Όταν νυχτώνει σκέπτομαι

Σάπισε το κορμάκι μου χρόνια μεσ' το κρεββάτι,

μέρα και νύχτα να πονώ χωρίς να κλείνω μάτι.

Αρρωστιάρικο μου σώμα,

σιγολιώνεις μέσ'το στρώμα.

Έρχονται φίλοι να με ιδούν και με παρηγορούνε,

μα οι γιατροί το φάρμακο δεν ημπορούν να βρούνε.

Αρρωστιάρικο μου σώμα,

σε παιδεύει η μοίρα ακόμα.

Όταν νυχτώνει σκέπτομαι, ίσως δεν ξημερώσω,

κι ώρα την ώρα καρτερώ ψυχή να παραδώσω.

Αρρωστιάρικο μου σώμα,

θα σε φάει το μαύρο χώμα.