αστέρι και φεγγάρι

[AGIS]

Το 'χω και το φέρω από το 1984, ώσπου τώρα το 'γραψα κιόλας.
Διευκρινίζω ότι το ύφος δεν είναι αυτό που θα λέγαμε ρεμπετο-λαϊκό.
Καλή ακρόαση:

https://soundcloud.com/marasagis/hmpnh5wkakdy

αστέρι και φεγγάρι

Το κατάχλωμο φεγγάρι
ήταν στεναχωρημένο
δάκρυα άφηνε να τρέχουν
και στεκόταν βουβαμένο

Μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
με σφιγμένη την καρδιά
λούφαζε σε μια γωνίτσα
κοίταε μελαγχολικά

Λίγα μίλια παραπέρα
φωτεινό ένα αστεράκι
προσπαθούσε τον καημό του
να τον πνίξει με κρασάκι

Μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
με σφιγμένη την καρδιά
λούφαζε σε μια γωνίτσα
κοίταε μελαγχολικά

Θα ’σβηνε το φεγγαράκι
αν συνέχιζε να κλαίει
αφού πια ούτε κι ο ήλιος
φως δεν του ’δινε να φέγγει

Θα ’σβηνε και τ’ αστεράκι
κοίτα πώς αναστενάζει
θα ’πεφτε και θα χανόταν
απ’ του καθενού το μάτι

Μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
με σφιγμένη την καρδιά
λούφαζαν σε μια γωνίτσα
κοίτααν μελαγχολικά

Μια γραμμή φωτιά
σκόρπια χρυσαφάκια
σαν σταγονίτσες σιντριβανιού
ίσια χωρίς σκέψη
μέσα στα χείλη του φεγγαριού

Τώρα τ’ αστεράκι
αιώνια θα λάμπει
δίνοντας το φως του
στο χρυσό φεγγάρι

Μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
με σφιγμένη την καρδιά
αγκαλιά σε μιά γωνίτσα
και φιλιούνται ερωτικά

[liga rosa]

Άγη μου άρεσε, έχει μια ευαισθησία και επίσης δένει απρόσμενα με το τσάμικο. Εφηβική δημιουργία ή έβαλες αργότερα την μουσική;

[AGIS]

Ώστε τσάμικο είναι! Η μουσική είναι της ίδιας χρονιάς με τους στίχους (είχα ήδη μάθει καμιά 10αριά ακόρντα στην κιθάρα...).

[liga rosa]

Το βασικό είναι τσάμικο (3/4), στα λόγια αναλόγως τον στίχο παίζει κάτι τεσσάρια και κάτι πεντάρια. Μήπως είχες επηρρεαστεί τότε από το "Ένα μύθο θα σας πω" ή τον "Τσάμικο" του Χατζηδάκι;

[AGIS]

Τα πρώτα 3 λεπτά δηλαδή. Για να πω την αλήθεια, ένα από τα πρώτα τραγούδια που έπαιζα στην κιθάρα ήταν το "άναψε το τσιγάρο" και εξ αυτού κάτω από τη μελωδία (στην οποία "υπάρχει" Χατζηδάκις, αλλά και Λεοντής - το στρείδι και το μαργαριτάρι - υποθέτω ήδη από τους στίχους, και παρακάτω, μετά το 3ο-4ο λεπτό κάποια τεχνορόκ "ανάμνηση", ως δημιουργική αίσθηση όλα αυτά, όχι ως μουσικά θέματα) είχα επιχειρήσει να υπάρχει κάτι σαν τσιφτετέλι, αλλά "αργό" (εδώ μάλλον είχα τη Σεράχ στο νου μου), όμως οι στίχοι και τα όρια των γνώσεών μου οδήγησαν σε αυτή τη διαφοροποίηση στο ρυθμό, που όμως δεν είχα ως τώρα συνειδητοποιήσει ότι είναι τσάμικος...!!!

[liga rosa]

Ε, κάτι τέτοιες εναλλαγές κάνει και το θεέ μου μεγαλοδύναμε...
Του Λεοντή (σε στίχους Dario Fo!) είναι βαλσάκι.