Ελένη κολπαδόρα

Με ξεμυάλισες Ελένη, αχ, εσύ δαιμονισμένη,

έλα μια στιγμή κοντά μου, πο’ ‘χω να σου πω, κυρά μου.

Είσαι, Ελένη, κολπαδόρα, πώς θα ξεμπερδέψω τώρα,

[με τα νάζια που μου κάνεις, βάλθηκες να με τρελάνεις.]]

Είσαι μερακλού, Ελένη, αχ, καμία δε σου βγαίνει,

φορείς και τα βραχιολάκια που ‘ναι όλα σου μεράκια.

Στραβά βάζεις το καπέλο και γι’ αυτό εσένα θέλω,

[στα γοβάκια σου και η φούστα, αχ, ψοφώ για τέτοια γούστα.]]

Αμάν, αμάν, αφού το ξέρεις πως πονώ, ωχ, τι είναι αυτά που μου κάνεις,

μήπως είσαι κάνας φονιάς, αμάν, θέλεις να με πεθάνεις, αμάν, αμάν.

Αφού μ’ έμπλεξες, τσαχπίνα, έλα να περνούμε φίνα,

να ζηλεύουν τα κορίτσια κι όλοι εδώ μέσ’ στην Αθήνα.

Σένα θέλω, Ελενάκι, πάμε για το Καλαμάκι,

[να γλεντήσουμε, να πιούμε και να φωτογραφηθούμε.]]