Όλο θέλεις κι όλο θέλεις

Όλο θέλεις κι όλο θέλεις κι όλο προίκα μου γυρεύεις,

θέλεις σπίτι, θέλεις λίρες, ψηλά τον αμανέ τον πήρες.

R: Μη μου κοκορέυεσαι κι όλο μου κορντίζεσαι,

μη μου κοκορεύεσαι, άντε, να κουρεύεσαι.

Σου ‘χω χωράφι και αμπέλι, άντε, χάσου, βρε τεμπέλη,

στρίβε, στίβε φουκαρά, δεν είσαι ’σύ για παντρειά.

R

Εμέ, όποιος θα με πάρει, θα με έχει για καμάρι,

είμαι κόρη ζηλεμένη, μα σε ‘σέ θα πάω καημένη.

Εγώ ‘κείνο που θα πάρω, πάντα θα τον αγαπάω,

θα ‘ναι όμορφος, λεβέντης κι όχι σαν και σέ’ τεμπέλης.

R