rebetiko.sealabs.net

ένα πολύ παλιό μου τραγουδάκι...

Click Here for Scrolling Score - Κλικ εδώ για κινούμενη παρτιτούρα

Ήθελα από καιρό να σχολιάσω, ότι από μια άποψη το τραγούδι σου αδικείται από την τεχνική της παρουσίασής του.
Μπορούμε, κοιτώντας και τους στίχους να καταλάβουμε ότι είναι ωραίο τραγούδι, αλλά... δεν το ακούμε. Εννοώ ότι δεν ακούμε το τραγούδι αλλά μια ενδιάμεση μορφή μέσω της οποίας μπορούμε να καταλάβουμε πώς είναι το τραγούδι από την άποψη της μελωδίας και μόνο.
Κι η ίδια αυτή μορφή, η εντελώς ακριβής μελωδικά, δεν μπορεί - από την άλλη - να αποτελέσει δείγμα της τελικής πρόθεσης (ενορχήστρωσης, φωνής, συνολικά της ατμόσφαιρας που δεν εξαρτάται μόνο από τη μελωδία). Ενδεχομένως μάλιστα, αν κάποιος πάρει τον ήχο που ακούει σαν δεδομένο, να προκαλεί και παρεξήγηση σε σχέση με την τελική πρόθεση.

Καλησπέρα.

Δεν έχω παρά να συμφωνήσω με το σχόλιο του AGIS.

Οι στίχοι εξαιρετικοί Σωκράτη!!!

Αλλά από το μουσικό δείγμα που μας έχεις ανεβάσει και εγώ δεν μπορώ να καταλάβω ποια είναι η τελική μορφή του τραγουδιού και πως εντάσσονται οι στίχοι σε αυτό. Ίσως κάποια στιγμή να μας το δώσεις ολοκληρωμένο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΔΥΟ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ (λόγω 7 συνημμένων)

Συμφωνώ με πολλά από τα σχόλιά σας ως προς την παρουσίαση, παιδιά. Δεν είναι η ιδανική μορφή παρουσίασης ενός τραγουδιού, αλλά είναι περισσότερο απ' ότι υπήρχε στη διάθεσή μας στο παρελθόν (πριν την εισήγηση του MIDI από τους Ιάπωνες γύρω στο 1983).
Από την άλλη, δεν νομίζω ότι για μία παρουσίαση μουσικής χρειάζεται κάποια μορφή ψηφιακού ήχου MIDI όπως εδώ, και ούτε καν ηχογραφημένος αναλογικός ήχος. Αλλά εφ' όσον έχω τουλάχιστον ψηφιακά μέσα στο οπλοστάσιό μου για την ώρα, προσθέτω ότι αρχεία μπορώ να εξάγω περισσότερα από μία απλή παρτιτούρα.
Αλλά πάντα από την σκοπιά πώς και οι δύο μορφές ήχου δεν είναι απαραίτητες για μία παρουσίαση μίας μουσικής ιδέας. Η ιδέα είναι ολοκληρωμένη στην παρτιτούρα και εφ' όσον την δημοσιεύω, παίρνω όλη την ευθύνη για ότι έχω γράψει. Το MIDI είναι 40 χρόνια παλιό και η αναλογική ηχογράφηση με κανονικούς μουσικούς 120 χρόνια παλιά το πολύ. Για μένα και τα δύο είναι μη ζωντανά και κονσερβοποιημένα, αλλά οπωσδήποτε προτιμώ άπειρες φορές την αναλογική ηχογράφηση με πραγματικούς μουσικούς, μόνο που δεν έχω τέτοιες ευκολίες στη διάθεσή μου.
Οπότε εδώ δεν πρόκειται για πραγματική μουσική όπως την φαντάζομαι, παρ' όλο που θεωρώ ότι η δουλειά μου σαν συνθέτη τελειώνει εφ' όσον τελειώσω με το γράψιμο της παρτιτούρας που παρέχει όλες τις απαραίτητες οδηγίες στους τυχόν εκτελεστές για μία μουσική πραγμάτωση. Ακριβώς όπως έκαναν όλοι οι συνθέτες πριν την ανακάλυψη οποιουδήποτε μέσου αναπαραγωγής σαν ηχογράφηση. Δεν θεωρώ, με άλλα λόγια, ότι είναι υποχρεωτική δουλειά του συνθέτη να ηχογραφεί ο ίδιος τις συνθέσεις του.
Πάντως τα αρχεία που προσθέτω δίνουν πολύ πιο συγκεκριμένη ιδέα περί της μουσικής ιδέας από όσο μία απλή παρτιτούρα που δεν δίνει καθόλου ήχο και γι' αυτό τα προσθέτω.
Σ' αυτό το σημείο καταλαβαίνω εύκολα τι εννοεί ο Άγις που λέει πως τελικά ο ήχος μπορεί να δώσει λάθος ιδέα στον ακροατή. Αυτό θα γίνει αν ο ακροατής νομίσει ότι του προσφέρεται αναλογική ηχογράφηση και όχι απλή μετάφραση μίας ιδέας σε MIDI.
Διαφωνώ με τον Άγη ότι είναι παρουσίαση απλά της μελωδίας. Στα δικά μου αυτιά και η φωνητική και η οργανική μελωδία, καθώς επίσης και η αρμονία που έχω γράψει ακούγονται πεντακάθαρα, απλά ακούγονται από τρείς διαφορετικούς MIDI ήχους, ήτοι γυναικείας φωνής, φλάουτου με ράμφος και κιθάρας, σε ότι ποιότητα (κακή, μέτρια ή καλύτερη) αυτοί οι ήχοι βρίσκονται στον υπολογιστή μου.
Η παρακολούθηση του τραγουδιού σαν ιδέα μπορεί να γίνει πολύ πιο εύκολη μέσω της κινούμενης παρτιτούρας που παραθέτω ακριβώς κάτω από το PDF αρχείο :
Click Here for Scrolling Score - Κλικ εδώ για κινούμενη παρτιτούρα

