητώ.