Ανάθεμα τη θάλασσα

Ανάθεμα τη θάλασσα

που με κρατάει μακριά

μακριά απ’ τα ματάκια σου

που ’ναι στα δάκρυα

Σύννεφο και βροχή

η δόλια μου η ψυχή

κι εσύ να περιμένεις

τον καημό να λυνοδένεις

από βράδυ σε πρωί

Σύννεφο και βροχή

η δόλια μου η ψυχή

κι εσύ βουβό τραγούδι

και απότιστο λουλούδι

στο περβάζι μοναχή

Ανάθεμα τη φτώχεια μας

και την ανημποριά

που ’χτισε το σπιτάκι μας

στην πόρτα του βοριά