Εγώ και συ (Δεν μετανιώνω που σ' αγάπησα πολύ)

Δεν μετανιώνω που σ’ αγάπησα πολύ

και σκλάβα έγινα αγόρι μου δική σου,

είσ’ ο αφέντης, το καμάρι μου εσύ

και στη φωτιά να πέσεις θε να ‘ρθω μαζί σου.

R: {[Εγώ κι εσύ, εγώ κι εσύ,]]

χαρές και λύπες θα τις ζήσουμε μαζί.}}

Δεν με πειράζει που θα ζήσω φτωχικά,

ποτέ δεν πόθησα να ζήσω σε παλάτια,

φτάνει μονάχα να μου λες, πως μ’ αγαπάς,

σαν με κοιτάς με τα γλυκά σου μαύρα μάτια.

R

Δε μετανιώνω που σ’ αγάπησα πολύ

κι ένα χρυσό θρόνο σου έχω μέσ’ στα στήθια,

είσαι για μένα η ελπίδα μου η χρυσή,

το βασιλόπουλο που λεν στα παραμύθια.

R