Η Σκάλα του Μιλάνου κλείνει:

[mpletsas]

Αντιγραφή από το χθεσινό φύλλο της εφημερίδας «Θεσσαλίας»:

Μετά από 85 χρόνια πολυκύμαντης ζωής της ιστορικής ταβέρνας του Βόλου
Οι Μιλαναίοι κλείνουν τη «Σκάλα»


«Φόρτωσαν» χρόνια και έγνοιες ο Νίκος και ο Κάρολος
Μετά από 85 πολυκύμαντα χρόνια η ταβέρνα «Σκάλα» του Μιλάνου ετοιμάζεται να κλείσει οριστικά τις πόρτες της. Στο χρόνο και τον κόσμο…
Οι μουσικοί Νίκος και Κάρολος Μιλάνος που διατήρησαν και συνέχισαν ακούραστα τη συνυφασμένη με την ιστορία του Βόλου παράδοση της ταβέρνας του πατέρα τους Στέφανου, αποφάσισαν να κλείσουν και το δικό τους επαγγελματικό κύκλο, μαζί με αυτόν του μαγαζιού που ζυμώθηκε και έγινε ένα με την πόλη, δέθηκε με τους ανθρώπους της, τραγούδησε τα πάθη και τα λάθη τους, στέγασε και «πότισε» τα όνειρά τους. Στυφή η γεύση της είδησης για το κλείσιμο της «Σκάλας», πικρή για τα αδέρφια Μιλάνου, που βλέπουν τα κουράγια τους να τους εγκαταλείπουν, μαζί και την ελπίδα ότι αυτός ο χώρος θα εξακολουθήσει είναι ένα πρακτικό σχολείο λαϊκής μουσικής, όπως συνέβαινε πάντα και μέχρι σήμερα.
«Ο κόσμος μάς λέει να παραμείνουμε, αλλά έφτασε ο χρόνος, λέει ο Κάρολος Μιλάνος. Το έφερε έτσι η μοίρα. Μας έτυχε και αυτή η ιστορία πριν από ένα περίπου χρόνο να θέλουν κάποιοι να κλείσουν το μαγαζί και έκτοτε τόσο ο αδερφός μου ο Νίκος, όσο κι εγώ μπαινοβγαίνουμε στα νοσοκομεία. Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Και δεν το επιτρέπει η ηλικία μας και το μαγαζί θα πρέπει να αλλάξει από τα θεμέλια για να λειτουργήσει. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί με τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουμε όλο αυτό το διάστημα και μας κράτησαν μακριά από το μαγαζί, είναι αδύνατον να βγουν τα έξοδα».
Μα, όλος ο κόσμος τους θέλει και είναι πολλοί εκείνοι που θα τους υποστηρίξουν. Μπαίνει στην κουβέντα και ο γιος του Κάρολου, Στέφανος. «Ο κόσμος μας θέλει, αλλά δεν είναι αρκετό. Ήταν να έχουμε κλείσει εδώ και ένα μήνα, αλλά πια δεν πάει άλλο. Με την παρότρυνση του κόσμου παρέμεινα στη «Σκάλα», όταν είχε έρθει ο διορισμός μου ως καθηγητή, αλλά πλέον αντιμετωπίζω σοβαρά την ανεργία. Μετά το κλείσιμο της «Σκάλας» θα είμαι άνεργος».
Στο ενδεχόμενο να συνεχίσει η «Σκάλα» να λειτουργεί, υπό άλλες συνθήκες, σε έναν άλλο πιθανώς χώρο, η θέση του Στέφανου είναι σαφής. «Καταρχήν «Σκάλα του Μιλάνου» σε χώρο διαφορετικό δεν θα υπάρξει. Να πάμε κάπου αλλού και να φτιάξουμε έναν χώρο όπως τον θέλουν οι Υπηρεσίες, όπου θα παίζω εγώ με κάποιους άλλους μαθητές του Κάρολου και του Νίκου, θα μπορούσε να είναι μια λύση. Επειδή οι ίδιοι όμως δεν θα μπορούν ούτως ή άλλως να παίξουν, γιατί ακόμη και τώρα τα προβλήματα υγείας τους κρατούν πολλά βράδια μακριά, ο κόσμος και πάλι δεν θα έχει αυτό που έζησε μέχρι τώρα στη «Σκάλα», γιατί το καινούριο δεν θα έχει καμία σχέση». Κι ο Κάρολος συμπληρώνει: «Μπορεί τα κουράγια μας πια να μας εγκαταλείπουν, αν όμως βρισκόταν ένας άνθρωπος να αναλάβει το μαγαζί, θα μπορούσαμε να δουλεύαμε γι΄ αυτόν ως υπάλληλοι».
Γυρίζοντας το χρόνο πίσω, ο Κάρολος Μιλάνος έχει να θυμάται κυρίως ευχάριστες στιγμές, καθώς για εκείνον όσοι τους επισκέπτονταν ήταν φίλοι και όχι πελάτες. Ζητώντας του να μας διηγηθεί μία από αυτές, θυμάται την επίσκεψη στη «Σκάλα» ενός Ρώσου μαέστρου. «Μου ζητήθηκε να παίξω ένα παλιό ρώσικο κομμάτι, τη «Τζώρνια», το οποίο εγώ βέβαια έπαιζα διασκευασμένο. Μετά από πολύ δισταγμό έπαιξα και με συγκινεί ακόμη όταν θυμάμαι τον Ρώσο να σηκώνεται όρθιος και χειροκροτώντας να μου λέει πως το συγκεκριμένο κομμάτι δεν θα μπορούσε να παιχτεί καλύτερα». Θυμάται επίσης τις εποχές που από