rebetiko.sealabs.net

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ (1888 – 1944)

Ποιητής από τους αντιπροσωπευτικότερους της νεορομαντικής και νεοσυμβολιστικής σχολής, πεζογράφος κριτικός και μεταφραστής. Γνωστός δανδής της Αθηναϊκής κοινωνίας στα νιάτα του, ομοφυλόφιλος, εραστής των «τεχνητών παραδείσων» (πήγαινε ως και στους τεκέδες της Τρούμπας για να φουμάρει), αργότερα κομμουνιστής και εντέλει αυτόχειρας.

Βιογραφία: http://www.sarantakos.com/kibwtos/komnas/lapbio.html
Ποιήματα: http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/poe ... _poems.htm
Δυο ανέκδοτα ποιήματα: http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Mpilieto/10/10.html

Από τη νουβέλα του «Το τάμα της Ανθούλας» (όπου ένα σημαντικό του μέρος αναφέρεται στους τεκέδες και τον κόσμο του περιθωρίου) μεταφέρω τους στίχους ενός ποιήματος:

Άτιτλο (Ντουμανότρυπες)

Κάτω στον Μήτσου το ντεκέ κάναν οι μπάτσοι μπλόκο
και βρήκαν μάτσο τουμπεκί, πέντ'-έξη-οχτώ λουλάδες,
πενηνταδυό διμούτσουνες, και δεκαοχτώ μαρκούτσια
βρήκαν και ντερβισόπαιδα φουμάραν αργελέδες
το Μήτσουλα, το Στριμινέα, το Γιάννη τον Τσαρμπάρα,
το Γκελεμέ, το Μεντρεσέ, κι άλλους εφτά νομάτοι
ήντουστε κ' έξη βλάμηδες και παίζανε μπαρμπούτι.
Βρήκαν το Μίκια το Ντουρντή, τον Κλη τον Νταλαβέρη,
το Βιέκα το μανιταρτζή, το Θια τον Αλεκάκια,
το Μπάμπουρα, το Μπούρμπουλα, και το Μπαλή το Μήτσο
βρήκανε και το ντερτιλή το Ντάνα, το θερίο,
που 'κάνε πέντε στην Παλιά και τρεις στο Παλαμήδι,
κι όντας μιλάει τσακίζεται και λέει «ιφ, τ' αδρεφάκι!...»
βρήκαν και το καλόπαιδο, το Γιαγλαντή το Μάνθο,
μαστουρωμένονε, ναν τους βαράει μπαγλαμαδάκι...
Με ζούλα μας τη φέρανε, μια Κυριακή, μια μέρα:
σουρτά, κλεφτά, με μπαμπεσά, μας πέσαν από πλάι,
τσίμπησαν πρώτα το Μπαλήν, οπού φυλούσε τσίλιες,
και μπήκαν στο τσαρδάκι μας και μας τα κάναν λίμπα!
πήρανε μάτσο τουμπεκί, πέντ'-έξη-οχτώ λουλάδες,
πενηνταδυό διμούτσουνες και δεκαοχτώ μαρκούτσια
πήραν και τους ντερβίσηδες και στο πλεχτό τους πάνε
πήραν το Μίκια το Ντουρντή, τον Κλη τον Νταλαβέρη,
το Μπάμπουρα, το Μπσύρμπουλα, και το Μπαλή το Μήτσο
πήρανε και το ντερτιλή το Ντάνα, το θερίο,
που 'κάνε πέντε στην Παλιά και τρεις στο Παλαμήδι,
κι όντας μιλάει τσακίζεται και λέει «ιφ, τ' αδρεφάκι!...».
Πήραν και το Σκουντή το Λια με τα σμιχτά τα φρύδια...
Κι ο Λιάκος αναστέναζε κι ο Λιάκος βλαστημούσε.
Λιάκο μ' τι έχεις και θλίβεσαι, τ' έχεις κι αναστενάζεις;
Δε σκάζω κι αν με πιάσανε και στο πλεχτό με πάνε,
μόνο που με τσιμπήσανε - κι ακόμα είμαι χαρμάνι...

(Ναπ. Λαπαθιώτης : Το τάμα της Ανθούλας, Εκδ. Λιβάνη)

και εδώ:

http://bereketis.blogspot.com/2007/02/blog-post.html

η μελοποιημένη εκδοχή - φάρσα του παραπάνω ποιήματος.