Φώτη, για νακάνω κάπως καθαρότερα τα πράγματα (ελπίζω ), αν μπείς σ' αυτή την οθόνη βλέπεις αρχικά αυτό:
Που είναι τα 3 πρώτα μέτρα της εισαγωγής κιθάρας-φλάουτου.
Αν ξεκινήσεις το player θα αρχίσει να παίζει και θα δείς το πρώτο μέτρο φωτισμένο:
Αυτή η μορφή παρουσίασης δεν με ικανοποιεί πολύ, θέλω να βλέπω τη γραμμή του κέρσορα καθώς κινείται πάνω από κάθε νότα και κάθε συλλαβή στίχων, οπότε για πιο καθαρή παρακολούθηση πρέπει να πας τέρμα δεξιά και πάνω στην οθόνη που υπάρχει ένα μικρό ενεργό κουμπί που λέγεται buttons:
και να κάνεις κλικ εκεί για να σου βγάλει διάφορες επιλογές:
κάνε κλικ στο μεσαίο κουμπί που σου δείχνω δίπλα από εκεί που λέει "line cursor " :

Αν ξεκινήσεις το player τώρα, στην αρχή του τρίτου μέτρου π.χ. θα σου δείχνει :
και στο μέτρο 17 που μπαίνουν οι στίχοι θα σου δείχνει αυτό περίπου:
Η κινούμενη γραμμή του κέρσορα βοηθά πολύ περισσότερο στην παρακολούθηση οποιασδήποτε συλλαβής ή νότας και παρουσιάζει τη μουσική ιδέα που "ντύνει" τους στίχους, ή οποιαδήποτε άλλη μουσική ιδέα στη σχέση των δύο οργάνων με τη φωνή ή μεταξύ τους.
Ελπίζω να το εξήγησα διεξοδικά. Προσπάθησέ το και πες μου τις εντυπώσεις σου, όχι σαν ακροατής γιαπωνέζικου ήχου (γιατί αυτό στην ουσία είναι από πλευράς ήχου), αλλά σαν κάποιος που παρακολουθεί μία στιχουργική μουσική ιδέα σε εξέλιξη.
Είναι ένα απλό αντιχουντικό τραγουδάκι που έγραψα νεαρός. Δεν υπήρχε MIDI τότε και το έπαιζα σε μιά πρωτόγονη φτηνιάρα κιθάρα που είχα. Τώρα η φωνή μου έχει κουραστεί. Το αφήνω σε άλλους να το διαβάζουν σαν στίχο-μουσική και να το παίζουν.
Ευχαριστώ πολύ αμφότερους για τα σχόλια και το ενδιαφέρον.

Μάλλον εκφράστηκα λάθος: Όταν έκανα λόγο για μελωδία είχα στο μυαλό μου όχι απλώς τη μελωδική γραμμή αλλά όλα αυτά που λες, φωνητική - οργανική μελωδία - εναρμόνιση, τα οποία αυτά όλα μαζί στο μυαλό μου τα ενέταξα στη λέξη μελωδία.
Αλλά από ό,τι κατάλαβα είναι κατά κάποιο τρόπο συνειδητή σου επιλογή η παρουσίαση της σύνθεσης ως τέτοιας, ως πρόθεσης κι όχι ως τελικής υλοποίησης.
Οπότε ουσιαστικά το μίντι παίζει απλά το ρόλο παρτιτούρας για όποιον δεν έχει τα γνωστικά εφόδια να αρκεστεί σ' αυτή.

Ακριβώς όπως λες, Άγη, είναι παρουσίαση μιάς τελειωμένης σύνθεσης σε γραφική μορφή και Μίντι ήχο (για να βοηθά την αντίληψη καθώς το τραγούδι εξελίσσεται) και όχι υλοποίηση από πραγματικούς μουσικούς για τους οποίους τελικά προορίζεται.
Αλλά και πάλι διευκρινίζω πως μία κανονική ηχογράφηση είναι για μένα μία εγκλώβηση του ήχου σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή. Οπότε υπάρχουν άπειρες τέτοιες δυνατές ή πιθανές μουσικές πραγματώσεις.
Π. χ. η "Συννεφιασμένη Κυριακή" είναι το ίδιο τραγούδι πάντα σαν πνευματικό δημιούργημα, αλλά η μουσική πραγμάτωση στις ηχογραφήσεις της Μπέλλου και του Καζαντζίδη, είναι τελείως διαφορετική (και στο γούστο μου, οι δύο πραγματώσεις ειναι αισθητικά αλληλοαναιρούμενες), οπότε αν το είχα γράψει εγώ, η πρώτη μου προτίμηση θα ήταν η πραγμάτωση της Μπέλλου, και αφού θα είχα εξαντλήσει (!) όλους τους φυσικούς ανθρώπινους παράγοντες και τις άπειρες πραγματώσεις τους, και πάλι θα προτιμούσα ήχο Μίντι, παρά να το ακούσω από τον Καζαντζίδη. (γούστα είν' αυτά )