τη «Σκάλα» πέρασαν σπουδαίοι άνθρωποι του λαϊκού τραγουδιού. «Φίλος της οικογενείας ήταν ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο οποίος θέλησε να με κρατήσει κοντά του. Ως πρωτότοκος γιος όμως δεν μπορούσα να αφήσω την οικογενειακή επιχείρηση. Από εδώ έχουν περάσει πολλοί άνθρωποι από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που επιστρέφουν και μετά από πολλά χρόνια για να μας δουν. Τις προάλλες ήταν εδώ κάποιος κύριος από τη Γερμανία, ο οποίος ήρθε αυθημερόν από Αθήνα για να μας δει μετά από είκοσι χρόνια».
Το λαϊκό ταβερνάκι «Σκάλα του Μιλάνου» πρωτολειτούργησε το Μάιο του 1919 στην οδό Ερμού 174 από τον Στέφανο Μιλάνο. Η ιστορία της οικογένειας Μιλάνου βέβαια μετράει περισσότερα από 100 χρόνια προσφοράς στη μουσική, αρχίζοντας από τον παππού Νίκο Μιλάνο στην μπακαλοταβέρνα της Πορταριάς, στις αρχές του 19ου αιώνα, ο οποίος έμελλε να μάθει μπουζούκι (μάλλον από κάποιον Ανατολίτη οργανοπαίκτη) και τραγούδι, μεταφέροντας στο χωριό του την ατμόσφαιρα λαϊκής ταβέρνας της Πόλης. Το 1892 γεννιέται ο αριστερόχειρας Στέφανος Μιλάνος και γαλουχείται από τον πατέρα του με παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια. Γίνεται με τη σειρά του δεξιοτέχνης, ξενιτεύεται στην Αίγυπτο, επιστρέφει στην Πορταριά στη διάρκεια του A΄ Παγκοσμίου. Λόγω χρεών η μπακαλοταβέρνα κλείνει το 1915 και μαζί της το πρώτο κεφάλαιο στην ιστορία της οικογένειας. Το 1919 ο Στέφανος και ο γαμπρός του ανοίγουν στην περιοχή του Αγίου Νικολάου, στο Βόλο (Ερμού), το ταβερνάκι τους. Στα μισά της δεκαετίας του ΄30 η ταβέρνα βαφτίζεται «H Σκάλα» και αποκτά πιστούς θαμώνες από όλες τις κοινωνικές τάξεις. H μυρωδιά της μαρίδας και της συκωταριάς, μαζί με τα τσουγκρίσματα από τα κρασοπότηρα, ενώνεται με τους ήχους των μπουζουκιών... και οι πελάτες συμμετέχουν στο τραγούδι και το παίξιμο.
Ήταν το 1936 που με διάταγμα του Μεταξά υποχρεώθηκαν όλα τα καταστήματα να αναρτήσουν ταμπέλες με το είδος που προσέφεραν και τα υπόλοιπα ονομαστικά τους στοιχεία. Τότε και ο γνωστός δημοσιογράφος του Βόλου και Διευθυντής της «Θεσσαλίας» αείμνηστος Τάκης Οικονομάκης, θερμός φίλος του Στέφανου, ενθουσιασμένος από το περιβάλλον του μαγαζιού είπε ότι: «Όποιος μπει μέσα σ’ αυτόν τον γλυκό χώρο, στη «Σκάλα», σκαλώνει και δεν μπορεί να βγει γιατί δεν θέλει ο ίδιος να βγει. Και ότι δεν χρειάζεται να πάει κανείς στο Μιλάνο της Ιταλίας να δει την περίφημη «Σκάλα», μπορεί να έρθει στην Ερμού 174 για να δει τη « Σκάλα του Μιλάνου «.
Η «Σκάλα του Μιλάνου» γνώρισε μεγάλες δόξες, αφού αυτό το μαγαζάκι επισκέφθηκαν για ν΄ ακούσουν και να παίξουν τα τραγούδια τους, ο Τσιτσάνης, ο Παπαϊωάννου, ο Βαμβακάρης, ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Μπιθικώτσης και άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης, μάλιστα, είχε δηλώσει σε εφημερίδα του Βόλου το 1957: «Έρχομαι εδώ, στη «Σκάλα του Μιλάνου» για ν΄ ακούσω πόσο όμορφα παίζονται τα λαϊκά τραγούδια». Και το δικαιολογούσε αυτό, γιατί πίστευε ότι τα παιδιά του Στέφανου Μιλάνου, ο Κάρολος, ο Νίκος (και κάποιες φορές ο μικρότερος Στάθης), έπαιζαν με τον δικό τους τρόπο και τραγουδούσαν συνθέσεις των πιο γνωστών και μεγάλων δημιουργών του ρεμπέτικου και του λαϊκού μας τραγουδιού.
Σήμερα, ο επίλογος της πολύχρονης παράδοσης της οικογένειας Μιλάνου έρχεται με μια δόση πικρίας, αλλά με παρακαταθήκη πολλές σημαντικές αναμνήσεις, και το κυριότερο, την αγάπη του κόσμου εντός και εκτός της χώρας, καθώς τα βράδια που απομένουν στο ταβερνάκι με τα δύο φωτισμένα με νέον δωμάτια, τα καρό τραπεζομάντιλα και τα μπουζούκια κρεμασμένα στους τοίχους, είναι πια λιγοστά.

