Βρε τύχη πως με τυραννάς

Τύχη κακιά τι σου ’κανα, τι θες και με πειράζεις

και βάσανα μες στην καρδιά καθημερνώς μου βάζεις

Όπου βρεθώ δε με ξεχνάς, θα ’ρθεις να μ’ ανταμώσεις

και το χειλάκι μου αν γελά, ευθύς θα το πληγώσεις

-Γεια σου Κάβουρα παραπονιάρη

Δεν με αφήνεις να χαρώ, τύχη με βασανίζεις

και το κορμί μου με καημούς, με πόνους το στολίζεις

-Γεια σου Περιστέρη μου με τις πενιές σου

Με δίκασες για να πονώ, πάντα να τυραννούμαι

[να κλαίγω τύχη άπονη και να παραπονούμαι] x2