[georgalasg]

Επρεπε να το περιμένουμε ότι θα γίνει σύντομα.
Παιδια εκδρομή στο βόλο για να προλάβουμε μια τελευταία βραδια;

[ΑΓΓΕΛΙΚΗ]

Αντιγράφω από το άλλο φόρουμ:

Η ΣΚΑΛΑ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΡ, ΤΕ, ΠΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ , ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΣΤΙΣ 28/04/2006.

[papar0tti]

Παιδιά εάν υπάρχει κάποιος Βολιώτης ή οτιδήποτε που να είναι σίγουρος ας επαληθεύσει την παραπάνω πληροφορία. Γνωρίζει κανείς το τηλέφωνο της Σκάλας;

[georgalasg]

24210-44675
Πάρε ή πρωί ή μετά τις 8 το βραδάκι

[Misirlou]

Δεν μαθαίνετε αν είναι σίγουρο;
Και να σκεφτούμε, στα γρήγορα για τις "άδειες", να οργανώσουμε μια διήμερη -κι ας είναι μεσοβδομαδιάτικα- για το "προσκύνημα";
(Δυστυχώς, δεν έχω πάει στη "ΣΚΑΛΑ"...)

Για να οργανωθούμε...

ΥΓ:
Κρίμα, τις υπογραφές που μαζεύτηκαν για να μην κλείσει. Υπόγραψα κι εγώ πέρσι -τα παιδιά τής (παλιάς) ΤΟΜΠΟΥΡΛΙΚΑΣ, στη Θεσσαλονίκη, μάζευαν κι αυτοί υπογραφές από τους επισκέπτες και πελάτες τους.

[Εύκαιρος]

τα παιδιά της παλιάς Τομπουρλίκας; τα παιδιά της νέας;